فدراسیون فوتبال از روزی که با مدیریت عزیزی خادم کارش را ادامه داد برای فوتبالدوستان ایرانی به جایگاه وعده وعید تبدیل شد.
سکاندار فوتبال کشور با منت جلو آمد و وعده تغییرات اساسی داد؛ امکاناتی که در اختیار تیم ملی زنان قرار گرفت چماق شد؛ چند نتیجه خوب تیم ملی در مقدماتی جام جهانی که بی گمان هیج ربطی به مدیریت این فدراسیون ندارد در کلوزآپ قرار گرفت!
وعده ورود VAR داده شد؛ اما در بازی با کره جنوبی فهمیدیم که این سیستم ویدیویی در حالت آفلاین قرار دارد! وعده حضور تماشاگران در بازی با کرهایها داده شد؛ هزار وعده خوبان اما یکی وفا نکند؛ مصاحبههایی که همه آرشیو شده اند برای روز مبادا. فراموش که نکرده اید؟ حالا بدون هیچ توضیحی گفته شده هواداران فوتبال ایران حتی با تزریق دو دوز واکسن نمیتوانند وارد ورزشگاه آزادی شوند.
کرهایها به خاطر این اتفاق جشن گرفته اند و بازیکنان تیم ملی کشور خود را تشویق میکنند که بدون توجه به جهنم ورزشگاه آزادی، این بار باید ایران را در خانه خودش شکست بدهند. البته زهی خیال باطل...
این تیم ملی روی دور بُرد افتاده و بازیکنانش میدانند که باید مقابل کره جنوبی نتیجه بگیرند؛ اگر فدراسیون فوتبال توان تحقق وعدههای پرطمطراقش را ندارد، این بازیکنان تیم ملی هستند که لابد با یک برد دیگر و شکست کره جنوبی در تهران باعث میشوند آقای رئیس با همان قیافه حق به جانب مقابل دوربینهای تلوزیون قرار بگیرد و از مدیریت سیتماتیک و و مشعشع خود برای مردم سخن بگوید.
آری؛ میدانیم روی دست شما مدیر در دنیای فوتبال وجود ندارد؛ فقط بفرمایید آن همه وعدهای که برای ورود تماشاگران به ورزشگاه آزادی دادید چه شد؟