شب گذشته مهران مدیری میزبان دکتر محمود انوشه روانشناس در برنامه دورهمی بود. در بخش ابتدایی انوشه درباره انرژی مثبت خود گفت: خودم احساس می‌کنم انرژی مثبتم را از دعای مرحوم پدر و مادرم دارم. بقیه انرژی‌های خوب را از دعای مردم خوبمان دریافت می‌کنم.
وی درباره شیوع ویروس کرونا در جهان اظهار کرد: دوران عجیبی را سپری می‌کنیم؛ این روز‌ها شرط بودن و زنده ماندن با هم نبودن است. با این وجود فکر می‌کنم، اگر صدای تلویزیون را کم کنیم، جیک جیک پرندگان را خوب می‌شنویم. حتی اگر در زمان قدم زدن خیلی روی کرونا متمرکز نشویم، صدای خش خش برگ‌ها را می‌شنویم.
در بخش دیگری از این گفت‌وگو، انوشه درباره ویروس‌های بیرون و درون خانواده بیان کرد: من برای این پیام را دارم که اگر تصور ما این است که کرونا مرگ آفرین است، اما ۱۰ ویروس درون و بیرون خانواده به شما معرفی می‌کنم که از بقیه ویروس‌ها خطرناک‌تر است؛ چراکه این ویروس‌ها خانواده‌ها را از پا در می‌آورد. ویروس‌های درون خانواده شامل نصیحت‌های تکراری، تذکر مداوم، سرزنش، منت گذاشتن، مقایسه کردن، متهم کردن، جر و بحث، برچسب منفی زدن، پیش بینی بد، گلایه است که در خانه‌هاست. این ویروس‌هاست که مردم را می‌کشد نه کرونا!
وی افزود: ویروس‌های بیرون خانواده هم توهین، تهدید، تحقیر، تنبیه، تبعیض، ترس، تنفر، تمسخر، تذویر و تکبر است. در چند وجه می‌توان زندگی را دید، زندگی مثل یک آپارتمان است؛ سقف زندگی من، کف زندگی دیگری می‌شود و کف من سقف دیگری. زندگی شبیه قهوه سیاه و داغ است. سیاهی آن را با سفیدی صداقت، تلخی آن را با شیرینی صمیمیت و داغی آن را با صبر تحمل کنیم.
وی افزود: سمبل‌های زندگیم سجاده، سنتور، بادکنک، نی، قطره باران هستند. تاکنون سنتور را دستم نگرفته‌ام، اما دو پایه بسیار نزدیک به هم دارد و دوپایه دور از هم دارد. از همین پایه‌های دور و نزدیک بسیار یاد گرفتم. بادکنک ار این لحاظ برای من جالب بود که هرچه وسعت پیدا می‌کند، آمادگی بیشتری برای رهایی دارد. آمادگی بیشتر برای رفتن و ترکیدن دارد.
انوشه در ادامه صحبت‌هایش گفت: اعتقاد و ایمان دارم، شادترین و غمگین‌ترین روز سال سیزده بدر است. از این نظر که مردم در این روز، بی در، پنجره، دیوار کنار هم و با هم هستند و باهم صفا می‌کنند؛ صبح سیزده به در مردم عاشق هم هستند، اما غروب سیزده بدر در ترافیک اتوبان‌ها به هم توهین می‌کنند. یکبار دوساعت گریه کردم که این همه صفا و صمیمیت صبح چه شد.
این روانشناس درباره معیار ازدواج در جوانان توضیح داد: اگر بارزترین جمله را در شان عشق بیان کنم، باید جمله‌ای از مولوی را بیان کنم که فرمود، خنک آن قماربازی که بباخت آن چه بودش، بنماند هیچش الا هوس قمار دیگر. نهایت معنا و جلوه عشق در این بیت است که فرد آنچه داشته است را داده و باز هم اگر داشته باشد، با تمام وجود می‌خواهد آن را تقدیم کند.
وی افزود: معتقدم عشق چند لایه و چند مرحله دارد. در سطح انسانی و بین آدمی عشق یک چیزی شبیه نماز است. ما در نماز وقتی تکبیر را می‌گوییم و خداوند را اراده می‌کنیم، اگر سر خود را به اطراف تکان بدهیم، این نماز باطل است. درعشق هم قضیه همین است. اگر من در زندگی به کسی عشق ورزیدم من دیگر اجازه ندارم دل و سرم به طرف دیگری برود. باید وفادار بمانم.
انوشه درباره اینکه تا حالا دوست داشته، جای کسی باشد گفت: تا ۱۵ سال پیش دلم می‌خواست دبیر کل سازمان ملل باشم، چون ماهی ۲۷ هزار دلار می‌گیرد و فقط اظهار نگرانی می‌کند، اما حالا دیگر دلم نخواهد جای او باشم (خنده).
وی درباره تاثیر پول در زندگی گفت: پول در خوش وقتی خیلی تاثیر دارد، اما در خوشبختی تاثیری ندارد.
این روانشناس درباره مهمترین چالش امروز مردم در جامعه توضیح داد: اگر کاره‌ای بودم، دستور می‌دادم روی سر در دانشگاه‌های ما بنویسند بحران جامعه ما نادانی نیست، بلکه توهم دانایی است! باید روی سردر دفتر ازدواج و طلاق، روی صندوق‌های رای بنویسند، تو در انتخابت آزادی، اما در عواقب حاصل از این انتخاب دیگر آزاد نیستی!
وی افزود: بی نهایت از مسئولان دلسوز، صمیمی و خدمتگذار سپاسگزار هستم. مسئولان به خاطر بسپارند، بالاترین درجه فساد در انسان، فساد در سایه قانون است. دندان سالم همیشه از خودش می‌پرسد که این دندان فاسد چه کرده که دور آن را طلا گرفتند!
این روان شناس ادامه داد: در مورد دزدی ها، اختلاس ها، رشوه‌ها و غیره، ماجرا مانند تار زدن عنکبوت است. مسئولان باید مراقب باشند عنکبوت‌ها در زوایا تار می‌کنند. باید روی سر در وزارت خانه‌ها یک جمله بنویسند، موفقیت برای انسان‌های کم ظرفیت مقدمه گستاخی است. اگر کاره‌ای بودم وزارت آموزش و پروش را وادار می‌کردم یک عنوان درسی را به نام خاوری شناسی بذاریم. در این درس توضیح می‌دادیم، یک انسان چگونه خاوری می‌شود و برای جلوگیری از خاوری شدن چکار باید کرد!
وی افزود: اگر هر عددی را یک ثانیه طول بکشد بشماریم،یک میلیارد، یازده شبانه روز طول می کشد! تنها عذاب آقای خاوری این است که به او بگویند سه هزار میلیارد را بشمار چراکه حدود ۹۵ هزار سال طول می کشد.
