یکسری نکات سلامتی را از گذشته به ذهن افراد تلقین کرده اند که در واقعیت اشتباه است.
به گزارش رکنا ، هر نوع از افکار و عقاید در اساس‌های گوناگون، منطقه به منطقه و کشور به کشور متفاوت هست، پس در صورت تازه بودن این موارد برای شما متعجب نشوید. از آنجایی که هیچ چیز ارزش سلامتی را نداشته و باید همواره مراقب آن بود، افراد همۀ وقت دقت خاصی به آن دارند و به همین علت از قوانین مختلفی پیروی میکنند. در حالیکه در عمل، فایده خاصی برای آن‌ها ندارد.
هر قانون سلامتی لزوما علمی نیست و ممکن هست با وجود واقعی نبودن، دست به دست بین نسل‌های گوناگون جابه‌جا شده باشد. در این گزارش این دسته از حقایق ناصحیح را بررسی میکنیم.
یک قانون سلامتی ممکن هست از کودکی در گوش یک فرد خوانده شده باشد و او همۀ وقت از آن پیروی کند، در حالیکه در عمل، فایده خاصی برای وی ندارد. یک نفر ممکن هست قوانین راز سلامتی را از فرد یا افرادی مخصوصا قدیمی شنیده و با خیال باتجربه بودن آن ها، این صحبت‌ها را چشم و گوش بسته بپذیرید.
گرچه، اگرچه بعضی از این قوانین سلامتی تحت‌الفظی توسط محققان رد شده‌اند، اما بر روی بعضی دیگر از آن‌ها هنوز مطالعه خاصی صورت نگرفته هست. به این ترتیب، نه حقیقت داشتن و نه کذب بودن آن‌ها به صورت علمی مشخص نیست. در هر صورت بهتر هست به جای دنبال کردن گفته‌های دست به دست شده از قدیم، به سراغ انجام اعمالی بروید که واقعی بودن آن‌ها به صورت علمی اثبات شده هست.
بعد از نوشته شدن نامه‌ای توسط یک دکتر برای مجله New England Journal of Medicine در سال ۱۹۶۸، عقیده به زیان آور بوده MSG یا همان مونو سدیم گلوتامات باب شد.
وی در نامه خود عبارت جدیدی با عنوان «سندرم رستوران چینی» ابداع کرد تا به این وسیله علائم مریضی‌های مختلفی اعم از بی‌حسی و ضعف عمومی را تشریح کند. اگرچه وی مونو سدیم گلوتامات را عامل بروز این اتفاقات بعد از خوردن غذا‌های چینی عنوان کرده بود، اما مطالعه او این موضوع را اثبات نمی‌کرد.
اما اکنون، پزشکان بر اساس یافته‌های انجمن شیمی کشور آمریکا به این نتیجه رسیده‌اند که مونو سدیم گلوتامات، تنها بعضی از افراد را آن هم در زمان مصرف شدن با شکم خالی و در اندازه‌ای بالا تحت تاثیر قرار میدهد. مصرف آن در حالت عادی، مشکلی برای اکثر افراد ایجاد نخواهد کرد.
بر اساس یافته‌های جدیدتر، این ترکیب شیمیایی تنها یک نوع آمینو اسید هست که اتم سدیم به آن افزوده شده هست. گفته شده اکثر افرادی که بعد از مصرف MSG حالات بدی را تحربه میکنند، اکثر درگیر تلقین شده‌اند و یک قانون سلامتی اشتباه، مغز آن‌ها را وادار به اظهار مریضی کرده هست.
با وجود قدیمی بودن این قانون سلامتی، هنوز شواهد کافی برای اثبات آن وجود ندارند. بر اساس تعداد قابل توجهی از آزمایش‌های انجام گرفته، مصرف کافئین ارتباط خاصی با رشد استخوان‌های کودکان ندارد. گرچه در بزرگسالان قضیه کمی متفاوت هست.
به گفته محققان، مصرف بالای کافئین در افراد بزرگسال جذب کلسیم در بدن آن‌ها را محدود میکند. گرچه، این تاثیر کمتر از آن چیزی هست که تصور میکنید و با خوردن شیر به اندازه یک قاشق غذاخوری، محدودیت جذب کلسیم ایجاد شده توسط یک فنجان قهوه به طور کامل جبران میشود. گفته شده نقش تبلیغات در باور زیان آور بودن قهوه بسیار چندان هست.
بعنوان مشابه، یک تولیدکننده غلات با نام C.W. Post مدت‌ها گذشته در تلاش بود تا یک نوشیدنی مختص وعده صبح با نام Postum را بعنوان جایگزینی برای قهوه به مردم معرفی کند، به همین علت سم‌پاشی علیه این نوشیدنی را آغاز کرد. این شرکت قهوه را یک نوع سم برای اعصاب خطاب میکرد که باید شدیدا از خوراندن آن به کودکان جلوگیری می‌شد.
احتمالا این قانون سلامتی را به مراتب اکثر از دیگر موارد شنیده باشید، اما این نیز یک غلط مصطلح بیش نیست. سرد بودن از نظر فیزیکی عاملی نیست که سبب مریض شدن شما بشود، بلکه علت اصلی بروز این مریضی قرار گرفتن در معرض ویروس آن هست.
هنوز هیچ پشتوانه علمی دقیقی برای اثبات زیان آور بودن بیرون رفتن با موی خیس حین یخبندان بودن هوا وجود ندارد و ممکن هست همۀ وقت بعد از اینکار، با نوعی هیپوترمی و اخلال کار اعضای بدن به علت کاهش ناگهانی دمای آن‌ها مواجه شده باشید.
گفته‌های علمی بیشتری وجود دارند که علت افزایش احتمال سرماخوردگی در فصل زمستان را تشریح میکنند. بعنوان مشابه، از آنجایی که در فصل سرما کمتر به محیط‌های باز می‌رویم، امکان دریافت ویروس این مریضی از یک فرد بیمار به علت قرار داشتن با وی در یک محیط بسته بالا میرود.
دلایل زیادی سبب بروز سرماخوردگی می‌شوند که تمامی آن‌ها را باید در یک مطلب مفصل بررسی کرد، اما نکته مهم اینجاست که سرد بودن بدن دلیلی برای ابتلا به این مریضی نیست و نباید آن را یک قانون سلامتی به اثبات رسیده دانست. بعضی محققان معتقدند قرار گرفتن در معرض هوای سرد حتی سبب بهبود اوضاع سلامت جسمانی نیز میشود.
هیچ فردی را نمی‌توان یافت که خوابیدن بعد از خوردن یک وعده خوراکی مفصل را دوست نداشته باشد. گرچه میل به خواب در زمان خوردن بعضی از غذا‌ها شدیدتر میشود.
بعنوان مشابه می توان به بوقلمون اشاره کرد که بر اساس یک قانون نانوشته، تریپتوفان موجود در آن سبب بروز خواب‌آلودگی شدید میشود. این ماده، یک نوع آمینو اسید بوده و در ساخت مواد شیمیایی در مغز که سبب آرام شدن فرد می‌شوند، نقش مهمی دارد.
اگر علت احساس خواب‌آلودگی بعد از خوردن بوقلمون این ماده شیمیایی باشد، خوردن هر ماده خوراکی شامل آن همچون پنیر چدار نیز باید نتیجه مشابهی داشته باشد، در حالیکه این نوع پنیر هیچ وقت بعنوان عامل ایجاد احساس خستگی شناخته نشده هست.
به عقیده محققان، کربوهیدرات و مخصوصا نوع جشن‌هایی که در آن بوقلمون سرو می‌شوند، عامل اصلی احساس نیاز به خواب نیم‌روزی بعد از خوردن این غذای لذیذ میباشند.
ایده خوردن یک قرص تماما حاوی ویتامین به جای مواد خوراکی حاوی ذره‌ای از آن، بسیار فوق العاده به نظر میرسد. حتی بعضی از قرص‌های مولتی ویتامین، طی یک وعده حجم بالایی از چند ویتامین گوناگون را به صورت مستقیم به بدن وارد میکنند. متاسفانه این قانون سلامتی در واقعیت آن طور که انتظار دارید عمل نمیکند.
بعد از چندین دهه تحقیق بر روی انواع ویتامین‌ها، طبق اکثر آن‌ها هیچ علت خاصی برای بهرهگیری از مولتی ویتامین‌ها وجود ندارد. همینطور بر اساس بعضی دیگر از مطالعات، این دسته از مواد مکمل خوراکی به نوعی با افزایش احتمال ابتلا به سرطان در ارتباط میباشند.
قضیه برای افرادی که از سو تغذیه رنج میبرند متفاوت هست و آن‌ها باید بتوانند به ازای خوردن حجم کمی از مواد خوراکی، انرژی و ویتامین قابل توجهی را دریافت کنند. اما افراد عادی بهتر هست با مصرف مواد خوراکی طبیعی و گوناگون، انواع ویتامین‌های مورد نیاز بدن را دریافت کنند.
نمایان بودن سر انسان در مقایسه با دیگر اجزای بدن، علت موجهی برای این موضوع نیست و گرما از طریق هر قسمت پوشیده نشده‌ی بدن از دست میرود. همانطوری که در صورت نپوشیدن یک شلوار بلند در زمستان، گرمای بدن از طریق پا‌ها خارج میشود، در صورت قرار ندادن کلاه بر روی سر این اتفاق از طریق این قسمت از بدن رخ میدهد و هیچ تفاوت خاصی میان اجزای گوناگون بدن وجود ندارد.
این یک قانون سلامتی هست که اکثر توسط والدین به کودکان گفته میشود. به عقیده آن‌ها بعد از خوردن غذا، در صورت تصمیم برای شنا کردن می‌بایست بین نیم تا یک ساعت منتظر ماند.
عقیده به این موضوع، از آنجایی ریشه میگیرد که فرآیند هضم غذا سبب جذب خون بیشتری در رگ‌های معده میشود و به این ترتیب خون کمتری برای سایر عضلات باقی می‌ماند. به همین علت احتمال گرفتگی عضلات حین شنا کردن و بروز حوادث ناگوار بعدی بالا میرود. به عقیده بعضی والدین، بعد از صرف یک وعده خوراکی کامل حتی باید از استحمام نیز خودداری کرد.
هنوز شواهد مستقیمی در این باره به دست نیامده هست. به عبارت دیگر، هنوز هیچ گزارشی مبنی بر غرق شدن به خاطر گرفتگی عضلات بعد از صرف غذا به میزان چندان ارائه نشده هست. گرفتگی عضلات حین شنا کردن اتفاقی متداول هست، اما نمی‌توان آن‌ها را همۀ وقت با پر بودن معده مرتبط دانست. با این حال، بر اساس یک ضرب‌المثل مشهور «کار از محکم‌کاری عیب نمیکند».
وقتی مشخص شد شان اسپایسر «Sean Spicer» بعنوان دبیر مطبوعاتی دونالد ترامپ، هر روز دو پاکت و نصفی آدامس را بعد از جویدن می‌بلعد، تعداد زیادی از افراد معتقد به این قانون سلامتی از خود پرسیدند چطور وی تاکنون از درد معده زمین‌گیر نشده هست؟
آدامس غیر قابل هضم هست، به همین علت به همان صورتی که آن را بلعیده‌اید، از درون روده‌ها عبور کرده و سپس از بدن دفع میشود. این تنها ماده خوراکی غیر قابل هضم نیست و افراد چنین موادی را در طول روز باز هم مصرف میکنند.
در بعضی از مواقع نادر ممکن هست بلعیدن حجم زیادی از آدامس توسط فردی که به یبوست نیز دچار شده، سبب ایجاد مشکل شود. بعنوان مشابه، حدود سه سال گذشته، روده یک کودک ۶ ساله به علت خوردن آدامس مسدود شد و برای او و خانواده‌اش ایجاد دردسر کرد. با این حال، هنوز محققان عقیده دارند بلعیدن آدامس مشکلی ایجاد نمیکند.
متاسفانه عادت به بهرهگیری محض از نوشیدنی برای مدت زمانی قابل دقت بعد از خوردن غذا‌ها و حتی دیگر نوشیدنی‌های ناسالم، به اشتباه تبدیل به یک قانون سلامتی شده هست که توسط افراد زیادی پیشنهاد میشود، با این که باید همین عقیده اشتباه را ناسالم و زیان آور برای سلامتی خطاب کنیم.
بدن انسان به طور طبیعی مواد شیمیایی زیان آور را از طریق کبد، کلیه‌ها و دستگاه گوارش دفع میکند. شاید بتوان گفت با بهرهگیری مداوم از نوشیدنی، تنها سرعت این فرآیند کمی اکثر میشود.
نوشیدنی‌هایی که امروز افراد بهرهگیری میکنند آن‌چنان سالم نیستند و به طبیعی بودن آن‌ها اعتمادی نیست. از طرفی دیگر، دریافت چندان مایعات سبب دفع مواد مفیدی همچون فیبر از بدن میشود. حتی تصمیم برای تهیه آبمیوه به صورت کاملا طبیعی نیز اشتباه هست، چرا که ممکن هست اکثر بخش‌های خوب آن را به صورت تفاله بیرون بیندازید.
در اهمیت فراهم سازی آب مورد نیاز بدن به صورت مداوم هیچ شکی نیست و آن را باید یک قانون سلامتی به اثبات رسیده دانست، اما ایده خوردن هشت لیوان آب در طول هر روز کمی عجیب و غریب به نظر میرسد. محققان در افراد سالم، هیچ ارتباطی میان مصرف مایعات و مریضی‌های کلیوی، مریضی‌های قلبی، سطح سدیم و حتی کیفیت پوست بدن پیدا نکرده‌اند.
افراد از طریق غذا‌ها و دیگر انواع نوشیدنی که در طول روز مصرف میکنند آب زیادی به بدن خود میرسانند. گرچه نباید هرگز نوشیدنی‌های دیگر را به طور کامل جایگزین آب کنیم و همۀ وقت برای رفع تشنگی به سراغ هر نوع نوشیدنی به جز آب برویم.
برای تجزیه اغلب نوشیدنی‌ها در معده به کالری به مراتب بیشتری نیاز هست. از طرفی دیگر، نوشیدنی‌های مصنوعی اغلب دارای شکر مصنوعی میباشند که دریافت چندان آن‌ها، مشکلات بسیار زیادی اعم از ابتلا به دیابت را سبب میشود.
در هر صورت بهتر هست هر بار که احساس تشنگی کردید آب بنوشید و حجم آب دریافت شده در فصل‌های گرم سال را کمی افزایش بدهید، اما نیازی نیست تا به طور دقیق تعداد لیوان آب مصرف شده را محاسبه کنید.
رها شدن یک ماده خوراکی لذیذ از دست و افتادن آن بر روی زمین اتفاق ناگواری هست، اما آیا در صورت برداشتن سریع آن از روی زمین، خوردنش مشکلی ایجاد نمیکند؟ نباید خود را گول زد و با فرض سرعت در برداشتن غذا از روی یک محیط آلوده آن را مصرف کرد، چرا که باکتری‌ها در عرض میلی‌ثانیه سرایت پیدا میکنند.
جذب باکتری غذا‌های آب و یا روغن‌دار به مراتب از غذا‌های خشک اکثر هست، اما در هر صورت نمی‌توان زمان دقیقی برای نجات دادن غذا و پیش گیری از دور ریختن آن اعلام کرد!
تنها فاکتوری که می توان بر اساس آن درمورد ایمن و یا ناایمن بودن غذا بعد از بروز این اتفاق قضاوت کرد، سطحی هست که ماده خوراکی بر روی آن ریخته شده هست. بعضی افراد ممکن هست بسته به سطح، به واژگونی غذا اهمیت ندهند و آن را مجددا مصرف کنند.
اما بدون شک برداشتن و مصرف کردن غذا از روی زمینی که افراد گوناگون بر روی آن راه می روند به هیچ وجه درست نیست.
