به گزارش برنا؛ سریال کره‌ای بازی مرکب Squid Game درباره تعدادی از افراد از اقشار مختلف جامعه که به دلایل مختلف در زندگی‌شان با چالش و شکست مواجه شده‌اند که به یکباره هر کدام به طریقی برای امتحان کردن شانس‌شان به یک دعوت مرموز برخورد می‌کنند تا شانس‌شان را برای یک جایزه ۳۸ میلیون دلاری امتحان کنند.
این سریال جدا از آنچه در ظاهر با موضوع یک فرصت بازی و شانس برای موفقیت روایت می‌کند دارای نکاتی دیگر است که هر کدام می‌توانند در ابعاد جامعه شناسی و روان شناسی به خصوص در دنیای فعلی موضوع بحث باشند که امروز عاملی برای دیده شدن این سریال و اظهارنظرهای متفاوت شده است.
در قصه این سریال ۴۵۶ نفر با الهام گرفتن از ۶ بازی کودکان در کره‌جنوبی و دیگر کشورها وارد یک فضای خوش‌رنگ ولی مرموز می‌شوند و رقابتی را به بهای جان خود آغاز می‌کنند. قهرمان داستان، آخرین نفری است که در این بازی شرکت می‌کند و ما از زاویه دید او وارد این قصه می‌شویم.
جواد مزد آبادی:دلیل اقبال عمومی سریال بازی مرکب/ جامعه سرمایه‌داری و جایگاه انسان در تقابل!
جواد مزدآبادی، کارگردان و فیلمنامه‌نویس، در خصوص سریال بازی مرکب اظهار کرد: لایه‌های عمیق‌تری از فیلم وجود دارند که شما را به تفکر فرو می‌برد از جمله نظام سرمایه‌داری و راجع به تفاوت بین آدم‌ها در یک جامعه و اینکه چطور برخی از آدم‌ها گرفتار تبعیض‌هایی قرار می‌گیرند و زندگی آنها درگیر چالش‌هایی بزرگ می‌شود.
جواد مزدآبادی، کارگردان و فیلمنامه‌نویس که در کارنامه هنری‌اش سریال‌هایی چون «خون بها»، «چهار چرخ»، «آدمخوار» و... را دارد در خصوص این سریال با خبرنگار برنا گفت‌وگویی کرده که در زیر مشاهده می‌کنید.
به نظرتان کدام بعد از جذابیت باعث شده سریال بازی ماهی مرکب مخاطبان زیادی را به خود جذب کند؟
واقعیت این است که این سریال تقریبا در دنیا سر و صدا کرد و به شدت مورد توجه قرار گرفت این خود بسیار جذاب است چون وقتی سریال را می‌بینید متوجه می‌شوید سریال خیلی پیچیده‌ای نیست و این پیام مهمی دارد شاید مردم امروز به قصه‌های ساده و روان و بدور از پیچیدگی بیشتر علاقمند شده اند و این کارها را بیشتر دنبال می‌کنند. اعتقاد ما بر این است که در دنیا قصه‌ها تقریبا تکراری شده و رویکرد جدید است که می‌تواند ما را مورد توجه قرار بدهد. قبل از ماهی مرکب هم نمونه‌هایی شبیه به این بود ولی این سریال هم پیچیدگی را کمی بیشتر کرده است و هم کمی به سمت ماورا رفته اند.
مخاطب با کدام سبک از روایت ارتباط بهتری برقرار می‌کند؟
قطعا وقتی قصه‌ای ساده و روان با جذابیت خاص روایت می شود به شدت مورد توجه قرار می گیرد.
اما این سریال کره‌ای هم خیلی روایتی در سطح ندارد؟
بله اصولا این‌ها قصه‌هایی هستند که شما را از سطح به عمق می برد و ظاهری جذاب دارند وقتی به مفاهیم عمیق تر فیلم نگاه می کنید متوجه می شوید که لایه های عمیق تری از فیلم وجود دارند که شما را به تفکر فرو می برد از جمله نظام سرمایه داری و راجع به تفاوت بین آدم ها در یک جامعه و اینکه چطور برخی از آدم ها گرفتار تبعیض هایی قرار می گیرند و زندگی آنها درگیر چالش هایی بزرگ می شود. ماهی مرکب توانست با این رویکرد مخاطب عام را به خود جذب کند و موفق شد.
به نظرتان این روز ها که دست مخاطب برای انتخاب باز است کدام مدیوم را برای دیدن سریال انتخاب می‌کند؟ سریال های تلویزیونی؟ شبکه نمایش خانگی یا پلتفرم های خارجی؟
سلیقه مردم همه جوره وجود دارد، وقتی راجع به مردم صحبت می کنید اگر شهرهای بزرگ را کنار بگذارید و به شهرستان ها و روستاهایی که یک کشور را تشکیل می‌دهند نگاه کنید آنها را بیشتر مورد توجه‌شان تلویزیون است ولی ما که در شهرهای بزرگ زندگی می‌کنیم و فکر می‌کنیم هر اتفاقی در شهرهای بزرگ بیفتد باید آن را به سایر نقاط کشور و جامعه تعمیم داد مردم در شهرهای بزرگ به سمت پلتفرم‌ها و سریال‌های خارجی روی آورده اند اما مردم در شهرستان‌ها و روستاها بیشتر به تلویزیون تمایل دارند.
بهروز مفید: در ساخت کارهایی با محتوا و ساختار خوب ناتوان شده ایم
«بهروز مفید» تهیه کننده و کارگردان سینما و تلویزیون است او در کارنامه هنری‌اش سریال‌هایی چون "هشت و نیم دقیقه" به کارگردانی«شهرام شاه‌حسینی»، سریال"کوبار" به کارگردانی «فریدون حسن‌پور» و... را دارد او در خصوص این سریال با خبرنگار برنا گفت‌وگویی کرده که در زیر مشاهده می‌کنید.
به نظرتان کدام بعد از جذابیت باعث این شده است که سریال بازی ماهی مرکب مخاطبان زیادی را به خود جذب کند؟
من این سریال را ندیدم ولی می‌دانم به دلیل متفاوت بودن و ریتم بسیار تندش مقبولیت داشته ولی من خودم موفق به دیدنش هنوز نشدم
به نظرتان این روز ها که دست مخاطب برای انتخاب باز است کدام مدیوم را برای دیدن سریال انتخاب می‌کند؟ سریال‌های تلویزیونی؟ شبکه نمایش خانگی؟ پلتفرم‌های خارجی؟
به نظرم همه‌اش می‌تواند مخاطب داشته باشد یعنی به نظرم اگر سریال های داخلی برای مخاطب جذابیت داشته باشد حتماً آن را می بینند. در شبکه نمایش خانگی و تلویزیون هم همینطور سریال هایی هستند که با اقبال مواجه شده و بیننده داشته است اما یکی، دو سریال است که خیلی خاص می‌شوند ولی در کل اتفاق ویژه‌ای نمی‌افتد و دایره انتخاب مردم گسترده است و هرکدام که جذبشان کند می‌بینند.
البته مشکل ما این است که به نظرم کارهای محتوایی مان نتوانسته از ریتم و ساختار ویژه‌ای برخوردار باشد کمی معظل داریم و درحال بیشتر مخاطبانمان جذب فیلم هایی می‌شوند که نباید ازین دیدنش خوشحال باشیم
