به نقل از مدیکال اکسپرس گروهی از محققان شیمی دانشگاه ایالتی داکوتای جنوبی آمریکاذکشف کردند چگونه سلول‌های سرطانی از بقایای قند ساده برای مخفی شدن خود از سیستم ایمنی استفاده می‌کنند. این نتایج به دانشمندان کمک می‌کند درمان‌های موثرتری برای سرطان توسعه دهند.
دکتر راشل ویلند چارنلی، استاد شیمی و بیوشیمی، در این خصوص اظهار کرد: ما در این آزمایش‌ها از لنزهای شیمی آلی برای درک چگونگی فرار سلول‌های سرطانی از سیستم ایمنی استفاده کرده‌ایم. این پروژه بخشی از برنامه تحقیقاتی زیست‌شناسی شیمیایی وی است که از زمینه‌های مختلف شیمی برای حل مشکلات بیولوژیکی استفاده می‌کند. تحقیقات ویلند چارنلی در زیست‌فناوری و زیست پزشکی کاربرد دارد.
ویلند چارنلی و دانشجویان دکتری ماتیاس آنیم و آلبرت آرمو و دانشجوی رشته بیوشیمی، سوزان گرابنشتاین رو، که در ماه مه مدرک کارشناسی خود را دریافت کرد، آنچه که به عنوان مسیر گیرنده سیالیک اسید-سیگلک شناخته می‌شود را تجزیه و تحلیل کردند.
آنان با استفاده از رده‌های سلولی ژن ویرایش شده کریسپر کَس ۹(CRISPR-Cas۹) مسیر سلول‌های سرطانی روده و ریه را مورد بررسی قرار دادند تا مشخص شود چگونه سلول‌های سرطانی با استفاده از قندها در سطح سلول خود از ردیابی می‌گریزند.
کریسپر نوعی سیستم ایمنی تطابق‌پذیر در باکتری‌هاست که آن را قادر به کشف DNA ویروس و نابودی آن می‌کند. بخشی از سیستم کریسپر پروتئینی به نام کَس۹(Cas۹) است که قابلیت جستجو، برش زدن و سرانجام تبدیل DNA ویروس به روشی خاص را دارد. فناوری کریسپر به دانشمندان اجازه می‌دهد تغییراتی در DNA سلول‌ها ایجاد کنند.
استفاده از پوشش قند
ویلند چارنلی می‌گوید: سلول‌ها در واقع با بقایای قند تزئین شده‌اند که به گلیکان معروف هستند. سرطان‌ها پوشش قندی نیز دارند اما چگونه قندها مانند اسید سیالیک به سرطان‌ها اجازه می‌دهد در فرار از سیستم ایمنی شرکت کند؟ سیستم ایمنی طوری برنامه‌ریزی شده که ناهنجاری‌های سلولی از جمله انحراف در پوشش قند را شناسایی کرده و آن را برای تخریب علامت‌گذاری کند. سوال این است که چرا برخی سلول‌های سرطانی توسط سیستم ایمنی از بین نمی‌رود؟
این تحقیق بر چگونگی استفاده سرطان‌ها از بقایای قند ساده که چارنلی به عنوان یک پوشش قندی برای تقلید از سلول‌های سالم و در نتیجه فرار از سیستم ایمنی بدن توصیف می‌کند، متمرکز است.
وی بیان کرد: این تحقیق به دانشمندان امکان می‌دهد درمان‌های بهتری را برای از بین بردن قندها ایجاد کنند و در اصل پوشش قندی سلول‌های سرطانی را از بین ببرند. این نتایج راه را برای درمان‌های هدفمندتر و موثرتر سرطان مرتبط با گلیکان باز می‌کند.
هر ۲ دانشجوی دکتری مزایای این رویکرد منحصر به فرد را در بهبود درمان‌های سرطان مشاهده کردند.
آنیم می‌گوید: درک این نکته که یک تغییر ژنتیکی تنها می‌تواند سرطان‌ها را در برابر ایمنی‌درمانی مقاوم کرده و برای سیستم ایمنی نامرئی باشد، بسیار جالب بود.
آرمو نیز گفت: برای من جالب بود که بدانم یک پوشش قند در مقاومت در برابر شیمی‌درمانی چه نقشی دارد؛ این مورد همیشه یک متابولیت دارویی نیست بلکه سیستم ایمنی بدن بیماران نیز قادر است سلول‌های سرطانی را شناسایی کند.
نتایج این تحقیق در مجله Glycobiology، مجله تحقیقی آکادمیک آکسفورد، منتشر شده است.
انتهای پیام
