به گزارش ایرنا از همایش بین المللی«حقوق بین الملل و مخاصمات مسلحانه در منطقه»، حجت‌الاسلام والمسلمین سید مصطفی میرمحمدی شامگاه چهارشنبه در این همایش افزود: گفت: اتفاقی که در افغانستان افتاد اتفاق قابل توجهی است، از یک سو این اتفاق مبارک است؛ در واقع، می‌تواند نقطه عطفی در پایان دادن به دخالت‌های نظامی و خروج بیگانگان از سرزمین‌های اسلامی شود اما تردیدهای جدی وجود دارد و آن اینکه آیا این توافق در دوحه شبیه به توافق‌های پیشین است؟
وی با اشاره به این که مداخله بر اساس دعوت در حقوق بین‌الملل چندان محکم نیست و موافقان و مخالفان جدی دارد، بیان کرد: کسانی که مخالفان جدی این نوع مداخله هستند، بر رضایت تاکید دارند و اذعان دارند که رضایت معیوب است، در واقع اگر دولت میزبان درخواست می‌کند که به نفع دولت است، بلکه همان توسل به زور است اگر چنانچه هدف شورش داخلی و سرکوب داخلی باشد مشکلات جدی به وجود می‌آید زیرا در نزاع داخلی رضایت به صورت قانونی انجام نمی‌گیرد و قانونی نیست.
میرمحمدی اظهار داشت: زمانی که توسل به زور شکل می‌گیرد و دولت تشکیل می‌شود و از آن دولت، محترمانه درخواست می‌شود که ما باید در این سرزمین بمانیم، در این موارد نشان داده شده که مداخله‌گر از ابتدا منافع خود را در نظر گرفته است و بر اساس مشکلاتی که در آن سرزمین وجود دارد، این درخواست را نداده است بنابراین همیشه منافع مداخله‌گران در اولویت بوده است نه مشکلات آن منطقه.
وی افزود: در منطقه اسلامی شاهد حضور نظامیان بیگانه هستیم و پس از شهادت سردار سلیمانی سوال مهمی مطرح شد و آن اینکه آیا می‌توان از بیگانگان کمک گرفت یا خیر؟، عده‌ای معتقد هستند که اگر ضرورت ایجاد کند، حاکم اسلامی می‌تواند از بیگانگان درخواست کمک کند اما در نقطه مقابل عده‌ای معتقد بودند که استعانت از بیگانگان مشروط است به این شرط که اولا ضرورت ایجاب کند، دوما دولت دعوت‌کننده از حاکمیت موثر برخوردار باشد که بتواند دولت دعوت شده را از سرزمین بیرون کند ، سوما آن دولت مداخله‌گر چنانچه پایگاه‌های دائمی و موقت ایجاد کرد، توسط حاکمیت آن سرزمین تعطیل شود.
دانشیار حقوق بین‌الملل دانشگاه مفید دانشگاه مفید تصریح کرد: با توجه به ساختار نظام بین‌الملل پس از جنگ جهانی دوم، این ساختار اجازه نمی‌دهد که حتی اگر کشورهای اسلامی اراده کنند پایگاه‌های نظامی دولت‌های غربی را تعطیل کنند.
فززند شهید فخری‌زاده: پدرم معتقد بود باید در ایران تاثیر گذار باشد
فرزند شهید فخری‌زاده بیان کرد: فرصت‌های مطالعاتی و فرصت‌های شغلی مختلف به تمام دنیا برای پدر پیش آمد اما ایشان حتی برای ادامه مقطع دکتری از ایران خارج نشد و می‌گفت باید در کشور خودم تاثیر بگذارم .
حامد فخری‌زاده اظهار کرد: شهید فخری‌زاده به جمع یارانش پیوست و نشان داد مسیر علم هم مسیر شهادت است چه بسا مسیر علم مسیر نزدیکتری به شهادت است.
وی ادامه داد: امروز در دانشگاه و محل علم هستیم و وقتی علم در مسیر خدا قرار بگیرد و برای رشد بشریت و جامعه اسلامی باشد و برای جلوگیری از رشد و پیشرفت از میان برداشتن عالمان است و این مسیر به نتیجه خودش می‌رسد.
فخری زاده گفت: وقتی در مورد شهید صحبت می‌کنیم در برهه‌های مختلف زندگی خدا را به گونه دیگری می‌بیند، حس می‌کند و به آنجایی می‌رسد که برگزیده می‌شود تا بشریت را تغییر دهد و این یعنی همان مسیر اولیا.
وی عنوان کرد: در سیره شهدا می‌بینیم هم در دوران حیات و هم با شهادت‌شان وضعیتی را رقم زدند که جامعه را دچار حرکت و تغییر کردند و در همه جوامع مختلف آثار متفاوتی را از خودشان به جای گذاشتند و در سیره این افراد هم شباهت‌هایی را با اولیا الهی می‌بینیم.
فرزند شهید فخری زاده در مورد پدرش یادآور شد: رسالتی که بر عهده ماست این است که با مشخص کردن این مسیر وظیفه خودمان را انجام دهیم.
وی ادامه داد: باید مسیر شهدا را ادامه دهیم و اگر انجام ندادیم زیان آن به خودمان می‌رسد؛ پدر می‌گفتند مسیری که من انتخاب کردم و نتیجه‌ای که دنیا را متحول کرد این بود که تصمیم تغییر را از دوران دبیرستان و در سن ۱۵ سالگی گرفتم؛ یعنی یک فرد چه تفکراتی دارد که در این سن مسیری را آغاز می‌کند و در ادامه مسیر هیچ مانعی نمی‌تواند او را منحرف کند.
وی اضافه کرد: مدیران ما باید این مهم را نهادینه کنند علمی که در دنیا ویژه است و به کسی اجازه ورود نمی‌دهند شهید فخری زاده با اتکا به دانش داخلی بدون بورسیه و حضور در کشورهای دارای علم مورد نظر را آغاز می‌کند تا اینکه دنیا ایران را به عنوان کشور هسته‌ای می‌پذیرد و می‌بیند که نمی‌تواند چرخ علم کشور را متوقف کند تصمیمی می‌گیرد خود ایشان را از میان بردارد./
