امروز چهارشنبه ۱۹ آبان چهارم ربیع الثانی مصادف با سالروز ولادت سید الکریم حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) از دانشمندان، راویان حدیث، چهره محبوب و مورد اعتماد اهل بیت (ع) و شیعیان است.
ولادت حضرت عبدالعظیم (ع) سال ۱۷۳ هجری قمری در مدینه واقع شده و مدت ۷۹ سال عمر با برکت ایشان با دوران امامت سه امام معصوم یعنی امام رضا(ع)، امام محمّدتقی و امام علیّ النّقی(ع) مقارن بوده است.
حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) با دانش، تقوا، مجاهدت و مقام والای اخلاقی و فضایل معنوی در بین شیعیان از جایگاه ویژه ای برخوردار است به نحوی که رهبر معظم انقلاب(مدظله العالی)، ری را به برکت وجود حرم مطهر آن حضرت، "قبله تهران" نامیدند.
عبدالمجید فرائی شاعر آیینی کشور متولد ۱۳۲۲ شهرستان زنجان است که به سبک عراقی علاقه زیادی دارد و به پدر شعر و ادبیات شهرری معروف است.
وی تاکنون بیش از ۳۵ هزار بیت شعر در قالب‌های مختلف آئینی، عرفانی، انقلابی و اجتماعی سروده است.
سروده های این شاعر آیینی را به مناسبت سالروز ولادت حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) به شرح زیر بخوانید:
قبله تهران
شهرری قبله ی تهران،حرم پاک خداست
از برای همه ی دلشدگان ، قبله نماست
کربلا گر نرسد دست، بیا محضر دوست
گرزیارت بکنی،اجرتوچون کرب وبلاست
چشم دل وابکنی،لحظه ای،ای نیکسرشت
در رواق حرمش ، بارقه ی نور خداست
حسنی،سید و سالارمحبان علی"ع"است
عارف وعامی ودلداده،دراین روضه گداست
رازها هست، پس پرده نهان است، هنوز
سر مستورشده ، در کنف سر علاست
گره بسته کند باز ، دعا در حرم اش
می رود عرش از این صحن و سرا ذکر و دعاست
هرکه دلبسته ی این بیت شده،در دو جهان
می توان گفت:ز هردغدغه وغصه رهاست
در جوار حرمش ، هست حرم های عزیز
همگی مظهر دلدادگی و لطف وصفاست
دل پروانه وشم، طوف کند ، درحرم اش
اینهمه،ازکرم و لطف وعنایات وعطاست
نظری کرد "فرائی" به تو، مولای دلم
شدعیان،این حرم پاک،عجب روح فزاست
مشابه کربلا
خدا مشابه کرب و بلا ، به ما داده
در این دیار کرم کرده ، کربلا داده
ز خاندان نبوت ، کرامت و ایمان
گلی شکفته ، ز گلزارمجتبی داده
کریم ابن کریم است، درتمام فصول
خدا،به خاک ری ازلطف خودصفاداده
کسی که عرضه دین برامام هادی کرد
امام "ع" نیز ، به او مدرک جدا داده
چوقطعه ای زبهشت است،این حرم بی شک
عنایتی ز بهشت و برین ، خدا داده
شکوه حضرت عبدالعظیم"ع"،ازاین است
تمام هستی خود ، در ره ولا داده
به آسمان رسد ازاین رواق، ذکر ودعا
خدا ،به زائر این آستان ، بها داده
عزیز مکتب عشق است ،زائرعارف
دراین مکان مقدس ،دل به آشناداده
کسی که خادم این آستان جان افزاست
کسی که روح پرستنده را ، جلا داده
هزار بار"فرائی" سپاس گو، حق را
که مهر آل علی"ع"دردل تو جاداده
کریمِ کرامت و ایمان
بیا، برو سرکویِ وَلایِ عبدالعظیم(ع)
بگو:حدیث دلت را،برایِ عبدالعظیم(ع)
قدم گذار حریمِ بسیطِ حضرت دوست
به وجدآوردانسان،هوایِ عبدالعظیم(ع)
سلام کن، به کریمِ کرامت و ایمان
جواب می شنوی،درفضایِ عبدالعظیم(ع)
گدایِ درگهِ نیکان، نمی رود جائی
بیا بیا، به در با صفایِ عبدالعظیم(ع)
خلوص وعشق اگر،دربساط خودداری؟
بخوان،زیارتِ مشکل گشایِ عبدالعظیم(ع)
چنان به شیوه ی رندان، بروزیارت کن
غزل غزل بسرا، همنوایِ عبدالعظیم(ع)
به ربنّای تو نوری دهد، خدایِ کریم
به احترامِ دعاو عطایِ عبدالعظیم(ع)
محک بزن، دلِ خود گر طلا نبود، بیا
طلایِ ناب کند،کیمیایِ عبدالعظیم(ع)
اگر به یاس گرفتار شد، دلِ تنگت
بنه قدم به قدم،جایِ پایِ عبدالعظیم(ع)
رواقِ کرب و بلا، گر نمی رسد دستت
بیا به کوی ولایِ سرایِ عبدالعظیم(ع)
دلی که راه ندارد، غریبه ای در آن
به گوش می رسدازآن،دعای عبدالعظیم(ع)
"فرائی" از توارادت، به ساحتِ خوبان
کرامتی است نکو،ازخدایِ عبدالعظیم(ع)
