هرچند این اظهارنظرها اشکالی ندارد ولی این یادآوری نگارنده هم بلا اشکال است. یکی این که انقلابیون متوجه شده بودند آشوبگران و جدایی طلبان به سفارت در رفت و آمدند و به عبارتی خط می گیرند و دولت وقت در برخورد با دولت خارجی که سفارتش پاتوق اینگونه افراد شده بود کوتاهی میکند .
در این جا دانشجویان سفارت را تصرف کردند در این که سفارت باید اشغال می شد یا خیر و این کار بهترین گزینه بود یا خیر؟ جای بحث است ولی عمل حدود ۴۰ سال قبل را در شرایط فعلی مورد حمله (نه نقد) قرار دادن هم محل بحث باید باشد. مهم تر این که به به و چه چه گویان آن زمان اینک معترض شده اند.
وقتی اشغال سفارت اتفاق افتاد تقریبا اکثر معترضان فعلی از آن حمایت کردند. مجاهدین خلق که هم اکنون اعتراض دارند در کنار سفارت شبانه روز می پلکیدند و رجوی و دار و دسته اش پیام می دادند که به سفارت ورود کنند و درکنار سایرین باشند و دانشجویان پیرو خط امام این گروه ضد امام را راه ندادند.
بسیاری از گروه ها و شخصیتهای معترض فعلی اطلاعیه درحمایت از اشغال لانه جاسوسی دادند! جالب است نقل قول هایی منقطع از مرحوم آیت الله مهدوی کنی دیدم که درشبکه های اجتماعی دست به دست می چرخد درحالی که ایشان نیروهای کمیته مرکزی را در حمایت از دانشجویان خط امام برای رژه به جلوی سفارت فرستادند.
کوتاه سخن این که دوستان سیاسی حواسمان باشد با باد تغییر جهت ندهیم.
