عصرایران؛ مصطفی داننده- حال مردم با کشتی خوب است. قطعا در این شادی، علیرضا دبیر؛ قهرمان سابق کشتی المپیک و جهان که حالا رئیس فدراسیون است، نقش بسزایی دارد. او یک کادر فنی کاربلد را انتخاب کرد. تدارک خوبی برای تیم ملی دید و حاصل این دو تصمیم، مدال‌های خوش‌رنگی بود که در نروژ دیدم.
در این بین، دبیر جمله‌ای به زبان راند که برخی از ایرانی‌ها را رنجاند. او در حالی که داشت به کشتی‌گیران ایرانی روحیه می‌داد از حسن یزدانی مثل آورد و گفت:«دیدید با طلای یزدانی چقدر بچه شیعه‌ها خوشحال شدند، شما هم همه توانتان را بگذارید تا دل مردم را شاد کنید.»
بعد از پحش شدن این صحبت‌ها در فضای مجازی، ایرانی‌هایی که شیعه نیستند لب به گلایه گشودند که به خدا ما هم از برد حسن یزدانی در مسابقات جهانی خوشحال شدیم.
راست هم می‌گویند. لحظاتی که یزدانی و حریف آمریکایی، پنجه در پنجه بودند ، همه ایرانی‌ها دست به دعا برداشته بودند. شیعه، سنی ،مسیحی و ... در کنار هم برای پیروزی این پلنگ مازندران دعا کردند. یزدانی کاری کرد که همه ایرانی‌ها بدون علایق سیاسی و مذهبی، برای لحظاتی روی زمین نبودند.
همه کسانی که در این جغرافیا زیست می‌کنند یا چمدان‌ها را بسته و مهاجرت کرده‌اند، ایرانی هستند و ورزشکاران ما باید برای شاد کردن دل‌شان از جان مایه بگذارند.
می‌دانم که علیرضا دبیر، منظور خاصی نداشته و جمله‌ای به ذهنش آمده و به زبان آورده است و قطعا نمی‌خواسته که سنی، مسیحی و کلیمی را از لذت برد یزدانی محروم کند یا ایرانی‌ها را به شیعه و غیر شیعه تبدیل کند. یکی از افتخارات ما این است که در کنار هم زیر پرچم ایران زندگی می‌کنیم. اساس ورزش بر صلح و نزدیک سازی سلایق مختلف به یکدیگر است.
سردار آزمون را ببینید؛ چقدر با گل‌های او خوشحال شدیم. شاید خیلی‌ها ندانند اما او از اهل تسنن است. یا فرهاد قائمی که در سال‌ها در والیبال در مردم را با سرویس‌های نابش شاد کرد. آیا آنها فقط دل اهل سنت را شاد کردند؟ نه، همه با هم ذوق کردیم.
مگر نه اینکه در دوران دفاع مقدس بسیاری از شهدای ما از اهل سنت، مسیحیان و کلیمیان بودند؟
مواظب کلماتی که به کار می‌بریم باشیم. همه ما مثل هم نیستیم. ممکن است جمله‌ای از زبان‌مان خارج شود که در آن منظور خاصی نباشد اما زمینه ساز رنجش برخی شود.
علیرضا دبیر و امثال او باید بدانند که وقتی در جایگاهی قرار می‌گیرند که با مردم ایران سروکار دارند، نباید از جملات و کلماتی استفاده کنند که زمینه ساز رنجش بخشی از جامعه شود.
