به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایسنا؛ ندا هوشیار، اظهار کرد: در سال ۱۹۴۶ بعد از جنگ جهانی دوم در اروپا، مجمع عمومی سازمان ملل به‌منظور حمایت از کودکان، سازمانی به نام یونیسف را ایجاد کرد که نخست انجمن بین‌المللی ویژه کودکان سازمان ملل نام گرفت.
وی تصریح کرد: در سال ۱۹۵۳، یونیسف یکی از بخش‌های دائمی در سازمان ملل متحد شد و روز ۸ اکتبر روز جهانی کودک نام‌گذاری شد.
عضو سازمان نظام روانشناسی خاطرنشان کرد: کودک بر اساس ماده یک پیمان‌نامه حقوق کودک به هر انسان کمتر از ۱۸ سال گفته می‌شود مگر آن‌که قانون قابل اعمال در مورد کودک سن قانونی کمتری را تعیین کرده باشد. این کنوانسیون شامل ۵۴ ماده و دو پروتکل اختیاری بوده که چهار اصول پایه‌ای آن را جهت می‌دهد.
هوشیار اضافه کرد: هیچ کودکی نباید از تبعیض رنج ببرد، زمانی که در رابطه با کودکان تصمیم‌گیری می‌شود، باید منافع عالیه آنان در رأس قرار گیرد، کودکان حق حیات داشته و باید رشد کنند و کودکان حق دارند آزادانه عقاید و نظرات خود را ابراز کنند و این نظرات در تمامی اموری که به آن‌ها مربوط می‌شود، باید مورد توجه قرار گیرد چهار اصول پایه‌ای است.
وی بیان کرد: کودکان برای رشد و نمو، نیازمند رفع نیازهای جسمانی خویش هستند اما در کنار این نیازهای جسمانی، نیازهای روحی و روانی نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار هستند.
این روانشناس ادامه داد: اگر گفته شود نیازهای جسمی و روحی به یک اندازه اهمیت دارند اغراق نکرده‌ایم، چراکه ارضای نیازهای جسمی در بستری با رفع نیازهای روانی منجر به رشد کودکی سالم و متعادل خواهد شد.
هوشیار عنوان کرد: یک دسته از نیازهای روحی و روانی در تمام کودکان فارغ از سن و مراحل رشد عمومیت دارند و زمینه‌ساز شکل‌گیری شخصیتی سالم و توانمند در کودکان می‌شوند.
وی با بیان اینکه قبل از هر چیز به‌سلامت روان خودتان اهمیت بدهید، متأسفانه در دنیایی زندگی می‌کنیم که با وجود پیشرفت روزافزون علم و فناوری، همچنان به‌سلامت روان کمتر از سلامت جسم اهمیت داده می‌شود.
عضو سازمان نظام روانشناسی تصریح کرد: کودک شما در درجه اول عصاره و چکیده شما است با برخی تفاوت‌ها؛ بنابراین اگر می‌خواهید فرزندتان روح و روانی سالم داشته باشد قبل از اقدام به فرزندآوری و پس از تولد فرزند، سلامت روان خود و همسرتان را در اولویت قرار دهید.
هوشیار خاطرنشان کرد: اگر یکی از والدین یا هر دو مبتلا به اختلالی از قبیل اضطراب، افسردگی، اعتیاد و...هستند حتماً قبل از فرزندآوری باید اقدام به درمان کنند.
وی اضافه کرد: همچنین وجود مشکلاتی از قبیل؛ عدم تفاهم جدی با همسر، خشونت خانگی، آزارگری، کنترل گری، عدم تعهد، پرخاشگری، اعتیاد و...نیز نیازمند رسیدگی جدی از طریق روانشناس متخصص هستند دوره و زمانه جملاتی از قبیل؛ بچه بیار خودش درست میشه! خیلی وقت است سر آمده است!
درمانگر اختلالات با بیان اینکه کلید اصلی داشتن روانی سالم محبت است، بیان کرد: اصلیترین و مهم‌ترین نیاز روانی کودک، برخورداری از عشق و محبت است روح و روان کودک نهال ظریفی شما باید بداند در هر شرایطی و با وجود هر رفتاری، پدر و مادر او را دوست دارند، به او محبت می‌کنند و از او مراقبت و حمایت به عمل می‌آورند.
هوشیار ادامه داد: همین نکته کوچک اما بسیار مؤثر درصورتی‌که درست رعایت و انجام شود روح و روان کودک را متعادل و سالم بار می‌آورد. به‌طوری‌که از خیلی از دغدغه‌ها و نگرانی‌های معمول والدین از قبیل انحرافات، اعتیاد و... در حال و آینده پیشگیری می‌کند.
وی اظهار کرد: رابطه صحیح و عاطفی والدین با فرزندان تأمین‌کننده سلامت و بهداشت روانی آنان و زمینه‌ساز بروز استعدادها است.
روانشناس بالینی تصریح کرد: کودک باید احساس کند که والدینش صمیمی، مهربان و همراه هستند تا بعدها در سنین بالاتر قادر باشد والدین را بهترین دوست خود بداند و مسائل خود را با آن‌ها در میان بگذارد.
هوشیار خاطرنشان کرد: تأثیر محبت در رشد روانی فرزندان، مانند تأثیر نور و حرارت در رشد دانه گیاهان است؛ تا گرمای محبت به فرزندان یک خانواده نرسد رشد روانی و شخصیتی آن‌ها به‌طور طبیعی به انجام نخواهد رسید.
وی اضافه کرد: فرزند خود را بدون دلیل ببوسید، نوازش کنید و در آغوش بگیرید. به او بگویید که همیشه و در هر شرایطی او را دوست دارید و مراقبش هستید.
عضو سازمان نظام روانشناسی بیان کرد: از نوزادی تا هر سنی که فرزند با والدین در ارتباط است، در دسترس بودن والدین اهمیت بسیار زیادی دارد. در دسترس بودن به معنای ارضای فوری نیازهای جسمانی و عاطفی کودک است، یعنی کودک از همان نوزادی متوجه شود که هر وقت نیازی جسمی یا روحی دارد والدین در کنارش هستند و به نیازهای او رسیدگی می‌کنند، به این ترتیب حس اعتماد و امنیت را در کودک شکل می‌دهید.
هوشیار ادامه داد: هرچقدر والدین بیشتر و سریع‌تر پاسخگوی نیازهای روانی و جسمانی کودک باشند، شخصیت کودک سالم‌تر شکل خواهد گرفت. نوزاد گرسنه‌ای که گریه می‌کند سریعاً باید تغذیه شود و کودکی که ترسیده یا مضطرب است، باید توسط والدین آرام شود بدین‌صورت که کودک متوجه شود که تنها نیست و اضطراب و ترسش توسط والدین پذیرفته و درک می‌شود.
وی عنوان کرد: کیفیت رسیدگی والدین در ۷ سال اول زندگی و خصوصاً در دو سال اول، زمینه‌ساز خوش‌بینی یا بدبینی کودک در آینده است. تحقیقات نشان داده است که آن فرد پاسخگو حتماً لازم نیست مادر باشد، اگر مادر در دسترس یا در قید حیات نیست، پدر می‌تواند این نقش را به همان کیفیت ایفا کند.
این روانشناس بالینی اظهار کرد: کودکان از ۲ سالگی به بعد قادر به تفکر منطقی هستند. تفکر از ۷ تا ۱۱ سالگی در مورد مسائل عینی (هر آنچه با چشم قابل دیدن است) و پس از ۱۲ سالگی در مورد مسائل انتزاعی (نادیدنی‌ها) ممکن می‌شود. استدلال‌های کودکان اوایل خام و ابتدایی، اما به‌مرور زمان و با تمرین پخته‌تر می‌شوند.
هوشیار تصریح کرد: تصمیم‌گیری و به دنبال آن حس استقلال برای پرورش روانی سالم از دوسالگی حائز اهمیت است توصیه می‌شود اجازه دهید کودک آزادانه در محیط‌های امن، رفت‌وآمد و کاوش کند، غذایش را خودش بخورد و برای پوشیدن لباس‌هایش تصمیم‌گیری کند و انجام دهد. (حتی اگر از دید والدین قابل قبول نیست).
وی خاطرنشان کرد: روانشناسی به نام اریکسون این دوره را سن بازی می‌نامد و بر این باور است کودک در این دوره شدیداً اجتماعی شده است. در خلال سال‌های پیش از مدرسه، کودکان قدرت‌نمایی و اعمال کنترل بر دنیای خود از راه برخی بازی‌ها و دیگر تعاملات اجتماعی را آغاز می‌کنند.
عضو سازمان نظام روانشناسی اضافه کرد: آن‌ها از طریق بازی به همانندسازی با والدین خود می‌پردازند و مهارت‌های زبان، کنجکاوی، تخیل و توانایی تعیین هدف را در خود پرورش می‌دهند. قبل از سن مدرسه و در سنین دبستان، بازی یک ابزار مهم یادگیری برای کودکان است.
هوشیار بیان کرد: هرچقدر هم که گرفتار و پر مشغله باشید، شما فردی را به این دنیا آورده‌اید و مسئولیت تمام و کمالش را پذیرفته‌اید. لازم است حداقل یک ساعت در روز با فرزندتان اوقات با کیفیتی را سپری کنید.
وی ادامه داد: اصطلاح باکیفیت به این معناست که در آن زمان خاص، هر عامل دیگری غیر از فرزندتان را فراموش کنید و کاملاً و با تمام هوش و حواس در اختیار کودک خود باشید. پس برای سپری کردن این اوقات دو نفره، تلویزیون و تلفن همراه را خاموش کنید، کار خود را کنار گذاشته و نزد کودک خود بروید. با او گفت‌وگو کنید و فعالیت‌هایی را که او دوست دارد در آن زمان خاص، با یکدیگر انجام دهید. نوازش، بوسه، آغوش و گفتن دوستت دارم نیز فراموش نشود.
روانشناس بالینی اظهار کرد: درست زندگی کردن مستلزم دانستن و بکار بردن مهارت‌های زندگی است. این مهارت‌های ده‌گانه را از قبیل؛ مهارت‌های ارتباطی، مدیریت استرس، کنترل خشم، همدلی، حل مسئله و... را بیاموزید، بکار بگیرید و به کودکان خود نیز آموزش دهید.
هوشیار تصریح کرد: سازمان بهداشت جهانی World Health Organization به اختصار (WHO) از سال‌ها پیش اعلام کرده است که یادگیری این مهارت‌ها برای بالا بردن هوش هیجانی و داشتن زندگی فردی و اجتماعی موفق ضروری است.
وی خاطرنشان کرد: بخش کوچکی از این مهارت‌ها از طریق بازی و ارتباط با همسالان در کودکان قابل یادگیری است اما با توجه به اینکه آموزش مدون و رسمی در این خصوص در سیستم آموزشی کشور ما وجود ندارد، برای آموزش صحیح و کامل این مهارت‌ها بهتر است از یک روانشناس کمک بگیرید.
عضو سازمان نظام روانشناسی اضافه کرد: اگر دست کودکتان شکسته باشد، مراجعه به پزشک اولین کاری است که انجام خواهید داد؛ پس چرا زمانی که روح کودکتان آسیب‌دیده است، از مراجعه به متخصص دوری می‌کنید!؟
هوشیار بیان کرد: گوشه‌گیری، تیک، جویدن ناخن، شب ادراری، پرخاشگری، تغییرات ناگهانی الگوی خواب و اشتها و حتی دل‌درد و سردرد مزمن غالباً علامت‌هایی از وجود یک مسئله جدی روحی در بچه‌ها هستند.
وی ادامه داد: مشکلات روحی و روانی یک‌شبه و ناگهانی به وجود نمی‌آیند در نتیجه خود به خود و معجزه‌آسا نیز حل نمی‌شوند آن‌ها به‌اندازه بیماری‌های جسمی و حتی بیشتر از آن، دارای اهمیت هستند تبعات عدم رسیدگی و درمان به‌موقع مسائل روحی، گاه بسیار سنگین، پرهزینه و جبران‌ناپذیر است.
