به گزارش ایسنا،مقام معظم رهبری ۱۰ پیش در چنین روزی در جریان ششمین روز از سفرشان به استان کرمانشاه ، پس از دیدار پرشور مردم پاوه و منطقه اورامانات، با حضور در یادمان شهدای پاوه، ضمن قرائت فاتحه، از ایثار و مقاومت شهدای سرافراز و مظلوم منطقه در مبارزه با ضد انقلاب و دشمن بعثی تجلیل کردند.
شهر پاوه در معادلات ضد انقلاب که سودای خودمختاری کردستان را داشتند، اهمیت بسیاری داشت. عمده مردم این شهر هوادار انقلاب بودند و از این رو تصرف این شهر می‌توانست کلید پیروزی و تسلط ضد انقلاب بر کل کردستانات باشد. اهمیت شهر پاوه باعث شد در مردادماه ۱۳۵۸ چند هزار نفر از گروهک‌های ضد انقلاب و چپگرا به پاوه حمله کنند. در این سو حدود ۲۰۰ پاسدار محلی و ۶۰ پاسدار غیربومی و چند نفر از نیروهای ژاندارمری دفاع سرسختانه‌ای در برابر مهاجمان انجام دادند. نهایتاً بامداد ۲۷ مردادماه ۱۳۵۸ درست در لحظاتی که کم مانده بود ضد انقلاب، خانه پاسدارهای پاوه را تصرف کند، پیام قاطع حضرت امام مبنی بر شکستن محاصره پاوه صادر شد و در پی آن مهاجمان به کوه‌های اطراف فرار کردند و نیروهای انقلاب بر پاوه مسلط شدند.
یادمان شهدای پاوه نمادی از شجاعت، شرافت، مقاومت و مظلومیت است و روزانه میزبان صدها نفری می‌شود که برای ادای احترام و بزرگداشت شهدا، به این مکان می‌آیند. از این یادمان به‌عنوان یکی از اولین یادمان‌های ساخته شده در مناطق عملیاتی غرب کشور یاد میکنند. در واقع این مکان مشهد چند تن از شهدایی است که در جریان محاصره شهر پاوه در مرداد سال ۱۳۵۸ به وسیله نیروهای ضدانقلاب، به شهادت رسیدند.
در جریان مقاومت پاوه تعداد قابل توجهی از رزمندگان به شهادت رسیدند. تنها در بیمارستان این شهر ضد انقلاب بسیاری از پاسداران بومی و غیربومی را سر بریدند و پیکرشان را متلاشی کردند. اوضاع وخیم شهدای بیمارستان باعث شد تا پیکر ۹ نفر از مدافعان غیر بومی که عمدتاً از پاسدارهای تهرانی بودند در همان محل شهادت دفن شود. امروز این مشهد، زیارتگاه دوستداران دفاع مقدس شده است و زائران نسبتاً زیادی به پاوه آمد و شد میکنند.
یادمان شهدای پاوه به عنوان اثر فرهنگی به شماره ۲۵ در فهرست میراث فرهنگی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس ثبت شد.
ایشان همچنین در خاطره‌ای روایت میکنند:«من در دوران جنگ، در سال ۶۰ آمدم پاوه. فضای سختی بود. انسان میدید که دشمن سعی کرده است فضای ناامنی را بر این منطقه تحمیل کند. اوائل یا نیمه‌های فروردین بود، برف روی زمین بود، ما رفتیم روی ارتفاعات. من دیدم همراهان ما اصرار میکنند که اینجا ناامن است، باید برگردید.
یعنی آن روز ارتفاعات مشرف به شهر امنیت نداشت. در یک چنین شرائطی، مردم پاوه و برگزیدگان پاوه و جوانان مؤمن پاوه ایستادند، مقاومت کردند و توانستند این جایگاه برجسته را برای خودشان حفظ کنند. منطقه اینجور بود. حالا من پاوه را که مرکزیت داشت و اساس کار، پاوه بود، ذکر می‌کنم؛ والّا شهرستانِ آن روز که شامل روانسر و جوانرود و ثلاث باباجانی و بقیه‌ی مناطق کوچک بود، همه در این حرکت عظیم شرکت داشتند؛ البته پاوه محور بود، مرکز بود.»
انتهای پیام
