به گزارش گروه وب‌گردی خبرگزاری صدا و سیما، شما احتمالا صدای زوزه پستانداران را شنیده‌اید، اما آیا به آواز آن‌ها هم گوش کرده‌اید؟ جدا از پرندگان، بخش اعظم جانورانی که دنیای وحش را می‌سازند، توانایی چهچه زدن ندارند؛ اما پژوهشگران در ماداگاسکار کشف کرده‌اند که برخی پستانداران نیز مانند انسان و پرنده، قابلیت و توانایی ذاتی موسیقی دارند.
در میان آن‌ها، به‌ویژه «لِمور»ها دارای ریتم‌اند که به جز در انسان، در پستانداران دیگر نادر است.
یک پژوهش ۱۲ ساله روی پستاندارانی که در جنگل‌های بارانی ماداگاسکار اسکان دارند، نشان از آوای دو نفره هماهنگ و «کُر» یا آواز‌های دسته‌جمعی در میان لمور‌های در حال انقراض «ایندری» دارد که به گوش بشر، اصوات و جیغ‌های بلند یا صدا‌هایی ناخوشایند مثل خروج باد از بادکنک می‌رسد، اما این اصوات دارای همان ریتمی است که در ترانه‌های ساخت بشر وجود دارد.
پژوهشگران با گوش دادن به ترانه‌های جمعی لمور‌ها کشف کرده‌اند که این پستانداران در ترانه‌هایشان دارای ریتم سازمان داده شده‌اند. به این معنا که میان اصواتشان فاصله‌های دقیق و محاسبه شده (یک؛ یک) یا (یک؛ دو) وجود دارد.
آندریا راوینانی، کارشناس روان‌زبانی در انستیتوی «داچ مَکس پلَنک» و یکی از محققان ارشد این تیم بین‌المللی می‌گوید: «مدت‌هاست که کارشناسان به نحوه دگرگون شدن موسیقی در انسان توجه داشته‌اند، اما علاقه به موسیقی به انسان محدود نمی‌شود.»
بیش از ۱۰ سال یک تیم کارشناسی به رهبری مارکو گامبا از دانشگاه تورین، توانایی‌های موسیقی پستانداران را مورد مطالعه قرار داده و آواز ۳۹ گونه حیوان در ۲۰ گروه مختلف را ضبط کرده است. این کارشناسان متوجه شده‌اند که آوای ایندری در رده ریتم کلاسیک (یک: یک و یک: دو) و نیز «ریتارداندو» قرار دارد که به معنی آهسته شدن تدریجی ریتم در یک قطعه موسیقی است.
سرعت آواز‌های لمور‌های نر با لمور‌های ماده، متفاوت اما دارای همان ویژگی‌های ریتمیک است. پژوهشگران می‌گویند احتمالا عامل ریتم، یادگیری، تولید و فرایند ساختن آوا را برای لمور‌ها آسان‌تر می‌کند.
خانم راوینانی می‌گوید که گام بعدی، بررسی دیگر ویژگی‌های آوای لمور‌ها و دیگر جانوران است. او گفت: «مایلیم در زمینه شواهد دیگر از جمله ریتم تکراری زیر‌آوا‌ها و ساختار ریتم‌ها بر اساس اهمیت آن‌ها در ایندری و دیگر جانوران تحقیق کنیم.»
منبع: ایندیپندنت
