مهدی صفی‌خانی در گفت‌وگو با ایسنا، ادامه داد: غذا دهی به گونه‌های اهلی مانند سگ و گربه که در کنار جوامع بشری زندگی می‌کنند تاب‌آوری آن‌ها را در طبیعت در مقابل شرایط سخت کاهش می‌دهد و در شرایط خاص امکان آسیب دیدن آن‌ها وجود دارد.
وی ادامه داد: گاهی اوقات افراد رفتاری با عنوان طبیعت دوستی انجام می‌دهند که قابل انکار نیست و دارای نکات مثبت و منفی است اما جدا از موضوع مثبت فرهنگ‌سازی، با غذا دادن روزانه حیوانات را عادت می‌دهیم و باعث می‌شود در تلاش و جستجو برای یافتن غذای خود نباشند.
صفی‌خانی افزود: همچنین حیوانات به لحاظ جسمی شرایط ایده‌آلی برای زاد و ولد بیشتر پیدا می‌کنند و زمانی که جمعیت آن‌ها در محیط شهری و روستایی افزایش یابد مسئولان و متولیان شهری به سمت تعدیل جمعیت آن‌ها می‌روند بنابراین با غذا دادن به حیوانات ظاهرا به حیوانات کمک می‌کنیم اما در عمل آسیب بیشتری به آن‌ها می‌رسانیم.
وی بیان کرد: در مورد سگ‌ها برابر جمعیتی که اعتقاد دارند باید از این حیوان محافظت کنیم گروهی هم نگرانند آزاد بودن این حیوان در محیط شهری و روستایی باعث عدم امنیت افراد است.
صفی‌خانی توضیح داد: گونه‌هایی که در محیط شهری زندگی می‌کنند و ارتزاق آن‌ها از دورریز غذای مردم است نیاز به یافتن غذای خود ندارد و همین امر باعث می‌شود سایر حیوانات وحشی مانند گرگ، شغال، کفتار، روباه و... نیز ترغیب شده و به محیط‌های شهری نزدیک‌تر شوند و تلاش زیادی برای شکار در طبیعت نکنند.
وی با بیان اینکه نزدیک شدن گونه‌های وحشی به محیط‌های شهری باعث ترس و تعارض با انسان است، گفت: در حالت کلی توصیه غذادهی به حیوانات اهلی توصیه نمی‌شود، در مناطق حفاظت شده استان نیز برای گوشتخواران هیچگونه تغذیه دستی اتفاق نمی‌افتد زیرا چرخه حیات باید خود را مدیریت و حفظ کند و برای سایر گونه‌ها مانند علفخواران نیز میزان حداقلی از علوفه برای شرایط بحرانی تهیه می‌شود.
انتهای پیام
