کدبری «وودبروک» را -که یک قصر ساخته‌شده به سبک هنری دوران جرج‌ها بود- ابتدا کرایه کرد و در نهایت در ۱۸۸۱ آن را خرید. او در آنجا در سال ۱۹۰۳ یک نهاد آموزش عالی کویکر با هدف آموزش خدمات اجتماعی برپا کرد؛ نهادی که همچنان با نام «مرکز مطالعات کویکر وودبروک» به فعالیت‌های خود ادامه می‌دهد. همچنین بیمارستانی در نورماندی ساخت.
برادران کدبری نسبت به ارتقای کیفیت زندگی کارکنان خود توجه زیادی داشتند و همچنان که زمین‌های بیشتری تصاحب کرده و کارخانه‌های خود را به محله‌ای جدید منتقل می‌کردند، تصمیم گرفتند شهرکی بسازند که البته مختص نیروهای کارخانه هم نبود. این شهرک با نام بورنویل در حومه بیرمنگام ساخته شد. خانه‌های آنجا هرگز تحت مالکیت خصوصی درنیامد و قیمت آنها پایین ماند.
بورنویل در واقع نمادی از تغییر شرایط زندگی تهیدستان ساکن حاشیه شهرها به شمار می‌آمد.
برادران کدبری، حقوق اجتماعی کارگران خود را به رسمیت می‌شناختند و برای آنان مراکز خرید و زمین‌های بازی می‌ساختند. جورج کدبری در سال ۱۹۰۱ در مخالفت با سیاست‌های امپریالیستی دولت بالفور و ضدیت با جنگ‌‌‌هاى بوئر (۲۰۹۱-۹۹۸۱) که طى آن بریتانیا هلندی‌های مقیم آفریقاى‌جنوبى (بوئرها) را شکست داد، روزنامه «دیلی‌نیوز» را خرید تا از حقوق بازنشستگی کارگران دفاع کرده و با جنگ و بهره‌کشی از کارگران مبارزه کند.
کدبری از نخستین کسانی بود که در تاسیس «انجمن شهروندی بیرمنگام» در ۱۹۱۸ نقش ایفا کرد. وی پارک «لایکی هیلز کانتری» را به مردم آن شهر اهدا کرد. بیمارستانی که امروزه با نام «بیمارستان ارتوپدی سلطنتی» شناخته می‌شود، در واقع هدیه‌ای است که او ابتدا به «انجمن معلولان بیرمنگام» بخشید. وی ۲۴ اکتبر ۱۹۲۲ درگذشت.
