آرتین زهرابی؛ یک لحظه تصور کنید کریم باقری را فقط برای داد و بیداد یا همان سیلی های گوش نوازش به تیم ملی آورده اند تا نقش یک میانجی را ایفا کند؛ با این همه آیا می شود از افتخارات و سوابق ملی باقری بی تفاوت گذشت؟
کریم باقری چهره ای معقول در تیم ملی، پرسپولیس و یکی از نمایندگان فوتبال ایران در لیگ های اروپایی بود. مردی که پس از پایان فوتبالش همچنان چهره ای موجه داشت و بلندپروازی اش در فوتبال هم معقول بود.
بنابراین وقتی مردی در قواره های کریم باقری درباره اختلافات در تیم ملی سخن می گوید و نصیحتی به همه دوستان می کند، باید سخنش را به دیده احترام نگریست و به او اعتماد کرد.
اگرچه توقع این بود که کار سرمربی تیم ملی و یکی از بهترین مهاجمان فوتبال ایران که در اروپا می درخشد به اینجا نکشد و همه چیز شکل و شمایل آبرومندانه تری پیدا کند اما حالا که چنین نشد وظیفه کیست تا پایان این ماجرا را رقم بزند؟
نه قرار است تا پایان رقابت های مقدماتی جام جهانی؛ اسکوچیچ در تیم ملی نباشد نه می توان طارمی که یک بازیکن معمولی در فوتبال ما نیست را تا روز آخر حذف کرد. عقل، درایت و منطق می گوید که کریم باقری در قامت یک بزرگ تر و چهره فراموش نشدنی فوتبال کشور، نقش پدرانه اش را در تیم ملی ایفا کند تا غائله ختم شود.
به کریم باقری باید در این شرایط اعتماد کنیم؛ چرا که مساله ما «تیم ملی» است؛ این تیم را دوست داریم و نمی خواهیم بیش از این، خرد شدنش را در انظار عمومی ببینیم.
این تیم به سادگی ساخته نشده است؛ برای رسیدن به این نقطه، سال ها روی فوتبال ایران کار شد تا این همه لژیونر و بازیکن درجه یک در سایر لیگ ها داشته باشیم. انتظار داریم که هیچ احدالناسی دست به تخریب این تیم نزند. حذف این بازیکنان به هر بهانه ای؛ به این تیم آسیب می زند. تیم ملی ما را خراب نکنید.
به توصیه کریم باقری هم عمل می کنیم؛ او این مشکل را باید حل کند...
