به گزارش ایسنا، عمران صلاحی، شاعر و طنزپرداز فقید در مردادماه ۱۳۸۵، حدود دو ماه پیش از کوچ همیشگی‌اش به عنوان آخرین سخنران در مراسم «شب کامبیز درم‌بخش» که توسط مجله «بخارا» برگزار شد، از دوستی ۵۰ساله خود با این هنرمند که امروز از دنیا رفت گفت.
صلاحی در بخشی از سخنان خود در این برنامه، با جملاتی آمیخته به طنز اظهار کرد: «من هر وقت سراغ کامبیزو می‌گیرم، می‌گن که داره می‌کشه... البته کاریکاتور!
بعد واقعا یه دنیایی ما داریم، همه در حال کشیدنن... یکی سیگار می‌کشه، یکی هروئین می‌کشه، یکی تریاک می‌کشه، یکی عرق می‌کشه... البته عرق نعناع! بعد تو این کشاکش بهترین چیزی که می‌شه کشید، کاریکاتور هست و واقعا کامبیز عزیز، من هر دفعه دیدمش مشغول این عمل نیک بوده. فکر کنم هنوزم که این‌جا نشسته تو دلش داره کاریکاتور می‌کشه؛ یعنی یه کاریکاتوریست تمام‌وقته. از صبح تا شب، از شب تا صبح... مشغول کشیدن کاریکاتوره.
من کمتر هنرمندی رو دیدم، این‌طور تمام‌وقت عاشقانه به کار خودش بپردازه. واقعا درود می‌گم و افتخار می‌کنم. البته ۵۰ سال سابقه هنری داره، ۴۰ سال‌شو ما با هم رفیق بودیم، از روزنامه «توفیق» که من مثل یه شاگرد همیشه ازش یاد گرفتم. البته من استعداد کاریکاتور نداشتم، ولی در زمینه‌های دیگه. در فکر کردن سوژه بی‌نظیره کامبیز. در کشیدن خط. من این‌قدر بهش نزدیکم که نمی‌تونم تعریف‌شو بکنم.»
این طنزپرداز همچنین در توصیفی دیگر از درم‌بخش بیان کرد: «من اولین کارای کامبیزو تو مجله «سپیدوسیاه» دیدم. اون موقع مثلا ۱۳، ۱۴ سالش بود. اون‌جا دو صفحه کاریکاتورهای پیوسته می‌کشید؛ کمیک استریپ می‌گن اصطلاحا. که خیلی من دوست داشتم. بعد از معدود هنرمندانی‌ست کامبیز که هم مخاطب عام داره و هم مخاطب خاص. و این یه موفقیت بزرگیه. خیلی کم پیش میاد که یه هنرمندی این دو مخاطبو هر دوشو حفظ بکنه. حتی کارای مطبوعاتی کامبیز ارزش تاریخی داره و یک دوره از تاریخ این مملکتو می‌شه تو اونا پیدا کرد و مخاطب عام هم که داره.»
عمران صلاحی سخنانش درخصوص کامبیز درم‌بخش را این‌گونه به پایان برد: «در ایران ما از کامبیز چند تا کتاب داریم؟ فقط یه «بدون شرح». و این خیلی بده!»
انتهای پیام
