مرکز آمار ایران در این گزارش اعلام کرد: برآوردهای مربوط به جمعیت و آینده آن همواره از نیازهای مهم سیاستگذاران و برنامه‌‌‌ریزان بوده است. در همین راستا پس از انتشار نتایج سرشماری سال ١٣٩٥، در سال ١٣٩٦ جمعیت کل کشور تا افق ١٤٣٠ و جمعیت استانی تا سال ١٤١٥ پیش‌بینی شده و نتایج آن پس از تصویب کمیته آمار بخشی جمعیت منتشر شد. با گذشت پنج‌سال از اجرای سرشماری ١٣٩٥ و با توجه به تغییرات اجتماعی و فرهنگی جامعه، از جمله همهگیری کووید-١٩، بازنگری پیش‌بینی جمعیت بیش از پیش ضرورت یافت و مجددا در دستور کار قرار گرفت.
در این گزارش اعلام شده است: برای پیش‌بینی جمعیت کل کشور تا افق ١٤٣٠، ۶سناریو در نظر گرفته شد: جبران کاهش باروری پس از دوره همهگیری کووید-١٩ (سال ١٤٠٣)، ادامه کاهش شیب ملایم باروری تا ۶/ ۱فرزند، تثبیت باروری ۷/ ۱فرزند، کاهش باروری ۳/ ۱فرزند (سناریوی بدبینانه)، افزایش باروری تا سطح جانشینی ۱/ ۲فرزند و افزایش باروری تا بالاتر از سطح ۵/ ۲فرزند (سناریوی خوش‌بینانه). این گزارش می‌‌‌افزاید: بر این اساس، جمعیت در دو مرحله پیش‌بینی شد؛ ابتدا جمعیت کل کشور به صورت مستقل و با ۶سناریو پیش‌بینی شد، سپس جمعیت ٣١استان با یک سناریو (سناریوی محتمل) پیش‌بینی شد. در نهایت، سناریوی جبران کاهش باروری پس از دوره کرونا و ادامه کاهش شیب ملایم باروری تا ۶/ ۱فرزند به عنوان سناریوی محتمل و جمعیت کل کشور برای سال ١٤٣٠ در حدود ۹۳میلیون و ۶۳۲هزار نفر لحاظ شد. در بدبینانه‌‌‌‌‌‌ترین سناریو، یعنی کاهش میزان باروری کل تا ۳/ ۱فرزند، جمعیت حدود ۹۰میلیون و ۲۲۰هزار نفر و در خوش‌بینانه‌‌‌ترین حالت، یعنی افزایش میزان باروری کل تا ۵/ ۲فرزند، جمعیت حدود ۱۰۲میلیون و ۱۸۹هزار نفر پیش‌بینی شد.
