به گزارش خبرگزاری تسنیم «پرونده معجزه آبخیزداری»؛ پدیده سیل یکی از مخاطرات طبیعی در کشور به شمار می رود که سالانه خسارات جانی و مالی فراوانی را وارد می سازد. طبق گزارش سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری، طی 70 سال گذشته 8449 سیل در استان های کشور به ثبت رسیده است که نیمی از آنها مربوط به 20 سال اخیر بوده است؛ این بدان معناست هر سال ایران دستکم میزبان 120 سیل است؛ به طور میانگین هر 3 روز یک سیل.
از همین پرونده بیشتر بخوانید:
همچنین آمار مشخص کرده که 43 درصد همه سیل هایی که در 20 سال اخیر در ایران جاری شده در استان های فارس، گلستان، خراسان رضوی، هرمزگان و سیستان و بلوچستان رخ داده است. این 5 استان از سال 1380 تاکنون محل وقوع 1923 سیل کوچک و بزرگ بوده اند و قربانیان اصلی این پدیده محسوب می شوند. در سال گذشته نیز طبق گزارش سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری باوجود حاکم بودن شرایط خشکسالی در کشور، از مجموع 191 مورد بارش مؤثر در سطح حوزه‌های آبخیز، 113 مورد سیل کوچک و بزرگ منجر به خسارت در 22 استان کشور طی سال 1399 شده است.
آبخیزداری و آبخوانداری؛ راهکار موثر مقابله با سیل
مسعود منصور رئیس سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور درباره میزان خسارات سیل می گوید:هر یک از سیلاب‌ها به طور میانگین 25 میلیارد تومان خسارت وارد کرده است.
رئیس سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور با اشاره به اینکه اقدامات آبخیزداری و آبخوانداری مهمترین راهکار برای حفظ منابع آب و خاک و مقابله با سیل است معتقد است آبخیزداری نه تنها 70 درصد خسارت سیلاب را کاهش می‌دهد بلکه از فرسایش 9 تن خاک در هکتار نیز می‌کاهد.
به گفته رئیس سازمان جنگل ها علاوه بر کاهش خسارات سیل، عملیات آبخیزداری موجب می شود چهار میلیون مترمکعب رسوبات را کاهش می‌دهد و 120 کیلوگرم در هکتار تولید علوفه را افزایش می‌دهد.
عوامل انسانی؛ دلیل وقوع سیل های بزرگ
تحلیل اطلاعات سیل های 70 سال اخیر همچنین نشان می دهد از سال 80 تاکنون شدت، وسعت و تعداد سیل ها در استان های سیل خیز افزایش داشته است که یکی از مهمترین عوامل، دخالت بیجای عوامل انسانی در طبیعت بوده است؛ در این باره محمود عرب خدری عضو هیئت علمی پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری با اشاره به اینکه نقاط سیل خیز در کشور اگر کنترل نشوند، محل وقوع سیل های متعدد دیگر می شوند، معتقد است: وقوع هر از چند گاه یک سیل بزرگ امری طبیعی است. ولی آن چیزی که نگران کننده است اینکه عوامل انسانی در طبیعت دست برده اند. اقداماتی انجام شده که سیل و رسوبات ناشی از آن را اضافه کرده است؛ مثلا در مورد سیل دروازه قرآن شیراز، کانال های طبیعی عبور آب را با خاک پر کردند و به جای آن یک لوله به قطر یک متر گذاشتند. در حالی که اگر محاسبه می کردند اوج سیلاب در این منطقه چقدر است و دریچه های مناسبی قرار می دادند تا آب عبور کند، اصولا مشکلی پیش نمی آمد. علاوه بر این، همین دریچه با قطر یک متر هم غالبا توسط نخاله یا قطعات چوب مسدود می شود و به همین دلیل فاجعه اتفاق می افتد، بنابراین اقدامات کنترل کننده در مسیل ها به راحتی می تواند از بروز خطر برای کلونی های زندگی جلوگیری کند.
انتهای پیام/
