بسیاری از همکاران او چنان‌که در ادامه خواهید خواند، از قدرت مثال زدنی فروهر در حفظ دیالوگ‌ها و راکوردهای بازیگری یاد کرده و شگفت‌زده شده‌اند. جهانگیر فروهر در سال ۱۳۷۶ در ۸۱سالگی بر اثر کهولت سن درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد. خودش در جایی گفته بود: هیچ‌وفت در هیچ صحنه‌ای من اشتباه نکردم و هیچ‌گاه یک صحنه به خاطر اشتباه من خراب نشد. همیشه اگر قرار بود یک صحنه را تکرار کنند یا برای محکم کاری بود یا اشتباه دیگر بازیگران!
محمد بیک‌زاده، تهیه کننده سریال امام علی(ع) گفته: «خدا بیامرزد جهانگیر فروهر را. چقدر آدم عجیبی بود. یک روزی می‌خواستیم صحنه قبرستان را بگیریم. متنش آماده نبود. داوود میرباقری، کارگردان کار در همان لوکیشن و براساس لوکیشن دیالوگ‌ها و متن را نوشت. جهان دیر سر صحنه آمد. خدا رحمتش کند خیلی دوستش داشتم. انسان باشخصیتی بود و کار گروهی را بلد بود. شروع کردم به غر زدن که این چه وقت آمدن است، این صحنه تو است حالا آمدی؟ در همین حین داوود نوشتن دیالوگ‌ها را تمام کرد و آن را به دست جهان داد. بیش از ۵دقیقه طول نکشید. جهان نگاه به مونولوگش کرد و گفت: بگیریم. من فکر کردم برای اینکه غر زدم و برای اینکه دل ما را به دست بیاورد، این‌طور می‌گوید؛ ولی او رفت و تمام و کمال مونولوگ را با حس درست و بدون تغییر حتی یک واو و با یک برداشت گفت. برداشت دوم هم برای احتیاط بود. موجود عجیبی بود.» احمد بخشی، دستیار اول علی حاتمی در سریال هزاردستان نیز گفته است: «معمولا قبل از فیلم‌برداری دیالوگ‌ها آماده بود و اگر صحنه ۴ و ۵ نفری داشتند، علی حاتمی جلسه تمرین می‌گذاشت، آن هم در خانه‌اش. مثل صحنه فالوده‌فروشی «هزاردستان» که همه با هم هستند. خب همه بازیگران در‌آن زمان کوتاه باید دیالوگ‌ها و میزانسن و حس و... را تمرین می‌کردند و همه کارشان خوب بود و به سرعت و به درستی همه چیز انجام می‌شد؛ اما در آن میان فروهر همه را درسته قورت می‌داد. تازه با آن عینک دودی‌اش چشم خواندن هم نداشت. یک چشمش مصنوعی بود و چشم دیگرش سر سریال، آب مروارید آورده بود.»
