مجوزی به دستور وزارت ورزش برای اعطای جواز به دو باشگاه پرسپولیس و استقلال داده شده است؛ مجوزی که لابد فضای فوتبال ایران را فقط از نظر خبری تلطیف می کند.
کمیته استیناف که دستور مقام بالا را اجرا کرد و مهلتی سه ماهه به هر دو باشگاه داد هم وظیفه ای بر عهده داشت؛ امیدواریم استقلال و پرسپولیس از این فرصتی که داده شده نهایت استفاده را ببرند؛ برای آقای آجرلو هم همین آرزوهای قشنگ را داریم که گفته مشکلات را یک ماهه حل می کند!
همه این امیدواری ها را اما کنار هم می گذاریم و می رسیم به این جمله محمد دادکان. بخوانید و ببینید او چه گفته؛ «ساختمان باشگاه های استقلال و پرسپولیس که امروز در اختیار دارند در زمان مدیریت من تهیه شده است.»
راستی می دانید دادکان چه زمانی از فوتبال رفته؟ حدود ۱۵ سال قبل پس از پایان بازی های ایران در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان، دادکان از ریاست فدراسیون فوتبال برکنار شد. آن دو ساختمان اهدایی همچنان سر جای خودش است؛ اما به دفعات به دلیل بدهکاری ها توقیف شد. نصف مالکیت ساختمان پرسپولیس که بر باد رفت. مشکلات هزار برابر شد. بدهی های انباشته نیز تلنبار شد. پرونده هایی متعددی علیه هر دو باشگاه در فیفا باز شد. محکومیت های مالی افزوده شد؛ تا جایی که این پرسپولیس و استقلال سمبل بدهکاری در فوتبال کشور شدند.
۱۵ سال در باشگاهداری درجا زدیم و هر سال شعار خصوصی سازی سر دادیم؛ اما بخش خصوصی در این فوتبال چه معنایی دارد؟ مالک یک باشگاه خصوصی در فوتبال ایران چه ابزاری برای درآمدزایی در اختیار دارد؟
اینکه همه باید طبق شعار مدیرعامل استقلال دست به دست هم بدهیم تا فوتبال آباد شود یک بحث است؛ اینکه چه کاری از این همه مدیر برای بهبود شرایط بر می آید هم یک دستان مجزای دیگر...
