به گزارش خبرگزاری تسنیم از سوادکوه، گاهی یک اتفاق ساده و یا یک نگاه متفاوت به جهان پیرامون، می‌شود مقدمه خلق آثار یا کارهایی که سرنوشت آدمی را به گونه‌ای متفاوت رقم می‌زند. تفاوتی که یا در انزوای خود می‌ماند و یا تلنگری برای تحول می‌شود. هستند افرادی که استعداد درونی‌شان را با عشق عجین کرده و به‌دنبال آنچه خواسته‌اند رفته و رنج‌های مسیر را نادیده گرفتند. اما تلنگر تحولشان در مسیر برخی ناملایمات ناخواسته، بالفعل نشد.
داستان دلدادگی به سنت و تاریخ، سال‌های سپری شده زندگی" عبدالعلی عالمی " است. فردی که 45 سال از عمر 56 ساله خود را مشغول جمع‌آوری اشیاء تاریخی، سنتی ، مردم‌شناسی، سنگ و فسیل بوده و منزل شخصی‌اش را به موزه‌ایی خانگی تبدیل کرده است. موزه خانگی او پر از ابزارهای مختلف کشاورزی، دامداری و خانگی است که صده‌هایی از عمرشان می‌گذرد. بخشی از اشیاء منزلش نیز شامل انواع سنگ‌ها و فسیل‌های مختلف زمین‌شناسی است.
عبدالعلی عالمی در گفت‌و‌گو با خبرنگار تسنیم با بیان اینکه خداوند به هر انسانی ویژگی و استعدادی می‌بخشد، اظهارداشت: متولد 1344، اهل سنگده و ساکن پل‌سفید هستم. گاهی به این می‌اندیشم که چگونه توانستم چنین ابزارها را جمع‌آوری کنم. اما باید دانست که خداوند چنین کنجکاوی و علاقه به سنت و طبیعت را به من بخشیده است.
وی افزود: دنیا پر از اشیاء هست.سرزمین ایران پر از شگفتی‌های تاریخی و سنتی است که تنها بخشی از آنها را گرد هم آورده‌ام.
عالمی تلنگر جمع‌آوری اشیای تاریخی و سنتی را مربوط به دوران کودکی خود می‌داند و خاطرنشان کرد: پدربزرگم دامدار بود و درکنارش مشغول کار می‌شدم. روزی نعلبکی شکسته‌ای از زمین برداشت و گفت که در گوشه‌ای قرار دهم تا کسی زخمی نشود و همان باعث شد اشیای اطرافم جلوه دیگری برایم پیدا کند.درواقع پدربزرگم برایم دانش ساز شده بود.
او که از 10 سالگی جمع‌آوری سنگ، فسیل و اشیای سنتی را آغاز کرده بود، درمورد مجموعه خود، گفت: فسیل‌های دوران کرتاسه، ژوراسیک، مزوزوئیک، سنگ‌های آتشفشانی، رسوبی و خاکستر از جمله مجموعه سنگ و فسیل جمع‌آوری شده هستند.
این مجموعه‌دار ادامه داد: انواع تبر، ظروف مسی، چَل، زنگ تال، قندشکن، شیردوش، قاشق چوبی، غلتک سنگ، لاک، انواع مَجمع، قِراچه، دیگ‌های بَرکِر مسی، کَندِل عسل، وسائل گلیم‌بافی، گهواره، گنجه چوبی، نَمَد نیز ازجمله اشیای سنتی و میراث فرهنگی مجموعه من هستند.
وی با بیان اینکه کلکسیونی از اشیای ایرانی را در منزل خود جای داده، افزود: این مجموعه‌ای که دارم درواقع کلکسیونی از سنت و تاریخ ایران زمین است. تمام نقاط ایران ازجمله شیراز، سنگسر، گرگان و ساری را برای علاقه‌ام رفته ام و این مجموعه حاصل 45 سال تلاش برای علاقه‌ام است.
عالمی که قدیمی‌ترین شیء مجموعه خود را نوعی تبر معرفی کرده، اظهارداشت: به جز سنگ و فسیل که قدمتی میلیارد ساله دارند، قدیمی‌ترین شیء مجموعه من تَبری است که شاید بیش از 500 سال قدمت داشته باشد. تَبر یکی از کهن‌ترین ابزار بشر بود.
این مجموعه‌دار تاریخی و سنتی با بیان اینکه به جزء سنگ و فسیل، بقیه اشیاء خریداری شده است تا این مجموعه شکل بگیرد، تصریح کرد:45 سال به شهرهای مختلف ایران می‌رفتم و این ابزارها را خریداری کردم. اما سنگ‌ها و فسیل‌ها را خودم جست‌وجو کردم.
عالمی منزل شخصی‌اش را محلی برای نگهداری این اشیاء قرار داده و در این مورد گفت: چون بودجه‌ای برای ایجاد فضایی به منظور بازدید مردم ندارم، در منزلم نگهداری می‌کنم و همین جا افرادی برای بازدید می‌آیند.
وی افزود:مسئولین میراث شهرستان و استان برای بازدید به خانه‌ام آمدند. اگر میراث فرهنگی فضایی در اختیارم قرار دهد، می‌توان همه اشیاء را جابه‌جا و منتقل کرد و شرایط خوبی برای بازدید فراهم آورد.از نگاهشان نیز تشکر دارم.
محمد حمزه‌نژاد رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان سوادکوه ، معرفی چنین ظرفیت‌هایی را از وظایف دانسته و اظهارداشت: رسالت ما پیگیری چنین موضوعات و وظیفه ما معرفی چنین افرادی است.در سال 96 یا 97 بود که مجوزی به نام آقای عالمی درمورد موزه خانگی از اداره‌کل گرفتیم که آقای عالمی تمدیدش را باید انجام می‌داد.
حمزه‌نژاد با بیان اینکه در دو سال متوالی با نامه‌نگاری به شهرداری‌های زیراب و پل‌سفید، درخواست فضا به منظور ایجاد موزه داده بودیم ولی پاسخی دریافت نکردیم، خاطرنشان کرد: برحسب وظیفه پیگیر شدیم و در سال 98 نامه‌ای به شهرداری‌های زیراب و پل‌سفید فرستادیم تا باتوجه به ظرفیت‌های تاریخی شهرستان، فضایی به عنوان موزه دراختیار گذارند و گفتیم بخشی از اشیاء را از اداره‌کل به صورت امانی می‌دهیم و بخشی هم از اشیاء آقای عالمی استفاده می‌کنیم. اما پاسخی دریافت نکردیم.
وی افزود: در سال 99 مجددا نامه‌ای به شهرداری‌های دو شهر فرستادیم ولی باز هم جوابی از سوی آنان نگرفتیم. اگر اداره ما فضایی داشت، خودمان موزه را راه‌اندازی می‌کردیم.
رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری سوادکوه ، موزه اشیای تاریخی و مردم‌شناسی را یک منبع درآمد پایدار برای شهرستان برشمرد که تاکنون تحقق نیافته است و تصریح کرد: خلاقیت بخشی از کار است.وقتی ظرفیت گردشگری و تاریخی داریم باید منابع درآمد ایجاد کرد.موزه یکی از منابع است که هم در بخش اجتماعی اشتغال ایجاد می‌کند و هم منجر به گردش مالی می‌شود.
وی افزود: وقتی از مرکز شهرستان چندین کیلومتر را برای بازدید موزه آلاشت طی می‌کنند، اگر در زیراب یا پل‌سفید هم موزه داشته باشیم، قطعا بازدید خواهند داشت.
این مسئول با تاکید بر اینکه با ورود شهرداری‌ها به این موضوع، می‌توان درآمد پایداری حاصل از گردشگری داشت، اظهارداشت: باید شهرداری‌ها ورود پیدا کنند. می‌توانند مکانی را بهره‌برداری کنند یا با خریداری در اختیار سرمایه‌گذار قرار دهند و بخش عمده‌ای از درآمد خود را از طریق اقامت‌گاه‌های گردشگری، تفریحی و توریستی به‌دست آورند.
حمزه‌نژاد تصریح کرد: دادن مجوز موزه خانگی به آقای عالمی ، انگیزه بخشی به فردی است که با علاقه توانسته این اشیاء را جمع‌آوری کند. با کمک شهرداری‌ها می‌توان ایجاد موزه را محقق کرد.
به گزارش تسنیم، عشق و وابستگی آقای عالمی به تک‌تک اشیاء سنتی و تاریخی منزلش و سنگ‌ها و فسیل‌ها، وصف‌نشدنی است. وقتی وارد منزلش می‌شوید زرق و برق دنیای مدرنیته به فراموشی سپرده می‌شود و هیجان تماشای آن همه اشیاء ، آدم را دربر می‌گیرد. چیز‌هایی که به گفته خودش بیش از 3هزار شیء می‌شوند و همه آنها را به سختی در منزلش جای داده و گویی همه تاریخ را یکجا دور هم جمع کرده است.
علم و آگاهی خدادادی‌اش در توصیف اشیاء، جالب توجه است. موزه خانگی‌‌اش گنجایش آن همه وسائل را ندارد ولی همچنان غوطه‌ور در تاریخ زندگی می‌کند و منتظر تحولی برای انتقال و جابه‌جایی وسائلش به مکانی وسیع‌تر است. باوجود پیگیری‌های متولیان میراث فرهنگی، تاکنون فضایی به‌عنوان موزه فراهم نشده است. شاید نبود نگاه به گردشگری به عنوان منبع درآمد پایدار، عاملی شده که تاکنون موزه‌ای بدین منظور شکل نگرفته است.
انتهای پیام/ش
