به گزارش مدیکال اکسپرس، طبق مطالعه جدید محققان دانشگاه کالیفرنیا، دیویس، آنتی‌بادی‌های مونوکلونال از میمون‌های ماکاک رزوس پیر و دیابتی در برابر بیماری ناشی از سارس-کوو-۲ و کاهش علائم التهاب از جمله در مایع مغزی نخاعی محافظت می‌کنند. این کار در مجله Cell Reports منتشر شده است.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران؛ به گفته نویسندگان، داده‌ها نشان می‌دهد که آنتی بادی‌های خنثی کننده از پیامد‌های التهابی نامطلوب عفونت سار-کوو-۲ جلوگیری می‌کند. نتایج به توضیح اینکه چگونه آنتی‌بادی‌ها، چه توسط واکسن‌ها یا پس از عفونت القاء شده‌اند، یا به‌عنوان درمان داده شوند، می‌توانند بر روند بیماری تاثیر بگذارند، کمک می‌کند. آن‌ها همچنین پیشنهاد می‌کنند که آنتی‌بادی‌ها را می‌توان به عنوان یک درمان پیشگیرانه برای افراد در معرض خطر، مانند سالمندان ساکن در طول شیوع بیماری در خانه سالمندان، تجویز کرد.
اسمیتا ایر، دانشیار پاتولوژی، میکروبیولوژی و ایمونولوژی در دانشکده دامپزشکی دانشگاه کالیفرنیا و مرکز ایمونولوژی و بیماری‌های عفونی، گفت: کووید-۱۹ در افراد مسن و دارای بیماری پیش زمینه‌ای شدیدتر است.
او گفت: سالمندان و افراد دیابتی تمایل به سرکوب سیستم ایمنی دارند، اما اگر بتوانید سطح آنتی بادی را به اندازه کافی بالا ببرید، می‌توانید از عفونت شدید جلوگیری کنید. پاسخ‌های ایمنی ناشی از واکسن‌ها در پیشگیری از بیماری‌های شدید و مرگ بسیار موثر است. اما یک پاسخ ایمنی شدید التهابی نیز می‌تواند مسئول بسیاری از آسیب‌های عفونت‌های شدید باشد.
ایر گفت: ما می‌خواهیم بدانیم که عوامل ایمنی بیماری چیست.
ایر، دانشجوی فارغ التحصیل جامین، محقق فوق دکتری، آنیل ورما و همکارانش دو آنتی بادی مونوکلونال انسانی را مورد مطالعه قرار دادند که پروتئین اسپایک ویروس سارس-کوو-۲ را در ماکاک‌های رزوس دیابتی و پیری مورد هدف قرار می‌دهد. در سن ۲۱ تا ۲۲ سالگی، ماکاک‌ها معادل انسان در اواسط دهه ۶۰ زندگی خود بودند. مانند بسیاری از انسان‌های سالخورده، آن‌ها به فشار خون بالا و دیابت مبتلا شده بودند، اما سالم بودند. به حیوانات سه روز قبل از آلوده شدن به سارس-کوو-۲ آنتی بادی تزریق شد.
عفونت‌های کووید در ماکاک‌های رزوس عموما خفیف بود، به‌ویژه در حیواناتی که از قبل با آنتی‌بادی‌های مونوکلونال درمان شده بودند. حیوانات کنترل علائم بیشتری از التهاب در ریه‌های خود داشتند.
محققان یک هفته پس از عفونت، سلول‌های ایمنی فعال شده یا سلول‌های T را به مایع مغزی نخاعی حیوانات تزریق کردند. آن‌ها هیچ RNA ویروسی در مایع مغزی نخاعی پیدا نکردند. ماکاکی‌هایی که با آنتی‌بادی‌ها درمان شدند، التهاب در مایع مغزی نخاعی نشان ندادند.
این علائم التهاب در سیستم عصبی مرکزی ممکن است به علائم عصبی بیماری کووید-۱۹ در انسان و احتمالا «کووید طولانی» که در آن بیماران مجموعه‌ای از علائم را برای ماه‌ها پس از عفونت تجربه می‌کنند، مرتبط باشد.
