به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ حسن عبداللهی بازیکن با سابقه تیم ملی فوتبال ساحلی خداحافظی کرد. او بعد از رقابت های جام بین قاره ای کنار کشید. عبداللهی حالا در گفت و گو با خبرگزاری فارس حرف هایی جنجالی درباره سفر دبی و امکانات تیم ملی می زند.
*تیم ملی ساحلی ایران مظلومانه در مسابقات جام بین قاره ای 2021 حضور داشت. در این مسابقات ما نه اسپانسری داشتیم و نه البسه مناسبی، کفش،تی‌شرت بازی ،تمرین،کت شلوار و...تیم ملی واقعا از هر لحاظی که حساب کنید مشکل داشتیم و مظلوم واقع شدیم.
*بعد از نایب قهرمانی و برگشت ما از فرودگاه تا ساعت یازده شب پرواز به تهران تاخیر داشت. مسولان تیم حتی یک شام به ملی پوشان ندادند، وقتی هم که به فرودگاه امام خمینی (ره) رسیدیم بدون توجه به بازیکنان، آقایان سریع به دنبال مصاحبه با رسانه‌ها بودند، در آخر هم بدون خداحافظی از ما جدا شدند.
*آقای عزیزی خادم ریاست فدراسیون فوتبال و محتشم باید پاسخگوی این همه بی احترامی، بی‌انضباطی و... در تیم ملی باشند.
*ما با یک تی‌شرت قدم در این مسابقات گذاشتیم. منظورم این است که یک تی‌شرت برای تمرین و بازی داشتیم و بعد از معترض شدن بازیکنان توانستیم تی‌شرت دوم را در دبی خریداری کنیم.
*از زمانی که محتشم رییس کمیته ساحلی شده فقط خوب حرف می‌زند و صحبت‌های وی فقط در حد شعار و روی کاغذ در رسانه‌ها است. کار دیگری که وی به خوبی می‌تواند انجام دهد به کار گرفتن دوستان نزدیک خود در کمیته ساحلی و تیم ملی به جای استفاده از پیشکسوتان و خاک خوردگان این رشته است.
*فدراسیون حتی نتوانست یک کفش ساده در اختیار بازیکنان ملی پوش قرار دهد. کفش‌هایی که در اختیار بازیکنان قرار دادند بزرگ بودند. وقتی هم معترض شدیم گفتند همین تعداد در انبار فدراسیون موجود بوده است.
*نبود کت و شلوار در جام بین قاره‌ای دبی سوژه ای برای رسانه‌های بیگانه که دشمن مردم ایران هستند شد، این موضوع بازتاب گسترده ای در آن رسانه‌ها داشت .صحبت‌های آنها نه از روی دلسوزی و خیرخواهی برای تیم ملی بود. آنها می‌خواستند با آبروی کشور عزیزمان بازی کنند و بگویند که کشور نمی‌تواند یک دست کت و شلوار برای ملی پوشان خود تهیه کند.
*متأسفانه در این دوره از غذای ایرانی خبری که نبود، حتی نوشیدنی هم نداشتیم. فقط آب بود که آب هم از طرف هتل در یخچال‌ها و در رستوران موجود بود. ما حتی یک مترجم خوب که زبان لاتین یا عربی را مسلط باشد به همراه تیم نداشتیم و نمی‌دانستیم چگونه باید خواسته‌های خود را مطرح کنیم.
*از طرف ایرانیان مقیم امارات هدایایی به طرق مختلفی اهدا شد.دو ایرانی دیگر نفری 5 هزار دلار به مسئولین تیم پرداخت کردند که آن را بین بازیکنان ملی‌پوش تقسیم کنند اما این مبلغ بین تمامی اعضای تیم از مدیر گرفت تا تدارکات تقسیم شد و در نهایت نفری 850 درهم به همه رسید.
*در رستورانی که میهمان سفیر ایران بودیم یک ایرانی مراجعه کرد و گفت می‌خواهم کادویی به بازیکنان ملی‌پوش بدهم که اینجانب به عنوان نماینده و بزرگتر تیم از سوی دیگر بازیکنان معرفی شدم و به اهدا کننده مراجعه کردم در ابتدا 12 گوشی موبایل به من دادند که من درخواست کردم در صورت امکان دو گوشی دیگر برای اعضای تدارکات هم بدهند. مجموعا 14 موبایل هدیه کردند که بین بازیکنان ملی‌پوش تقسیم شد. البته این موضوع فقط بین بازیکنان مطرح شد و مدیر تیم و یا ... متوجه این موضوع نشدند. به این دلیل که شخص اهدا کننده اعلام کرد که این هدایا فقط برای ملی پوشان ساحلی است نه همراهان دیگر.
*جالب است بعد از اینکه من به دنبال هدایای بازیکنان رفتم مدیر تیم بیک زاده از من شاکی شد و برخورد نامناسبی با من داشت. مدیر تیم ملی یعنی هماهنگ کننده نظم و انضباط. همچنین پیگیر مشکلات تیم و ملی پوشان و... باشد.
*در یکی از بازی‌های تیم ملی در این تورنمنت، بازیکنان ملی‌پوش نزدیک به 45 دقیقه در اتوبوس نشستند در صورتیکه باید آماده می شدند برای بازی. نکته جالب اینکه مدیر تیم ملی که باید الگو باشد در هتل خوابش رفته بود و بعد از 45 دقیقه که آمد بدون هیچ معذرت خواهی سوار اتوبوس شد.
*ملی‌پوشان نتوانستند در مراسم گالا که بزرگ‌ترین انتخاب برترین‌های دنیاست شرکت کنند آن هم دلیل نداشتن کت و شلوار مناسب.
*شما ببینید تاج ریاست گذشته فدراسیون فوتبال یک ایرانی است و در رأس کار ساحلی و فوتسال آسیاست، اما وی هیچ حمایتی از تیم ملی ایران نداشته است. حتی پاسخ مکاتبات فدراسیون ایران هم نمی‌دهد. این افراد از اسم و جایگاه ایران استفاده کردند تا به جایگاهی در AFC برسند اما بعد از رسیدن به پست دلخواه توجهی به کشورشان ندارند.
*قبل از اعزام کامرانی فر و محتشم رییس کمیته ساحلی اعلام کردند بعد از هر پیروزی مثل فوتسال هر نفر 500 دلار پاداش می‌گیرند اما متاسفانه پاداشی پرداخت نشد. همین پاداش‌ها است که باعث انگیزه و روحیه مناسب برای بازیکنان می‌شود تنها پولی که به ما رسید همان 280 دلار پول توجیبی در ایران بود.
