به گزارش ایسنا، بنابر اعلام پاساریا، تعیین کردن مشخصات یک لپ تاپ جدید (یا ارتقای یک لپ تاپ) می‌تواند کاری بس حساس باشد. باید آن‌قدری خرجش کنید که بعداً پشیمان نشوید، اما نه آن‌قدر که نتوانید از تمام ظرفیت سخت‌افزاری‌‍تان بهره ببرید.
حافظه (یا رم) مثالی عالی است. رایانه‌ی شما برای نگهداری موقت از داده‌ها از رم استفاده می‌کند: زمانی که برنامه‌ها را باز می‌کنید، در فوتوشاپ روی فایل‌های بزرگ کار می‌کنید یا حتی روی مرورگر خود ده‌ها برگه باز می‌کنید، داده‌ها روی حافظه‌ی سیستم ذخیره می‌شوند نه روی حافظه‌ی داخلی SSD یا هارد دیسک. هرچه کاری که انجام می‌دهید حافظه‌ی بیشتری بطلبد، رم بیشتری نیاز دارید. رم درواقع رایانه‌تان را حسابی چست‌وچابک و پاسخگو می‌کند.
ما مفصل برایتان باز کرده‌ایم که چه انتظاری از پیکربندی‌های یک رم معمول داشته باشید
برای رایانه‌های مدرن با سیستم‌عامل ویندوز، رم 2 گیگابایتی کند است. نمی‌توانید همزمان برنامه‌های زیادی اجرا کنید، مرورگر هم دو سه تا برگه بیشتر نمی‌کشد. این روزها بیشتر لپ تاپ‌های ویندوز حداقل پیکربندی 4 گیگابایتی دارند و باید بگوییم سازندگان حتما یک چیزی می‌دانند که چنین تصمیمی گرفته‌اند.
(لپ تاپ‌های اپل که خیلی وقت است رم پایه‌ی 4 گیگابایتی را کنار گذاشته‌اند.)
اگر حالا به دلیلی لپ تاپی با 2 گیگابایت رم به تورتان افتاد، مثلاً لپ تاپ ارزان قدیمی‌ای که در واقع لپ تاپ دست‌دوم هم بود، تنها وقتی ارزش خرید دارد که بتوانید بالافاصله رمش را به 4 گیگابایت یا بیشتر ارتقا دهید. یعنی لپ تاپ باید شیارهای SODIMM قابل دسترس داشته باشد، چه بهتر اگر یکی هم خالی باشد تا بتوانید بلافاصله یک رم دیگر داخلش بیندازید.
برای کرومبوک، رم 2 گیگابایتی باز هم تعداد برگه‌هایی که می‌توانید در مرورگر باز کنید محدود می‌کند اما قابل تحمل است. پیشنهاد می‌کنیم مدلی را بخرید که بشود حافظه‌اش را ارتقا داد (یعنی شیارهای SODIMM در دسترس کاربر داشته باشد) تا بتوانید بعدها آن را ارتقا دهید.
افرادی که بودجه‌ی محدود دارند می‌توانند لپ تاپ ویندوزی با رم 4 گیگابایتی بخرند. این رم همراه با حافظه‌ی داخلی SSD، سیستمی با سرعت خوب در اختیارتان می‌گذارد که می‌تواند کارهای پایه‌ای را به راحتی انجام دهد، مثلاً چند برنامه‌ی سبک اجرا کند و همزمان چندتایی برگه هم در مرورگر باز کند. اگر امکانش را دارید دنبال لپتاپ‌هایی بگردید که رم‌شان در دسترس کاربر است تا بعداً بشود ارتقایش داد. می‌توانید در ترکیب بودجه‌تان با 4 گیگابایت شروع کنید و بعدها اگر نیاز شد حافظه‌ی بیشتری اضافه کنید.
کرومبوک‌هایی که 4 گیگابایت رم دارند می‌توانند به راحتی چندین برگه را در مرورگر باز کنند، پس وقتی بین دو راهی رم بیشتر یا درایو ذخیره‌سازی سریع‌تر گیر کردید (یعنی حافظه‌ی داخلی SSD عوض حافظه‌ی داخلی eMMC)، درایو ذخیره‌سازی سریع‌تر را انتخاب کنید. حافظه اس اس دی کار کردن با کروم او.اس. را روان‌تر می‌کند.
بیشتر افرادی که بودجه‌ای متوسط دارند (500 دلار به بالا) برای لپتاپ باید حداقل به دنبال 8 گیگ رم باشند. به طور کلی برای افرادی که کارهای اداری و معمولی انجام می‌دهند چنین حافظه‌ای را پیشنهاد می‌دهیم، همین‌طور برای گیمرها خصوصاً اگر مدل مورد نظرتان رم لحیم‌شده دارد و نمی‌شود بعدها آن را ارتقا داد. باید آن‌قدری ظرفیت داشته باشد که با خیال راحت در طول عمر دستگاه از آن بهره ببرید.
در کرومبوک‌ها 8 گیگابایت رم مال از ما بهتران است. نمی‌شود گفت الا و بلا ضروری است، اما در کل تجربه‌تان را بسیار لذت‌بخش‌تر می‌کند چون اجزای دیگر چنین سیستمی هم‌سطح لپتاپ‌های ویندوز مشابهش هستند. همین مسئله در مورد مدل‌هایی با 16 گیگابایت رم هم صدق می‌کند.
کسانی که از لپ تاپ مخصوص بازی استفاده می کنند، 16 گیگابایت رم می‌تواند به منزله یک سپر دفاعی برای نیازهای آینده‌شان باشد. شاید درحال‌حاضر فقط صفحات گسترده‌ی ساده (spreadsheet) در اکسل ایجاد کنید اما ممکن است بعدها روی اسناد پیچیده‌ای مشغول کار شوید که داده‌ها از سر و کول‌شان بالا می‌روند. یا شاید درحال‌حاضر تمام فکروذکرتان بازی است و بیشتر پول خود را صرف حافظه‌ی گرافیکیِ پردازنده جداگانه‌ی خود می‌کنید، اما بعدها ممکن است برنامه‌های دیگری هم اضافه کنید و چندین برگه هم در مرورگر آن پشت‌ها جایی برای خود باز باشند. در لپ تاپ‌هایی که بعداً نمی‌توانید حافظه را ارتقا دهید باید در مقابل آینده خود را بیمه کنید.
با این حال، برای افرادی که کار تولید محتوا انجام می‌دهند (و آن‌هایی که اصلاً میانه‌ای با بستن برگه‌های مرورگر ندارند، تازه به یک مرورگر هم بسنده نمی‌کنند) 16 گیگابایت تازه اول راه است. مثلاً رندر گرفتن دلی از عزای حافظه درمی‌آورد. اگر گمان می‌کنید ممکن است در آینده رم بیشتری نیاز داشته باشید دنبال لپ تاپی بگردید که بتوانید ارتقایش دهید.
افرادی که به رم 32 گیگابایتی و بالاتر فکر می‌کنند حتماً همین الان هم برنامه‌های حافظه‌خوار استفاده می‌کنند یا بالاترین عملکرد ممکن را لازم دارند، مثلاً کسانی که کارشان تدوین ویدئو است و باید سریع پروژه تحویل بدهند. بسیاری از متخصصان اغلب ترجیح می‌دهند پول بیشتری بدهند درعوض زمان انجام پروژه را کوتاه کنند.
اما گیمرهای حرفه‌ای چطور؟ هرچند بعضی لپتاپ‌های خفن گیمینگ حافظه‌ی 32 گیگابایتی دارند، بازی کردن واقعاً به این‌قدر حافظه نیاز ندارد. افراد بدبین اسم این کار را می‌گذارند توجیه پیکربندی گران؛ اما ممکن است از دید شما این روشِ سازنده‌های لپتاپ برای ارائه‌ی بالاترین مشخصات ممکن روی برد باشد تا حس کنید دیگر خفن‌تر از شما پیدا نمی‌شود.
برگرفته از مطالب وبسایت پاساریا، بزرگ‌ترین مرجع عرضه لپتاپ استوک، اپن باکس و آکبند در ایران
انتهای رپرتاژ آگهی
