به گزارش برنا، مانوئل پوئگ، داستان نویس، نمایشنامه نویس و فیلمنامه نویس چپ گرای آرژانتینی، پس از آنکه در چهل و یک سالگی ناچار به جلای وطن و مهاجرت به مکزیک شد، آثار مهمش از جمله «بوسه عنکبوت» را در تبعید نوشت.
دیالوگ های نمایش بین دو مرد زندانی در سلولی در آرژانتین جریان دارد و داستان روند دوستی ناخوشایندشان را پی می گیرد. سختی حکم زندان شش ماهه ای را با هم تقسیم می کنند، یکی سوسیالیستی انقلابی است و دیگری بی بهره از هرگونه دانش سیاسی... سرانجام هر یک اما متفاوت از دیگری است...
آدم‌های آثار مانوئل پوئیگ با پناه بردن به خیالپردازی از درماندگی و یأسِ حاصل از موقعیت اسفناک خود می‌گریزند و به یاری فرهنگ با بی‌عدالتی‌های پیرامون خود مقابله می‌کنند. او در آثارش روایت سوم شخص مألوف را به کناری می‌افکند، راوی را حذف می‌کند و از «ابزارهای غیرادبی» سود می‌جوید...
در سال 1975 فیلمی با عنوان «بوسه زن عنکبوتی» با اقتباس از این نمایشنامه به کارگردانی هکتور بابنکو ساخته شد که البته اثر چندان موفقی در سینما نبود.
