وی در ادامه افزود:«وقوع گسترده‌ی همه‌گیری کرونا به عنوان یک دماسنج دقیق، نشان داد که کشورها تا چه اندازه از زیرساخت‌های مطمئن برای ورود قابل اعتماد مردم به اقتصاد دیجیتالی برخوردار هستند و تا چه اندازه، بیشتر تصویری از وجود دارند تا واقعیت انکارناپذیر حضور.»
آبائی تصریح کرد:«حال که در کشورمان متأسفانه، نتوانستیم زیرساخت‌ها را به‌خوبی فراهم کنیم، لااقل باید یاد بگیریم شاخص اعتماد دیجیتالی مردم را به سمت سیستم‌های دیجیتالی ایجاد نموده و بالا ببریم تا بتوان اقتصادی بر پایه هوش و حکمرانیِ داده ایجاد نمود؛ که اگر چنین نشود، قطعاً دچار چالش‌های سختی در آینده‌ی نه چندان دور خواهیم گردید. یادمان باشد جریان داده‌های معتبر و البته شناور، به مثابه خون در رگ اقتصاد دیجیتالی و در نهایت اقتصاد ملی است که ممانعت از امکان گردش مداوم و شفاف آن، تأثیرات منفی جبران‌ناپذیری به‌همراه خواهد داشت.»
مهران ابراهیمیان خواستار عدم مقاومت سیاستگذاران در برابر توسعه اقتصاد دیجیتال شد. به گزارش ویکی تماس، مهران ابراهیمیان در مطلبی تحت عنوان « بزنگاه تاریخی دیجیتال و مأموریت ما » در اولین شماره ویکی اقتصاد دیجیتال نوشت:« ما در مقابل این موج و بزنگاه تاریخی قادر به مقاومت نیستیم و لذا باید کشتی نوح معاصر خود را بر پایه اطلاعات و داده‌های دقیق، داشته‌ها، نقاط قوت و تصمیم‌های به‌موقع بسازیم. شرط حضور و بقا در مبادلات و مراودات جهانی، حرکت بر مدار توسعه پایدار و درس گرفتن از تجربیات تاریخی جهانیان و بومی‌سازی تکنولوژی‌های مرتبط با عصر دیجیتال و پیوستن به زنجیره تعامل و تبادل دانش جهانی است.»
وی در ادامه افزود:«ما براین باوریم که در دل هر تکنولوژی جدیدی به‌ویژه در انقلاب چهارم و عصر دیجیتال باید مفاهیم قبلی اقتصاد را کنار گذاشت و از ظرفیت خیلی بزرگ ایجاد شده در سطح اقتصاد خرد و کلان، عقب‌ماندگی‌های موجود را جبران کنیم و درعین‌حال نیک می‌دانیم که تکنولوژی‌های نوین با بازتولید سریع و مکرر (در حجمی که شاهد آن هستیم) تجربه‌ای متفاوت به لحاظ عظمت تغییرات در همه ابعاد به‌ویژه در حوزه اقتصاد خواهد داشت .»
ابراهمیان تصریح کرد:«اقتصاد دیجیتال با وجود تبعات منفی در کوتاه‌مدت در نهایت به بالارفتن سطح رفاه عمومی کل جامعه، سرافرازی ایران اسلامی منتهی خواهد شد؛ به‌شرط آن که هر یک وظیفه خود را به‌درستی انجام دهیم و در این بزنگاه تاریخی ما وظیفه آگاهی‌بخشی و فرهنگ‌سازی را برعهده گرفتیم و دست یاری به‌سوی همه متخصصان، کارشناسان و آینده‌پژوهان و مسئولان دراز می‌کنیم.»
مدیرعامل شرکت مسترکارت عدم برخورداری ۴۷ درصد از مردم دنیا را نگران کننده ارزیابی کرد. آجی بانگا در گزارشی تحت عنوان« اقتصاد دیجیتال، موضوع اصلی اجلاس آنلاین داووس» در اولین شماره ویکی اقتصاد دیجیتال ،نوشت:« نمی‌توان در مورد مفهوم اقتصاد اینترنتی صحبت کرد بدون اینکه امکان دسترسی به اینترنت را به همه مردم دنیا داد. دنیای آینده در حال تغییرات زیادی است و دسترسی به اینترنت یکی از اصلی‌ترین بخش‌ها در این تحول است. باید در نظر داشت که در دنیای دیجیتال افرادی که به اینترنت دسترسی ندارند نخواهند توانست از امکانات اقتصادی و شرایط بازار کار استفاده کنند و در نتیجه شرایط اقتصادی و میزان درآمد آنها به شدت کاهش پیدا می‌کند و این خطر بزرگی برای جامعه جهانی است.»
وی در ادامه افزود: «درصورتی‌که دنیا به‌سرعت به سمت این تحولات جدید حرکت نکند، بدون شک شکاف اجتماعی و اقتصادی در دنیا بیشتر می‌شود زیرا در دنیای امروز در مورد اینترنتی شدن تمامی بخش‌های اقتصاد از جمله آموزش و بهداشت و درمان و صنعت و تولید و فعالیت‌های خدماتی صحبت می‌شود ولی این شرایط تازه نیازمند شامل شدن تمامی مردم دنیا در فضای اینترنتی جهان و دسترسی همه به این تکنولوژی روز دنیا است.»
بانگا تصریح کرد:« در جریان همه‌گیری کرونا تفاوت بین کشورهای صنعتی و درحال‌توسعه بارزتر شد زیرا بخش اعظم افرادی که به اینترنت دسترسی ندارند در کشورهای خاورمیانه و افریقا زندگی می‌کنند. این افراد به دلیل عدم دسترسی به اینترنت از مسیر رشد اقتصادی در دنیا عقب می‌مانند و در نتیجه می‌توان انتظار داشت که در سال‌های آتی این فاصله بیشتر و بیشتر شود. به‌عنوان‌مثال در کشورهای خاورمیانه ۶۲ درصد از مردم به اینترنت دسترسی ندارند و در آفریقا دو سوم مردم از این تکنولوژی استفاده نمی‌کنند. این افراد نمی‌توانند در فضای اقتصاد دیجیتال فعالیت کنند و حتی در این کشورها هم نمی‌توان انتظار توسعه اقتصاد دیجیتال را داشت.»
اولین شماره ویکی اقتصاد دیجیتال خواستار فراهم کردن امکانات برای اجرای همه‌جانبه برنامه ادیسون و حذف بیابان ارتباطی شد. به گزارش ویکی تماس ،اولین شماره ویکی اقتصاد دیجیتال در گزارشی تحت عنوان« زایش اتحاد ادیسون و بیابان‌های ارتباطی در داووس» نوشت:« مجمع جهانی اقتصاد در اجلاس داووس اقدام به معرفی برنامه اتحاد ادیسون کرد که اولین اتحاد بین بخشی در دنیا است که با هدف تسریع برقراری ارتباط دیجیتال بین بخش‌های مختلف اقتصاد و در کشورهای مختلف کار می‌کند و تلاش می‌کند تا بخش بزرگ‌تری از مردم دنیا را به فضای دیجیتال وصل کند. اتحاد ادیسون در نظر دارد با دولت‌ها و صنایع در جهت تحقق اهداف خود همکاری کند.»
وی در ادامه افزود:«مفهوم تازه‌ای که در اجلاس امسال مطرح شده است، مسئله بیابان‌های ارتباطی است که به معنای بخش‌هایی از دنیا است که مردم و کسب‌وکارها به دنیای آنلاین اتصال ندارند و یا در صورت دسترسی به این فضای ارتباطی بازهم از دنیای آنلاین برای کسب درآمد و انجام فعالیت‌های اقتصادی استفاده نمی‌کنند.
نکته مهم این است که وجود این بیابان‌های ارتباطی باعث می‌شود تا دسترسی مردم به خدمات بهداشتی و درمانی نیز محدود شود و توان رشد اقتصادی و کسب درآمد هم در این مناطق از بین خواهد رفت.
مونا مشهدی رجبی، زیرساخت‌های مورد نیاز اقتصاد دیجیتال را بررسی کرد. به گزارش ویکی تماس، مونا مشهدی رجبی در گزارشی تحت عنوان« اقتصاد دیجیتال، از ایده ژاپنی تا سهم روزافزون در تولید ناخالص ملی کشورها » در اولین شماره ویکی اقتصاد دیجیتال ،نوشت:« اقتصاد دیجیتال از سه بخش اصلی تشکیل شده است. اولین بخش، زیرساخت‌های لازم برای کسب‌وکار دیجیتال یا الکترونیک است که شامل سخت‌افزار، نرم‌افزار، خدمات و امکانات مخابراتی، شبکه‌های مجازی و در‌نهایت سرمایه‌ی انسانی آگاه به این فضا است.»
وی در ادامه افزود:«بخش دوم به کسب‌وکار الکترونیک و قوانین لازم برای شکل‌گیری و فعالیت آن اختصاص دارد که در این بخش می‌توان به این مسایل توجه کرد که چگونه یک کسب‌وکار الکترونیک کار می‌کند. باید در نظر داشت که تمامی مراحل کار در این دنیای تازه از طریق کامپیوتر و اتصال به شبکه‌ی جهانی اینترنت انجام می‌شود و وجود این شبکه‌های ارتباطی عامل اصلی توسعه‌ی کسب‌وکار الکترونیک محسوب می‌شود.»
مشهدی رجبی تصریح کرد:«سومین بخش، تجارت الکترونیک است که به انتقال کالاها می‌پردازد. به‌عنوان مثال زمانی‌که یک کتاب آنلاین به‌فروش می‌رسد، چگونه کالای فروخته‌شده در اختیار خریدار قرار می‌گیرد و چگونه زمینه برای ادامه‌ی خرید آنلاین از مجموعه فراهم شود.در نهایت باید در نظر داشت که برای ورود به این عصر جدید، در درجه‌ی اول باید اطلاعات در مورد بخش‌های اصلی و مهم اقتصاد دیجیتال را افزایش داد و به این باور رسید که کسب دانش و اطلاعات اولین قدم برای موفقیت در این عصر تازه است.»
فریده خدادادی تفاوت دیدگاه سیاستگذاران از اقتصاد دیجیتال را به شناخت مردم از فیل در تاریکی تشبیه کرد . به گزارش ویکی تماس، فریده خدادادی در گزارشی تحت عنوان« سهم اقتصاد دیجیتال در زندگی مردم چقدر است؟ » در اولین شماره ویکی اقتصاد دیجیتال نوشت:« اقتصاد دیجیتال اقیانوسی است که هنوز ما کویرنشینان عالم فناوری، تصور درستی از آن نداریم. درحالی‌که در سال‌های اخیر روند رو به رشدی را تجربه و با تلاش شرکت‌های دانش‌بنیان و شتاب‌دهنده‌های این حوزه، مسیر توسعه‌ی خوبی را طی کرده‌ایم؛ اما تولید دانش و توسعه‌ی فرهنگ در این عرصه، یکی از نیازهای اساسی است که باید به‌صورت مداوم مورد توجه قرار گیرد. »
وی در ادامه افزود:« دنیا بر روی توسعه از طریق اقتصاد دیجیتال، پلتفرم‌ها، داده‌های دیجیتالی و تجارت الکترونیک و پیشران‌های فناوری تمرکز کرده‌اند و دولت نه‌تنها باید زیرساخت‌های دیجیتالی را توسعه داده و بهبود بخشد، بلکه باید ایجاد قوانین مورد نیاز، توسعه و تعامل بین بخشی، تأمین امنیت و ضرورت شناخت بیشتر اقتصاد دیجیتال را برای همگان دنبال کند.»
خدادادی تصریح کرد:« شاید بد نباشد که گزارش را با چند بیت از حضرت مولانا تمام کنیم که بعد از گفت‌وگو با مردم دائم به ذهنم خطور می‌کرد و دائم حکایت فیل در تاریکی تداعی می‌شد:پیلی اندر خانه‌ی تاریک بود/عرضه را آورده بودندش هنوداز برای دیدنش مردم بسی/اندر آن ظلمت همی‌شد هرکسی/دیدنش با چشم چون ممکن نبود/اندر آن تاریکیش کف می‌بسود/ آن‌یکی را کف به خرطوم اوفتاد/گفت همچون ناودانست این نهاد/آن‌یکی را دست بر گوشش رسید/آن برو چون بادبیزن شد پدید/هم‌چنین هر یک به جزوی که رسید/فهم آن می‌کرد هر جا می‌شنید/از نظرگه گفتشان شد مختلف/آن‌یکی دالش لقب داد این الف/در کف هر کس اگر شمعی بدی /اختلاف از گفتشان بیرون شدی/چشم حس همچون کف دستست و بس/نیست کف را بر همه او دست‌رس/چشم دریا دیگرست و کف دگر/کف بهل وز دیده‌ی دریا نگر»
سادینا آبایی و پدرام سلطانی از فقدان بسترسازی متناسب برای توسعه اقتصاد دیجیتال ابراز نگرانی کردند. به گزارش ویکی‌تماس، سادینا آبایی و پدرام سلطانی در نشستی تحت عنوان« ماراتن اقتصاد دیجیتال » در اولین شماره ویکی اقتصاد دیجیتال که توسط «مهران ابراهیمیان» نگاشته شده است،آوردند:« در نظام حکمرانی ایران هزارتویی وجود دارد که در آن تصمیماتی از این دست به‌سختی قابل رؤیت و عملیاتی می‌شود و موضوعات این‌چنینی باید به‌ویژه در نهاد‌هایی خارج از قوه‌ی مجریه بسیار پیچ و تاب بخورد تا اجرایی شود و متأسفانه هنگامی‌که به این نتایج و تصمیمات می‌رسند در بستر نهادهای دولتی و عمومی غیردولتی اجرا می‌شوند.»
در ادامه این گزارش آمده است:« بنده خوش‌بین نیستم در این فضای فکری، ریل‌گذاری درستی انجام شود؛ زیرا مصادیق برعکس آن مشاهده می‌شود، یعنی استارتاپ‌های سرآمد را کنترل و محدود می‌کنند و حتی تلاش می‌کنند تا این نهادهای عمومی غیردولتی و خصولتی سهم‌های مدیریتی آنها را بستانند. در چنین شرایطی هیچ چشم‌اندازی از این تغییر ریل از بخش عمومی به بخش خصوصی مشاهده نمی‌شود و بخش خصوصی هرچقدر که بخواهد تلاش کند اما ثروت و قدرت در نهادهای عمومی غیردولتی متمرکز می‌شود و باز بخش خصوصی در اندازه‌های حداکثر متوسط و کمی بزرگ محدود می‌شود.«
در پایان این گزارش آمده است:« باید گفت که باور ما نسبت به اقتصاد تغییر پیدا نکرده است. در سال ۹۳ اعلام کردم که خصوصی‌سازی در ایران شکست خورده است و امروز همگان به این نتیجه رسیدند و دلیل آن این است که واگذاری واحدهای دولتی به بخش خصوصی در حد استثنا توانسته از کارنامه موفقی برخوردار شود.هر واگذاری به بخش خصوصی را با یک علامت سؤال یا مسئله‌ای مختل کردند یا پس گرفتند و جای این سؤال پیش می‌آید که چرا ایران نمی‌تواند همانند کشورهای دیگر، کارخانه‌ها و مجموعه‌های اقتصادی دولتی را به بخش خصوصی واگذار کند و در نهایت به بخش عمومی غیردولتی وارد می‌شود و اگر بخواهد خصوصی‌سازی انجام دهد هم آن را وارد بورس می‌کنند و میلیون‌ها نفر سهم‌های ریز می‌فروشند تا مبادا بخش خصوصی بیاید و مدیریت بنگاه و شرکت را در دست گیرد.»
مونا مشهد رجبی آمریکا را پیشتاز بهره‌مندی از اقتصاد دیجیتال دانست. به گزارش ویکی تماس، مونا مشهد رجبی در گزارشی تحت عنوان« اقتصاد دیجیتال به روایت آمار » در اولین شماره ویکی اقتصاد دیجیتال نوشت:« ر سال ۲۰۱۲ یکی از نویسندگان مطرح آمریکایی در مورد انفجار بزرگ در اقتصاد دیجیتال دنیا صحبت کرد. او تاکید کرد سهم اقتصاد دیجیتال در تولید ناخالص داخلی دنیا تا سال ۲۰۳۰ به مرز ۵۰ درصد می‌رسد. البته او بحرانی مانند کرونا که بستر را برای تسریع استفاده از تکنولوژی در حوزه‌های مختلف صنعتی و اقتصادی شد را پیش‌بینی نکرده بود. اما در این فضای تازه که شناخت زیادی هم در مورد آن وجود نداشت، رقبایی هر روز وارد میدان می‌شدند و اصول بازی در این بازار هر روز پیچیده‌تر می‌شد».
وی در ادامه افزود:«در سال ۲۰۱۶ ارزش اقتصاد دیجیتال در دنیا به ۱۱.۵ هزار میلیارد دلار رسید که معادل ۱۵.۵ درصد تولید ناخالص داخلی دنیا بود. البته سهم اقتصاد دیجیتال در تولید ناخالص داخلی کشورهای صنعتی بیشتر بود و به ۱۸.۴ درصد رسیده بود، درحالی‌که در کشورهای در حال توسعه کمتر از ۱۰ درصد تولید ناخالص داخلی بود. اگر تفاوت تولید ناخالص داخلی کشورهای صنعتی و در حال توسعه را هم در نظر بگیریم، متوجه تفاوت ارزش این حوزه‌ی تازه از اقتصاد در کشورهای صنعتی و درحال توسعه می‌شویم.»
مشهدی‌رجبی تصریح کرد:«این روند رشد ادامه پیدا کرد تا اینکه در سال ۲۰۱۹ ارزش اقتصاد دیجیتال در دنیا از مرز ۲۱ هزار میلیارد دلار فراتر رفت و سهم آمریکا در این بازار بیشتر شد. آمریکا به عنوان یکی از کشورهای بسیار فعال در دنیای تکنولوژی توانست بیشترین منفعت را از اقتصاد دیجیتال کسب کند.»
محمد شهاب سال ۲۰۵۰ را سال تسخیر دنیا توسط دستاوردهای دیجیتالی دانست . به گزارش ویکی تماس، محمد شهاب در گزارشی تحت عنوان« ۲۰۵۰ در چنبره اغوای دیجیتال » در اولین شماره ویکی اقتصاد دیجیتال نوشت:« در ۲۰۵۰ شما می‌توانید سری به عالم‌های دیگر بزنید و سپس برگردید. دیگر مرگ معنایی ندارد. شما می‌توانید عین خودتان صدها موجود بسازید. حتی می‌توانید رنگ چشم، نوع پوست، حتی نوع جسم خود را خود انتخاب کنید. در ۲۰۵۰ اگر شما یک گربه را ببینید نمی‌توانید به‌یقین بگویید اوه! بله این یک گربه است. شما باید دستگاهی داشته باشید که آن به شما بگوید آن‌چه واقعاً می‌بینید یک گربه است یا یک انسانی است که جسم یک گربه را انتخاب کرده است. در ۲۰۵۰ تمام شدن انرژی معنا ندارد! چون نفت و گازی که سوخته می‌شود مجدد از طریق همان دی‌اکسیدکربن و غیره آزاد شده تولید می‌شود! (هرچند که همان نفت و گاز هم در آزمایشگاه تولید شده است اگر بخواهد تولید شود!).»
وی در ادامه افزود:« در ۲۰۵۰ باید چشم‌ها مجهز به دستگاه‌های کامپیوتر مانندی شود تا بر اساس ساختار مولکولی و ژن‌ها و غیره تصویر واقعی دنیا را به شما نشان دهد. تصویر واقعی آن‌چه وجود داشته است، نه آن‌چه توسط آزمایشگاه و دستگاه تولید شده است. در ۲۰۵۰ مرگ معنا ندارد. امکان سفر به عالمی که ارواح می‌روند وجود دارد. این کار از طریق استفاده از فکر ذخیره شده در هاردهای توسعه‌یافته، میسر می‌شود. (سریال آپلود درباره شخصی به نام ناتال است که بعد از تصادف در لیک ویو بارگذاری می‌شود) طول موج فکر شناسایی و انسان بر آن سوار می‌شود. در ۲۰۵۰ کسی تنها نیست. صوت گیاهان از طریق دستگاهی به‌صورت یک صدای قابل تشخیص برای انسان منتشر می‌شود و این امکان را هم برای انسان ایجاد می‌کند که بتواند با همان زبان گیاهان از آنها سؤال کرده و به پاسخ هم برسد. در ۲۰۵۰… انرژی ۲۰۵۰ از کجا تأمین می‌شود؟ تا ۲۰۴۰ انرژی خورشیدی به مدد هوش مصنوعی و مدل‌های بهینه‌سازی به نهایت کارآمدی خود می‌رسد. »
شهاب تصریح کرد:« دستگاه‌های بسیار و متعدد در ۲۰۵۰ نیاز به انرژی را بیشتر می‌کنند. این سبب می‌شود از خورشید در مقیاس خانگی الهام گرفته شود. از به‌هم‌خوردن دو ذره با بار مثبت و منفی الهام‌گیری می‌شود. هر خانه مخزنی برای نگهداری عناصر و ذرات باردار موردنیاز خود خواهد داشت که در وقت ضرورت، برای تغذیه دستگاه‌های تولیدکننده ساختار مولکولی و تولید انرژی (به‌علاوه نور) از آن استفاده شود. موجودات و گیاهان صرفاً برای پروژه‌های تحقیقاتی که در درون بدن آنها چه می‌گذرد نگهداری می‌شوند. حیوانات و گیاهانی که در آزمایشگاه تولید می‌شوند به شدت زیاد خواهند شد، ولی هم‌چنان در ۲۰۵۰ گیاهان و حیوانات برای صحبت با سلول‌های آنها و تعمیق بیشتر در پروژه‌های زیست مولکولی مورد محافظت قرار خواهند گرفت.»
رییس دانشکده‌ی سیاست و حکومت دانشگاه آلاباما امریکا آینده کشورهای عقب مانده در عرصه اقتصاد دیجیتال را بخور و نمیر توصیف کرد. به گزارش ویکی تماس، نادر انتصار در مصاحبه‌ای که تحت عنوان «اقتصاد دیجیتال تعیین کننده قدرت اقتصادی کشورها خواهد بود» در اولین شماره ویکی اقتصاد دیجیتال منتشر شده است، نوشت:«کشور باید اول زیرساخت و اقتصاد قوی داشته باشد که اقتصاد دیجیتال بتواند به توسعه‌ی آن کمک کند. به‌عنوان مثال نمی‌توان اقتصاد دیجیتال را به اقتصاد سنتی کشوری مانند سومالی تزریق کرد و انتظار داشت که اقتصاد دیجیتال در آن کشور معجزه کند. ولی در کشورهایی که اقتصاد قوی دارند و یا کشورهایی که در روی سکه‌ی جهش اقتصادی قرار گرفته‌اند، اقتصاد دیجیتال قادر به تحت‌الشعاع قراردادن اقتصاد سنتی می‌باشد، به‌خصوص اگر اقتصاد سنتی پویایی خود را از دست داده باشد و دیگر نتواند خلاقیت لازم را داشته باشد.»
وی در ادامه افزود:« شکی نیست که فناوری دیجیتال کاربردهای بالقوه‌ی مفیدی دارد و نقش آن در آینده مهم‌تر از آن‌چه اکنون مشاهده می‌کنیم خواهد بود. چشم‌انداز آتی این انقلاب بستگی دارد که چگونه از آن بهره‌برداری شود.یعنی فناوری به‌خودی خود نه می‌تواند خوب باشد نه بد. به‌عنوان مثال فناوری اتمی استفاده‌ی مثبت در صنایع کشاورزی یا بهداشتی دارد ولی اگر در تسلیحات نظامی مورداستفاده قرار گیرد می‌تواند به تولید ابزار نابودی بشر منجر شود. درباره‌ی تکنولوژی بر بستر اینترنت و هوش مصنوعی هم به همین منوال است.»
انتصار تصریح کرد:« اقتصاد کشورهایی که در عرصه‌ی دیجیتال عقب هستند و نمی‌توانند در سطح جهانی حرفی در این مورد داشته باشند آینده‌ی خوبی نخواهند داشت. در بهترین شرایط این‌گونه کشورها اقتصادی حاشیه‌ای و بخور و نمیری را تجربه خواهند کرد.»
محمدرضا هادیلو کشورهای جهان را از منظراقتصاد دیجیتال تقسیم‌بندی کرد. به گزارش ویکی تماس، محمدرضا هادیلو در گزارشی تحت عنوان« کشورها در عصر دیجیتال، سه دسته می‌شوند » در اولین شماره ویکی اقتصاد دیجیتال ،نوشت:« کشورهای صنعتی دنیای غرب بالاترین سرانه GDP را دارند وقتی این کشورها بتوانند سرمایه‌گذاری خود در توسعه‌ی اقتصاد دیجیتال را افزایش دهند، نه‌تنها قدرت رقابت‌پذیری خود را افزایش خواهند داد، بلکه می‌توانند فاصله‌ی اقتصادی خود با دیگر کشورها را نیز بیشتر کنند. یک نمونه بارز از این کشورها آمریکا است که شرکت‌های بزرگ فعال در دنیای تکنولوژی را در خود جای داده است.»
وی در ادامه افزود:« سیاری از کشورهای در حال گذار آسیایی طی دو دهه‌ی اخیر شاهد رشد سریع اقتصادی بودند و منابع مالی لازم برای تغییرات تکنولوژیکی و گذر به سمت اقتصاد دیجیتال را در اختیار دارند. کشورهایی که در این دسته قرار می‌گیرند، چین، کره جنوبی، اندونزی و تایوان هستند که در این مسیر بسیار موفق عمل کرده‌اند. سهم اقتصاد دیجیتال در اقتصاد آنها طی پنج سال اخیر با سرعت زیادی رشد کرده است.»
هادیلو تصریح کرد:« شرایط کشورهای آفریقایی کمی متفاوت از دیگر کشورهای دنیا است. از یک طرف این کشورها اغلب جمعیت جوانی دارند و نرخ رشد جمعیت در این کشورها بالا است. اگر زیرساخت‌های لازم برای اقتصاد دیجیتال در این کشورها فراهم شود و آموزش‌های لازم برای بهره‌گیری از این فضای تازه به جوانان داده شود، زمینه برای رشد اقتصادی در این کشورها فراهم خواهد شد. البته این در صورتی است که زیرساخت‌های لازم برای دسترسی تمامی مردم به اینترنت و آموزش‌های لازم برای دنیای تکنولوژی ایجاد شود و فرهنگ اقتصاد دیجیتال هم در کشور به وجود بیاید. برخی از کشورهای این قاره حتی به خطوط تلفن ثابت هم دسترسی ندارند و نرخ آموزش در شماری از کشورها بسیار پایین است. کشورهای فقیر این قاره در خطر فقر بیشتر قرار دارند، زیرا توان مالی لازم برای سرمایه‌گذاری در تکمیل زیرساخت‌های اقتصاد دیجیتال را در اختیار ندارند و به‌همین دلیل نمی‌توانند با نیازهای اقتصاد مدرن حرکت کنند. این کشورها از رشد باز می‌مانند و فاصله‌ی اقتصادی آنها با کشورهای در حال توسعه بیشتر می‌شود.»
