به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، دو مجله طنز و کاریکاتور و گل‌آقا زمانی لبخند را بر لبان کیوسک‌های مطبوعاتی می‌نشاندند. این دو نشریه مثل دو خواهر و برادر همسن بودند. گل‌آقا متولد آبان ۱۳۶۹ بود و طنز و کاریکاتور یک ماه بعد یعنی آذرماه همان سال متولد شد.
تمرکز ماهنامه طنز و کاریکاتور بیشتر بر عرصه ورزش و فوتبال بود و مناسبات این حوزه را زیر تیغ نقد می‌برد. شخصیتی کاریکاتوری به نام مفسر شوت نماینده نشریه بود و با ورزشکاران شوخی می‌کرد. او تقریبا همان نقش شاغلام در گل‌آقا را ایفا می‌کرد.
درک کاریکاتور، طنز چهاربعدی، یادداشت‌های یومیه شوت السلطنه، بی‌معنی نویسی، حرف و کاریکاتور، حرفهای بی حساب و طنز ترجمه‌ای از جمله بخش‌های پرطرفدار این نشریه بود.
جواد علیزاده، مدیرمسئول، صاحب امتیاز و سردبیر طنز و کاریکاتور در ۶۹ سالگی تلاش می‌کند همچنان این نشریه را زنده و سرپا نگه دارد. او در گفتگو با خبرنگار ایرنا می‌گوید: شش ماه است که طنز و کاریکاتور را منتشر نکرده‌ام. چون بازگشت پول ندارد. هر شماره باید از جیب هزینه کنم. انتشار مجله در این شرایط عشق و علاقه می‌خواهد. از طرفی من هم بعد از ۳۰ سال نمی‌توانم از مجله‌ام دل بکنم.
ارشاد نشریات را بخرد
او با اشاره به یارانه‌های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بیان می‌کند: هر شماره که منتشر می کنم، وزارت ارشاد یارانه‌ای می‌دهد؛ ولی این کمک‌هزینه دردی را دوا نمی‌کند. پیشنهاد من این است که خود وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نشریات را از مدیرمسئول‌ها بخرد. من هر چقدر دیرتر نشریه‌ام را منتشر کنم، کمتر ضرر می‌کنم. یک مدتی ارشاد نشریات را می‌خرید؛ ولی نمی‌دانم چرا این اقدام متوقف شد. به نظر من ارشاد بهتر است روی ترتیب انتشار تاکید نکند. ترتیب انتشار منظم برای زمانی بود نشریات کاغذی رونق داشتند. الان با این اوضاع و احوال نمی‌شود منظم منتشر کرد. ارشاد باید به سابقه نشریات توجه کند و حمایت‌های بیشتری داشته باشد. نشریات کاغذی همگی دچار بحران هستند.
می‌خواهم اصالت کاغذی نشریه حفظ شود
وقتی از علیزاده می‌پرسم چرا نشریه را به صورت الکترونیکی منتشر نمی‌کند، این پاسخ را می‌شنوم: می خواهم اصالت نشریه که از اول به صورت کاغذی بوده حفظ شود. این مجله برای مردم جنبه نوستالژی (خاطره‌انگیز) دارد. ولی الان سلیقه‌ها عوض شده و جوانان دوست دارند همه چیز را روی موبایل (تلفن همراه) بخوانند. البته هر شماره که بیرون می‌آید، در اینترنت و در صفحه اینستاگرامی مجله، انتشارش را اعلام می کنم.
این کاریکاتوریست نشریه طنز و کاریکاتور را دو نفره منتشر می‌کند. او درباره تعداد نیروهای نشریه و هزینه‌هایش می‌گوید: نیروهای ما اکثرا دورکار هستند. خودم ثابت کار می‌کنم و همکارم کارهای دفتری را انجام می‌دهد. یک دفتر دارم که اگر آن را بفروشم و پولش را در بانک بگذارم درآمد بیشتر دارم. آن دفتر برای مجله است. هر شماره که بیرون می‌دهم، سه تا چهار میلیون تومان باید از جیبم هزینه کنم. وقتی گزارش به اداره دارایی می‌دهم مشخص می‌شود سالیانه دارم ۲۰ میلیون تومان ضرر می‌دهم. ولی عشق و علاقه‌ای که به این کار دارم باعث می‌شود ادامه دهم.
