به گزارش مشرق به نقل از مدیکال اکسپرس، تعداد فزاینده‌ای از مطالعات نشان می‌دهد که بین محیط ساخته شده یک محله و احتمال ابتلای ساکنان آن به بیماری‌های مزمن مانند بیماری قلبی، دیابت نوع ۲ (T۲D) و انواع خاصی از سرطان‌ها ارتباط وجود دارد. یک مطالعه سراسری جدید توسط محققان دانشکده پزشکی دانشگاه گروسمن نیویورک که به صورت آنلاین در JAMA Network Open منتشر شد، نشان می‌دهد زندگی در محله‌هایی با دسترسی بیشتر به مراکز فروش فست فود با خطر ابتلا به نوع ۲ دیابت مرتبط است.
بیشتر بخوانید
چکار کنیم دیابت نگیریم؟
این مطالعه که به دلیل گستردگی جغرافیایی زیاد آن قابل توجه است از داده‌های گروهی متشکل از بیش از ۴ میلیون جانباز استفاده می‌کند. این مرکز رستوران‌ها و سوپرمارکت‌های فست‌فود را نسبت به سایر مراکز غذایی شمارش می‌کند و به گفته محققان، اولین موردی است که این رابطه را در چهار نوع محله مجزا (شهری پرتراکم، شهری کم‌تراکم، حومه‌شهری و روستایی) بررسی می‌کند.
رانیا کانچی، پژوهشگر بخش سلامت جمعیت در دانشگاه نیویورک و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: بیشتر مطالعاتی که محیط غذایی ساخته شده و ارتباط آن با بیماری‌های مزمن را بررسی می‌کنند، بسیار کوچک‌تر بوده یا در مناطق محلی انجام شده‌اند. طراحی مطالعه ما از نظر وسعت ملی است و به ما این امکان را می‌دهد که انواع جوامعی را که مردم در آن‌ها زندگی می‌کنند شناسایی و محیط غذایی آن‌ها و آنچه را در طول زمان برای آن‌ها اتفاق می‌افتد، مشاهده کنیم. اندازه گروه ما امکان تعمیم جغرافیایی را فراهم می‌کند به گونه‌ای که مطالعات دیگر اینطور نیست.
تیم تحقیقاتی از داده‌های اداره سلامت کهنه سربازان آمریکا (بزرگ‌ترین سیستم مراقبت‌های بهداشتی تک پرداختی در این کشور) استفاده کرد که بیش از ۹ میلیون جانباز را در بیش از ۱۲۰۰ مرکز بهداشتی در سراسر آمریکا پوشش می‌دهد. با استفاده از این داده‌ها، محققان سپس یک گروه ملی متشکل از بیش از ۴ میلیون جانباز بدون دیابت از پرونده‌های سلامت الکترونیکی VA (EHR) بین سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۶ ایجاد کردند.
در هر یک از چهار نوع محله مجزا، نسبت رستوران‌هایی که فست‌فود بودند و نسبت فروشگاه‌های غذا که سوپرمارکت بودند، در محله‌های شهری پرتراکم و کم تراکم جدول‌بندی شدند.
کهنه سربازان به طور متوسط به مدت پنج سال و نیم تحت تعقیب قرار گرفتند. در طی آن زمان، ۱۳.۲ درصد از گروه‌ها به تازگی مبتلا به T۲D تشخیص داده شدند. مردان بیشتر از زنان به T۲D مبتلا شدند (۱۳.۶ در مقابل ۸.۲ درصد).
هنگام طبقه بندی بر اساس انواع جامعه، ۱۴.۳ درصد از جانبازانی که در جوامع شهری با تراکم بالا زندگی می‌کردند، به T۲D مبتلا شدند، در حالی که کمترین میزان بروز در میان افراد ساکن در جوامع حومه شهر و شهرهای کوچک (۱۲.۶ درصد) بود.
به طور کلی، تیم به این نتیجه رسید که تاثیر محیط غذا بر بروز T۲D بر اساس شهرنشینی جامعه متفاوت است، اما بر اساس منطقه کشور بیشتر متفاوت نیست.
هرچه بیشتر در مورد رابطه بین محیط غذا و بیماری‌های مزمن مانند دیابت نوع ۲ بیاموزیم، سیاست‌گذاران بیشتر می‌توانند با بهبود ترکیبی از گزینه‌های غذایی سالم که در رستوران‌ها و مراکز فروش مواد غذایی فروخته می‌شوند، یا با ایجاد قوانین منطقه‌بندی بهتری که غذای بهینه را تبلیغ می‌کنند، اقدام کنند.
به گفته نویسندگان، یکی از محدودیت‌های این مطالعه این است که این مطالعه ممکن است به طور کامل به جمعیت‌های غیر کهنه سرباز تعمیم داده نشود، زیرا کهنه سربازان آمریکا عمدتا مرد هستند و نسبت به جمعیت غیرنظامی دارای بار سلامتی و بی ثباتی مالی بسیار بیشتری هستند. آن‌ها همچنین در معرض خطر ناتوانی، چاقی و سایر بیماری‌های مزمن هستند.
ثورپ و کانچی می‌گویند مرحله بعدی تحقیق، درک بهتر تاثیرات محیط ساخته شده بر خطر دیابت توسط زیرگروه‌ها خواهد بود. آن‌ها قصد دارند بررسی کنند که آیا روابط بین رستوران‌های فست فود، سوپرمارکت‌ها و انواع جامعه بر اساس جنسیت، نژاد/قومیت و وضعیت اجتماعی-اقتصادی متفاوت است یا خیر.
