حجت‌الاسلام و المسلمین حسین عبدالعلی زاده در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص دلایل ضعف فرهنگ کار در کشور، اظهار کرد: علاوه بر جنبه اجتماعی، کار یک مقوله فرهنگی نیز به‌حساب می‌آید و باید به کار از دید فلسفه‌های مضاف اجتماعی نیز نگریست، مهمترین دلیل ضعف در فرهنگ کار ، تباه شدن ماهیت کار در جامعه ایرانی است.
وی با اشاره به اینکه برای نزدیک شدن ذهن به موضوع ضعف فرهنگ کار در کشور باید جایگاه اجتماعی کارگر و کارمند را در نظر گرفت، افزود: در جامعه کنونی، عنوان کارمند یک شان اجتماعی به حساب می‌آید و واژه کارگر یک ضعف شخصیتی به‌شمار می‌رود، وقتی یک جوان به خواستگاری برود، خانواده دختر وقتی بشنوند او یک کارگر است خوشحال‌تر می‌شوند یا زمانی که وی کارمند باشد؟
این کارشناس مذهبی با بیان اینکه در کشور یک ترور صنفی در طی سال‌های متمادی شکل گرفته و هیچ نهادی نیز پاسخگوی آن نیست، ادامه داد: بهتر است جمله مشهور پیامبر اسلام (ص) مبنی بر بوسیدن دست کارگر را یادآوری کرد که این دست از آتش در امان است، پیامبر (ص) کارگر را بهشتی عنوان می‌کند و مسئولان در دوره‌های مختلف حقوق کارگر را در پایین‌ترین درجه شمرده‌اند، به ناچار این مخالفت عملی با پیامبر نتیجه‌ای جز وضعیت به وجود آمده ندارد.
عبدالعلی‌زاده با اشاره به ریشه تاریخی ضعیف شدن فرهنگ کار در کشور، یادآور شد: زمانی که امامان انقلاب طبق منویات پیامبر اعظم (ص) دستور به دوری از اشرافی‌گری می‌دهند و ناگهان بعد از اتمام دفاع مقدس، برخی بدون واهمه صراحتا مانور تجمل را راه پیشرفت کشور عنوان می‌کنند، باید حق داد که دیگر کسی برای رشد جامعه کار نکند و تمام هم و غمش انباشت پول برای عمل به فرمان تجمل باشد.
وی خاطرنشان کرد: وقتی این چنین شد دیگر کسی کار درست را اولویت نمی‌داند و بلکه به دنبال رسیدن به تجمل از هر راهی است، به همین دلیل فرهنگ مردم ایران در دهه ۷۰ تفاوت ۱۸۰ درجه‌ای با دهه ۶۰ دارد، این دهه پر از هماهنگی جمعی برای سربلندی جامعه در دفاع مقدس است، در حالیکه کشور تحت شدیدترین شرایط اقتصادی قرار دارد.
این پژوهشگر حوزه علوم اسلامی افزود: چینش محتوای تولیدات رسانه ملی نیز شامل خانه‌های ویلایی 2000 متری، خودروهای گران‌قیمت وقت و البسه‌ای که فقط قشر سرمایه‌دار توانایی خرید آن را داشته‌اند، شده و این موضوع به همین جا ختم نمی‌شود و در دهه ۸۰ و ۹۰ افزایش فاصله طبقاتی سرتیتر رسانه‌های خبری کشور می‌شود.
این کارشناس مذهبی با اشاره به اینکه در مرحله بعدی قشری خاص در کشور جایگاه ویژه‌ای پیدا می‌کند، ادامه داد: قشری که هویتش به جای اینکه مرهون علم و خدمت اجتماعی باشد، وابسته به زرق و برق امکانات مادی بوده و نشانه شخصیتی آنان استفاده از ابزار گران‌قیمت می‌شود، این موضوع بدان‌جا می‌رسد که در اواخر دهه ۹۰ برای فروش کالاها از قشر سلبریتی که نماد تجمل در فرهنگ ایران هستند، استفاده می‌شود.
وی گفت: وقتی چنین تفکری شکل می‌گیرد، کسی کار را امانت الهی نمی‌داند و روزی را از طرف خداوند به حساب نخواهد آورد، بلکه پست‌های کاری را پلی برای رسیدن به مال بیشتر و در راستای افزایش منبع تجمل فرض می‌کند، دهه ۸۰ و ۹۰ اخبار اختلاس و دزدی مدیران سازمان‌ها و ادارات مختلف زیاد شنیده می‌شود و همزمان اخبار پرداخت نکردن دستمزد ناچیز کارگران در بخش‌های مختلف فشار مضاعفی بر افکار عمومی وارد می‌آورد.
عبدالعلی‌زاده راه حل رفع ضعف فرهنگ کار را انقلاب فرهنگی دانست و خاطرنشان کرد: این امر متاسفانه به اندازه عمر انقلاب مورد غفلت جریانات سیاسی حاکم بر کشور قرار گرفته، وقتی هر چقدر پست بالاتر می‌رود حقوق هم افزایش پیدا می‌کند، نباید توقع داشت که مدیران بتوانند درد کارگران را حتی بفهمند، زیرا تصمیم‌گیر همسان طبقات جامعه نیست، وقتی پست بالاتر می‌رود فعالیت شخص کاهش پیدا می‌کند و نتیجه ای جز کاهش کار و فعالیت به دنبال ندارد، زمانی که کار را به جای کیفیت با کمیت مثلا ساعت کاری می‌سنجند، نتیجه چیزی جز بی‌کیفیتی کالاها و خدمات نمی‌شود.
انتهای پیام
