به گزارش برنا؛ راه ارتباطی زیارتگاه خالد نبی کوهستانی بوده ولی از طریق کلاله و تمرقره قوزی تا آن محل راه دشواری نیست. به دلیل دوری راه و فقدان وسیله نقلیه و کمبود تسهیلات رفاهی در محل و همچنین گرمای شدید تابستان و سرمای زمستان، بهترین زمان برای انجام فرایض دینی و زیارت، ماه های فروردین و اردیبهشت است.
زیارتگاه خالد نبی و گورستان آن محلی برای زیارت و سیاحت است. فضای اطراف این زیارتگاه و مناظر پیرامون آن، سراسر آرامش و مملو از زیبایی‌های غیرقابل‌وصف است. مکان آرامگاه بر فراز قله کوه گوگجه داغ قرار گرفته و چشم‌انداز زیبای آن بر بلندی کوه، همان چیزی است که سبب شده توجه طبیعت‌گردان به این منطقه جلب شود. خالد نبی در واقع یک مجموعه متشکل از گورستان خالد نبی، آرامگاه چوپان آتای و زیارتگاه خالد نبی است. این مجموعه یکی از مشهورترین و قدیمی‌ترین جاهای دیدنی استان گلستان به شمار می‌رود.
قبرستان خالد نبی کجاست؟
مجموعه گورستان و زیارتگاه خالد نبی از چند مکان زیارتی و همچنین یک قبرستان تاریخی تشکیل شده است. این مجموعه که در ارتفاعات و مناطق کوهستانی استان گلستان موسوم به کوه «تانگری داغ» در ارتفاع ۷۰۰ متری قرار دارد، محل تدفین خالد نبی و همچنین میزبان تندیس‌های سنگی متعدد و کوچک و بزرگی است.
خالد نبی کیست؟
خالد نبی آخرین مبلغ دین مسیح است که در گفتگوی محاوره‌ای ترکمنان، ایشان را «حالت نبی» می‌گویند. حضرت خالد نبی، طبق برخی اسناد، آخرین پیامبر قبل از نبی اکرم (ص) بوده و ۸۴ سال پیش از میلاد رسول اکرم (ص) به دنیا آمده است. البته در برخی منابع فاصله زمانی بین ظهور خالد نبی و ولادت پیامبر اسلام (ص) را در حدود ۴۰ سال دانسته‌اند.
به نقل از کتاب ناسخ التواریخ، خالد بن سنان ۶۱۲۳ سال بعد از به دنیا آمدن آدم و در سال ۵۳۰ میلادی بر تخت نبوت نشسته است. او در سرزمین عدن واقع در یمن می‌زیست و از قبیله «بنی عبس بغیض» بود. خالد نبی در زمره پیامبران تبلیغی بدون کتاب و آخرین مبلغ دین مسیح بوده و رسالتش ایجاب می‌کرد که به‌عنوان مبلغ دینی به همه جا سفر کند و مردم را به پذیرش دین مسیح دعوت کند. در آن زمان در ایران، خسرو انوشیروان دادگر پادشاهی می‌کرد و آیین زرتشت مذهب رسمی اکثر ایرانیان بود.
گفته شده دختر خالد نبی در دوران پیری به خدمت پیامبر اسلام (ص) می‌رسد و در حضور پیامبر ایمان می‌آورد.
راز قبرستان خالد نبی
کمی دورتر از زیارتگاه خالد نبی، روی یکی دیگر از تپه‌های این منطقه، تندیس‌های سنگی متعددی در کنار یکدیگر و به‌طور پراکنده، مانند یک گورستان، از زمین قد برافراشته‌اند. بر اساس مستندات و شواهد، قدمت این گورستان تاریخی به هزاران سال پیش مربوط می‌شود. همچنین به نظر می‌رسد که تعداد این سنگ‌ها در ابتدا حدود ۶۰۰ عدد بوده است.
با مطالعاتی که در این منطقه صورت گرفته، نظریه‌های متفاوتی برای شکل خاص این سنگ‌ها مطرح است. برخی بر این باورند که تندیس‌های بزرگ نشانگر مردانی هستند که کلاه بر سر و شال بر کمر دارند و همچنین تندیس‌های کوچک به‌شکل زنان هستند. عده‌ای نیز برخی از این سنگ‌ها را به صلیب تشبیه کرده‌اند. در نظریه دیگری این تندیس‌های بزرگ و کوچک به اندام‌های مردان و زنان نسبت داده شده‌اند. با تمامی این اوصاف، تقریبا در یک موضوع همه این نظریه‌ها به اتفاق‌نظر رسیده‌اند و آن بیانگر این است که این تندیس‌های سنگی، حکم سنگ‌مزار قبرها را برای ساکنان این منطقه داشته است.
به هر حال شکل و شمایل این سنگ‌ها و در پی آن نظریه‌های ارائه شده، بر اساس اعتقادات و آیین‌های مخصوص این منطقه در برهه‌ای از تاریخ است که چنین حاصلی را در پی داشته است. تنها موضوعی که اکنون مهم است، جایگاه ویژه این منطقه در بین جاذبه‌های گردشگری شمال ایران است که متاسفانه با بی‌مهری و کم‌لطفی در سالیان اخیر مورد گزند، آسیب و تخریب قرار گرفته است.
