به گزارش ایسنا و به نقل از اس تی دی، گوش درونی یا گوش داخلی متشکل از یک سری مجاری و لابیرنت غشایی است که درون پوششی استخوانی(لابیرنت استخوانی) قرار گرفته‌اند. لابیرنت استخوانی نیز درون استخوان تمپورال قرار دارد. گرچه شیوع علائم شنوایی در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ چندان شناخته شده نیست اما عفونت گوش داخلی ممکن است سبب ایجاد مشکلاتی در شنوایی و تعادل فرد شود.
بسیاری از بیماران کووید-۱۹ علائمی مانند کاهش شنوایی و وزوز گوش را پس از ابتلا به بیماری کووید-۱۹ گزارش داده‌اند. در برخی موارد سرگیجه و مشکلات تعادل نیز ممکن است رخ دهد، که این امر نشان دهنده آن است که کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ ممکن است بتواند گوش داخلی را نیز آلوده کند.
حال محققان آمریکایی طی این مطالعه با ارائه شواهدی اظهار کرده‌اند که این ویروس واقعا می‌تواند سلول‌های گوش داخلی از جمله سلول‌های مویی که هم برای شنوایی و هم برای تعادل حیاتی هستند را آلوده کند.
سلول‌های مویی گیرنده‌های حسی در دو سیستم شنوایی و سیستم دهلیزی در گوش همه مهره داران است. آنها از طریق مکانیسم انتقال سلول مویی، حرکت در محیط خود را تشخیص می‌دهند.
محققان همچنین دریافتند که الگوی عفونت مشاهده شده در بافت گوش داخلی انسان با علائم مشاهده شده در مطالعه روی ۱۰ بیمار مبتلا به کووید-۱۹ که انواع علائم مرتبط با گوش را گزارش کرده بودند، مطابقت دارد. طی این مطالعه محققان آزمایشاتی را بر روی مدل‌های سلولی گوش داخلی انسان و بافت گوش داخلی انسان که خودشان توسعه داده بودند، انجام دادند.
پروفسور "لی گرک"(Lee Gehrke) از موسسه مهندسی پزشکی و علوم دنشگاه ام آی تی گفت: داشتن این مدل‌ها نخستین گام است و انجام این کار مسیری را برای آزمایش نه تنها روی کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ بلکه سایر ویروس‌هایی که بر شنوایی تأثیر می‌گذارند باز می‌کند.
قبل از شروع همه‌گیری کووید-۱۹، محققان این مطالعه با همکاری یکدیگر در یک پروژه بر روی توسعه مدل‌های سلولی برای مطالعه عفونت‌های گوش داخلی انسان کار می‌کردند. ویروس‌هایی مانند سیتومگالوویروس، ویروس اوریون و ویروس‌های هپاتیت همگی می‌توانند باعث ناشنوایی شوند، اما از آنجا که نحوه انجام این کار به خوبی درک نشده است محققان به بررسی آن پرداختند.
در اوایل سال ۲۰۲۰، پس از ظهور کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ محققان برنامه‌های خود را تغییر دادند. آنها به بررسی بیماران مبتلا به کووید-۱۹ که دچار کم شنوایی، وزوز گوش و سرگیجه شده بودند، پرداختند. محققان در ابتدا شک داشتند که آیا این علائم مرتبط با کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ است یا خیر و به همین منظور آزمایشاتی را انجام دادند.
آنها تصمیم گرفتند از مدلی که روی آن کار می‌کردند برای مطالعه عفونت کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ استفاده کنند. آنها مدل‌های سلولی خود را با گرفتن سلول‌های پوست انسان و تبدیل آنها به سلول‌های بنیادی پرتوان القایی ایجاد کردند. سپس این سلول‌ها را تحریک کردند تا انواع مختلفی از سلول‌های موجود در گوش داخلی(سلول‌های مویی، سلول‌های پشتیبان، رشته‌های عصبی و سلول‌های شوان) را مورد بررسی قرار دهند.
سلول‌های شوان(Schwann Cells) از سلول‌های دستگاه عصبی هستند که رشته‌های عصبی دستگاه عصبی محیطی را می‌پوشانند. در حقیقت میلین رشته‌های عصبی محیطی توسط این سلول‌ها ساخته می‌شود.
با تجزیه و تحلیل بیشتر محققان نشان دادند که این ویروس در واقع می‌تواند گوش داخلی به ویژه سلول‌های مویی و تا حدی سلول‌های شوان را آلوده کند. آنها دریافتند که سایر انواع سلول‌های موجود در مدل‌هایشان به عفونت کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ حساس نیستند.
سلول‌های مویی انسان که محققان آنها را مورد مطالعه قرار دادند، سلول‌های مویی دهلیزی بودند که در حس کردن حرکت سر و حفظ تعادل نقش دارند. ایجاد سلول‌های مویی حلزون که در شنوایی نقش دارند، بسیار سخت‌تر از ایجاد سلول‌های مویی دهلیزی است. با این حال، محققان نشان دادند که سلول‌های مویی حلزون موش‌ها نیز پروتئین‌هایی دارند که اجازه ورود کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ را می‌دهند.
یافته‌های این مطالعه در مجله "Communications Medicine" منتشر شده است.
انتهای پیام
