به گزارش "ورزش سه"، باید دختر باشی تا بفهمی روزی چند ساعت تمرین زیر تیغ تیز آفتاب سوزان کویر در گرم ترین روزها و در بدترین ساعات چه بلایی سرت می‌آورد.
بابد دختر باشی تا بفهمی با جنس لطیف دخترانه روی یک چمن زمخت مصنوعیِ درب و داغان و غیر قابل تحمل در سرما و گرما تمرین کردن یعنی چه؟
و باید دختر باشی تا درک کنی پوشیده بازی کردن و رعایت و اجرای همزمان قانون بازی و فرمان مربی در مقابل میزبان تا بن دندان مسلح چقدر سخت است.
آن وقت قهرمانی آسیا که هیچ، حضور در آن مرحله هم پاداشی بالاتر از قهرمانی دارد.
دخترانی که قبل از سفر به اردن، با سفرهای اتوبوسی از این شهر به آن شهر رفتند تا خود را ابتدا به فوتبال ایران ثابت کنند شایسته تر از هر قهرمانی هستند و قهرمانی آسیا برای آنها کمترین پاداش بود.
مبلغ قرارداد، امکانات تمرینی، شرایط رفاهی و هر چیز دیگری از تیم دختران فوتبالیست شهرداری سیرجان قابل قیاس با هیچ تیم آسیایی نبود، اما آنها در این تورنمنت ثابت کردند بدون امکانات هم می‌توان به هیچ تیمی باج نداد.
مریم جهان نجاتی مثل شیری زخم خورده از کمبودها تیمش را یک تنه تا آستانه قهرمانی آسیا به دندان کشید. افسانه، شبنم، زهرا، سهیلا، فاطمه، ملیکا، هستی، رقیه، حدیث، عارفه، زینب و... همه سربازان گوش به فرمانی بودند پاقرص و جنگجو و آماده‌ی اجرای هر فرمانی از سوی مربی شان مریم جهان نجاتی!
دختران سیرجان اگر چه تا قهرمانی آسیا فقط یک گل فاصله داشتند اما چیزی که به وضوح روشن بود انگیزه بالا و توان فنی فوق‌العاده آنها بود که نشان داد شایسته هر حمایتی هستند.
دومین دوره بازی‌های زنان آسیا با حسرت و اشک و مدال نقره دختران کویر تمام شد و آنها به آنچه که شایسته اش بودند نرسیدند اما این آغاز یک راه پرافتخار برای سیرجان و ایران و دخترانی است که حالا به "خودباوری" بیشتری رسیده اند و فوتبال زنان ایران را در مسیری تازه قرار داده اند و از فردا نوبت مدیرانی است که باید امکانات و شرایطی برای آنها فراهم کنند در حد و اندازه نایب قهرمان فوتبال آسیا.
فوتبال سیرجان و ایران حالا دارد در آسیا سیلان سیلان و بر خلاف قوانین فیزیک به سوی قله حرکت می‌کند...
