به گزارش مشرق، کانال تلگرامی دلنوشته های یک عراقی نوشت: بهترین ساعات عمرش در این سالها وقتی بود که به حرم می‌رفت؛ بعد از نماز ظهروعصر زائر کمتر بود. گوشه‌ای کنار ضریح می‌نشست، درس‌هایش را می‌خواند و به مسئله‌های علمی فکر می‌کرد؛ انگار مسئله‌ها آسان می‌شدند و گره‌ها باز.
این عادتِ خوش بین خودش بود و امام. تا اینکه دو روز نتوانست به حرم برود. بعد از دو روز، عبدالحسن او را صدا زد و گفت: «در عالم خواب امیرالمؤمنین علیه‌السلام به من گفتند: به فرزندم سید محمدباقر بگو چرا دیگر به درس ما نمی‌آیی؟» محمدباقر لبخندی زد و پس از آن این کلاس درس را هرگز ترک نکرد، تا روزی که در نجف بود و منعی نداشت.
منبع این نوشته کتاب نا، صفحه۵۷ است.
{ایت الله شهید سید محمد باقر صدر، فقیه متفکر فیلسوف اقتصاددان ومرجع بزرگ حوزه علمیه نجف در حوالی سن ۴۶ سالگی ۴۱ سال پیش بدست صدام بشهادت رسید.}
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
