نگاهی بر قسمت چهارم سریال میدان سرخ

فراروـ  قسمت چهارم سریال میدان سرخ به نویسندگی سارا سلطانی و علی مسعودی نیا و کارگردانی ابراهیم ابراهیمیان جمعه ۱۶ مهر ماه ۱۴۰۰ وارد شبکه نمایش خانگی شد.

«گروچف پس از دزدیدن سیمین، همسر تورج مبینی به دلیل فشار‌های خارجی دست به اقدامات جدیدی می‌زند که پرده از راز بزرگی بر می‌دارد و خانواده مکین را تا مرز فروپاشی می‌کشاند. اما این همه داستان نیست؛ چراکه پاپ نیز مجبور به گرفتن تصمیمی سخت می‌شود...»

 

عبد فکر می‌کند به اوضاع مسلط است و نقشه‌هایش را پیش می‌برد. او نه‌تن‌ها ربوده شدن سیمین برایش اهمیتی ندارد، همسر خودش را به گرجستان می‌فرستد و با جاسازی کردن مواد در وسایلش او را عمدا گرفتار می‌کند. اما گروچف برادران عبد را هم گرفتار می‌کند و گروگان می‌گیرد. عبد در صحبتش با گروچف در دو راهی سختی قرار می‌گیرد. او می‌تواند یکی از برادرانش را برای آزادی انتخاب کند و درنهایت پیروز را انتخاب می‌کند. در نتیجه پیام در بند گروچف می‌ماند و پیروز بازمی‌گردد.

 

در سویی دیگر پاپ هم در امان نیست و افرا هم در بند گروچف و افرادش می‌افتد. اینجاست که پاپ دیگر چاره‌ای ندارد، جز اینکه وارد بازی شود و هر کاری از دستش بر می‌آید، برای آزادی دختر خوانده‌اش انجام بدهد. میدان سرخ بعد از چهار قسمت همچنان آشفته، بی سر و ته و بلاتکلیف پیش می‌رود. کنش و واکنش بین شخصیت‌های اصلی همچنان غیر و قابل فهم و مصنوعی است و سبب شده است که همه چیز بیشتر به یک شوخی شبیه باشد تا هر چیز دیگر. شراکت سه نفره پاپ، تورج و عبد با یک بحران روبرو شده است. آن‌ها مقدار زیادی شمش طلا به دست می‌آورند، از دست می‌دهند، تهدید می‌شوند و هم‌چنان در خانه‌های خود به فعالیت روزمره‌شان می‌پردازند.

 

جناب قاچاقچی بین‌المللی خشن داستان روش جالبی در تعامل با کسانی که با آن‌ها سر و کار دارند، پیش می‌گیرد. او برخلاف همه گروگان گیران تاریخ در مقابل شنیدن پاسخ مخالف انعطاف زیادی به خرج می‌دهد. او خودش دو برادر عبد را گروگان می‌گیرد و خودش هم تصمیم می‌گیرد یکی از آن‌ها را به انتخاب او آزاد کند! چرا؟ این چه معامله‌ای است؟ مگر عبد چیزی بروز داد که گروچف این امتیاز را برایش قائل شد؟ با کپی برداری‌های بی‌سلیقه و بدون تفکر از صحنه‌های انواع فیلم و سریال‌های اکشن و گرد آوردن‌شان در داستانی که ابدا پتانسیل همراه شدن با چنین صحنه‌هایی را ندارد، نتیجه‌ای هم حاصل نمی‌شود جز این شوخی که نام سریال به خودش گرفته است.

 

هر کدام از شخصیت‌ها در حال و هوای خودش و با چند نکته کلیشه‌ای و سطحی قرار است ساخته شود و نتیجه مسلما خنده‌دار خواهد بود. سازندگان میدان سرخ یک چیز‌هایی از جذابیت دیوانگی‌های شخصیت منفی فیلم‌ها در ذهن‌شان داشته‌اند و سعی کرده‌اند همه آن‌ها را در گروچف بگنجانند. این در حالی است که هیچ پایه‌ای برای شخصیت گروچف گذاشته نشده است که حالا معنای رقص دیوانه وارش بالای سر پیام را بفهمیم یا برای‌مان جذابیتی داشته باشد. به هر روی میدان سرخ قسمت چهارمش را هم پشت سر می‌گذارد. سریالی که دیگر امیدی برای جان گرفتنش نمی‌توان داشت...