به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، نرگس معدنی‌پور در یادداشتی با عنوان «ورزش همگانی مهجور است»، نوشت: طی 20 ماه گذشته شاهد شیوع ویروس منحوس کرونا در سطح جهان و ایران بوده‌ایم؛ این ویروس باعث شد بسیاری از فعالیت‌های خرد و کلان جامعه تحت تاثیر قرار گرفته و عملا پویایی در سطوح مختلف اجتماعی روندی نزولی به خود بگیرد.
یکی از حوزه‌هایی که در این بازه زمانی دچار رکود و سکون شده فعالیت‌های ورزشی به ویژه ورزش همگانی است. ورزشی که عموماً به صورت جمعی برگزار شده و زمینه ساز نشاط، سرزندگی، افزایش مراودات اجتماعی و نهایتا افزایش سلامت روح و تن می‌شود.
فعالیت‌های ورزشی در حالی به دلیل سایه سنگین ویروس کرونا به کمترین حد خود در جامعه رسیده که این مهم به عنوان یکی از عوامل مؤثر در تقویت سیستم ایمنی بدن شناخته می‌شود؛ متأسفانه هم در شرایط کنونی و هم در شرایط پیش از کرونا ورزش همگانی در ایران و تهران آنطور که شایسته و بایسته است فرهنگ سازی نشد و این ورزش جمعی به نوعی مهجور واقع شد.
عواملی همچون
1- عدم وجود اقدامی سازمانمند برای تشویق و ترغیب مردم به ورزش همگانی
2- عدم بازنگری در سیاست های کلان ورزش همگانی
3- عدم استفاده از ظرفیت متخصصین ورزشی در این حوزه
4- نادیده گرفتن طبقه آسیب‌پذیر جامعه برای همراهی با این ورزش جمعی
5- نداشتن برنامه ای خاص برای ورزش همگانی بانوان
6- به روز نبودن آموزش های ورزش همگانی و عقب ماندن از عرصه فن آوری
7- عدم به کارگیری تجهیزات و امکانات مربوط به ورزش
8- تغییر روش زندگی مردم ورواج زندگی غیر فعال
9- پایین بودن سهم ورزش همگانی در رسانه‌ها
باعث شده ورزش همگانی نتواند به نقطه مطلوب خود در سطح جامعه برسد در حالی که دیگر کشورها با شناسایی اهمیت توجه به ورزش همگانی که با سلامتی عمومی ارتباط تنگاتنگ دارد اقشار مختلف جامعه را با این موضوع مهم درگیر کرده و میزان مشارکت عمومی در این حوزه را افزایش داده‌اند.
باید به این نکته توجه داشت که اگر ما امروز خواهان شهری سالم و متعاقب آن کشوری سالم هستیم در ابتدا می‌بایست شهروندانی سالم داشته باشیم و این مهم محقق نخواهد شد جز آنکه ورزش به برنامه فعالیت روزانه افراد افزوده شده و به یک مطالبه و خواست و نیاز عمومی مبدل شود.
با وجود اینکه کرونا سرشار از تهدیدات مختلف است اما این فرصت را برای ما فراهم آورده تا با توجه به اینکه میزان حضور افراد در خانه افزایش یافته طی یک حرکت فرهنگی آنها را ترغیب به ورزش در خانه کنیم. یقیناً در صورت شکل‌گیری این موج در درون خانه و خانواده می‌توان این توقع را داشت که یک گام بلند به سوی همگانی کردن ورزش برداشته‌ایم.
در این میان رسانه ملی و سازمان‌های متولی ورزش نقش اساسی و کلیدی دارند و باید از تمام ظرفیت‌ها در این بخش استفاده کرد؛ نباید فراموش کرد که ورزش همگانی گام نخست برای ورزش قهرمانی است و در صورتی می‌توان در مجامع بین المللی بیش از پیش به مقام‌های ارزنده دست یافت که ما در این حوزه موفق عمل کرده باشیم. اهمیت ورزش همگانی تا جایی است که رهبر معظم انقلاب اسلامی در این زمینه فرمودند که «ورزش همگانی را ترویج کنید؛ ورزش همگانی، سلامت همگانی است. ورزش همگانی، یعنی سلامت جسمانی عمومی ملّت که این متأسّفانه امروز آن‌چنان که باید، نیست».
در موضوع ورزش همگانی توجه به ورزش بانوان دارای اهمیت بالایی است چراکه نیمی از جامعه را بانوان تشکیل داده‌اند؛ بانوانی که رکن اصلی خانواده هستند و در صورتی که سلامتی آنها به مخاطره بیافتد لطمه جبران ناپذیری هم به خانواده و هم به جامعه وارد خواهد شد بنابراین ضروری است تحرک در جامعه بانوان را افزایش داد و عرصه را بیش از گذشته برای فعالیت‌های ورزشی بانوان فراهم کرد. بوستان‌های بانوان یکی از بسترهای مناسب برای افزایش ضریب نفوذ ورزش همگانی در بین بانوان ایران است.
در پایان باید این نکته را گفت که زندگی در دنیای امروز ابتکار عمل سریع را از انسان گرفته و او را دچار فقر حرکتی کرده است. این فقر حرکتی مشکلات عدیده‌ی جسمی، روانی و اجتماعی را برای انسان شهری پدید آورده بنابراین ورزش به عنوان راه حل راهبردی و ورزش همگانی به عنوان وسیله‌ای ارزان قیمت و فرح‌بخش می‌تواند این مشکلات را به نحو مطلوب حل کند.
انتهای پیام/
