عصر ایران، سروش بامداد- در شبکۀ خبر تلویزیون، دربارۀ گرانی کالاها بحث می شد. یکی می گفت: گرانی دو دلیل دارد: یکی گران فروشی است و دیگری گرانی کالا!
بعد ادامه داد: ما با گران فروشی مبارزه می کنیم اما با گرانی خود کالاها نمی توان مبارزه کرد.
اصل این حرف که در شرایط تورمی و بدون سرمایه گذاری و با نرخ بالای سود، کالا گران تمام می شود و چون دستمزدها را بیش از این نمی توان افزایش داد چون دود بار تورمی آن به چشم مصرف کنندگان می رود تردیدی نیست ولی مگر نمی گفتید گرانی نداریم و هر چه هست به خاطر سوء مدیریت و نگاه به خارج است؟ شما که نگاه تان به داخل است؟ چرا رییس محترم مجلس دربارۀ قیمت تخم مرغ نطق غرا نمی کند؟ ایا به این خاطر است که نویسندگان این متن ها مناصب دولتی گرفته اند؟
چرا آقای حسینی بای در خیابان دربارۀ قیمت تخم مرغ نمی پرسد؟ مرغ مهم بود و تخم مرغ نیست؟
آری، قیمت کالاها را نمی توان با دستور کاهش داد و بیش از گران فروشی، گرانی داریم و گرانی هم در واقع کاهش قدرت خرید مردم است و قدرت خرید وقتی بالا می رود که دستمزدها جهانی شود و دستمزد هم وقتی جهانی می شود که خودمان جهانی شویم. با انزوا و نفی مذاکره آش همین است و کاسه همین!
