به گزارش ایرنا از نظام پرستاری، احمدرضا یزدان نیک گفت: سیمای اجتماعی هر شغلی در جامعه از موارد مهم است، در واقع سیمای اجتماعی تصویری است که مردم از افراد صاحب مشاغل یا مناصب دارند. برای مثال وقتی که اسم پرستار را می شنوند اولین تصویری که از این شغل و حرفه برای مخاطب ترسیم می شود به آن سیمای اجتماعی می گویند.
وی ادامه داد: سیمای اجتماعی پرستاران در جامعه برآیند فاکتورهای مختلفی است. از جمله این فاکتورها عملکرد پرستاران و ارتباط آنها با مردم است و این ارتباط و عملکرد پرستاران در جامعه باعث نقش بستن تصویر مردم از این شغل و حرفه می شود.
عضو شورای عالی سازمان نظام پرستاری گفت: بخش دیگر ایجاد تصویر در ذهن مخاطبان، اعتقاد و باورهایی است که از قبل به مردم منتقل شده؛ برای مثال در گذشته پرستار را به عنوان مراقب می شناختند. این تصور در برخی موارد از گذشته به آینده منتقل شده است که شغل پرستاری را در حیطه مراقبت می خوانند در صورتی که درست نیست .
یزدان نیک افزود: رسانه ها نقش قابل توجه ای در ترسیم و ایجاد یک تصویر اجتماعی در جامعه دارند و صدا و سیما با نشان دادن واقعیت ها می تواند به خوبی نقش و حرفه پرستاری را در جامعه بیان و معرفی کند و نشان دهد که پرستاری محدود به مراقبت تنها نیست بلکه یک حرفه تخصصی در جامعه است.
عضو شورای عالی نظام پرستاری ادامه داد: برای مثال فیلم «پرستاران» که ساخته استرالیا بود با هدف بهبود سیمای اجتماعی پرستاران در جامعه و آشنا شدن مردم با این شغل ساخته شد و توانست در جامعه تاثیر مثبتی در خصوص بیان چهره واقعی پرستاران داشته باشد.
وی ادامه داد: برای اینکه تصویر خوبی از شغل پرستاری در جامعه ایجاد شود نیاز است به برنامه ریزی، فکر و ایده های مناسب، نیاز است. برای مثال پروژه ای در انگلیس از دهه ۶۰ میلادی به بعد حدود ۳۰ سال پیگیری شد تا تصویری درست و مناسب از پرستاران در غرب ایجاد کند و ارزش های نهادین شغل پرستاری را به جامعه نشان دهد.
برای شغل و حرفه پرستاری کار فرهنگی مناسبی انجام نشده است
یزدان نیک گفت: در ایران برای شغل و حرفه پرستاری کار فرهنگی مناسبی انجام نشده است و نیاز داریم فیلم های با موضوع حرفه پرستاری ساخته شود تا ماهیت این شغل و ارزش های بنیادین این رشته در جامعه به نمایش گذاشته شود.
عضو شورای عالی نظام پرستاری افزود: کارهایی که در زمینه فرهنگی برای حرفه پرستاری در جامعه صورت گرفته است کافی نیست. سازمان نظام پرستاری در زمینه های مثل موسیقی، کلیپ و شعر برای پرستاران کارهای فرهنگی انجام داده است اما این کارها کافی نیست و نیاز به یک حرکت اجتماعی بزرگ است تا سیمای اجتماعی این حرفه را به قشنگی به نمایش بگذارد.
یزدان نیک ادامه داد: کرونا فرصت خوبی بود تا مردم با حرفه پرستاری بیشتر از گذشته آشنا شوند و مردم به طور مستقیم مشاهده کردند که پرستاران از خانواده و فرزندان خود گذشتند و مدت ها از خانه و خانواده های خود دور بودند و برای بهبود بیماران ایثارگرانه تلاش کردند در زمانی که تمام درمان های علمی شکست خورد و این مراقبت پرستاران بود که جان انسانها را نجات داد.
وی ادامه داد: متاسفانه از بحران کرونا برای به تصویر کشیدن و ایثار پرستاران به خوبی استفاده نشد تا تصویری از ایثار و تلاش پرستاران به خوبی در جامعه تثبیت و گسترش پیدا کند.
عضو شورای عالی نظام پرستاری بیان کرد: باید در نظر داشته باشیم علاوه بر بیان ایثار و از جان گذشتن پرستاران، به موضوعات کلیشه ای نپردازیم و فقط در این خصوص بزرگنمایی نکنیم ، در مقابل شایسته است حقوق مادی و معنوی پرستاران نیز بیان شود .
وی ادامه داد: در نظر داشته باشیم علاوه بر اینکه در زمینه فرهنگی پرستاران فعالیت می کنیم. حقوق مادی و معنوی آنها را نیز بیان کنیم، شایسته نیست از ایثار و تلاش پرستاران قهرمان سازی کنیم اما در مقابل ارزش کاری پرستاران قدر نهاده نشود.
عضو شورای عالی نظام پرستاری گفت: آنچه از صدا و سیما و رسانه ها پخش می‌شود در ذهنیت مردم تأثیر دارد شایسته است تلاش‌ها و زحمات قشر خدوم و ایثارگر پرستاری، به درستی به نمایش گذاشته شود تا مردم تصویر کاملتری از شغل پرستاری داشته باشند.
فشار مضاعف بر دوش پرستاران
یزدان نیک گفت: شروع بحران کرونا در ابتدا یک پدیده ناشناخته و ترسناک بود، در اوایل شناخت واحدی از این ویروس نبود و وسایل حفاظتی کافی و واکسن وجود نداشت اما پرستاران با تحمل تمام سختی و استرس ها مقابل این ویروس ایستادگی کردند.
وی ادامه داد: گسترش اپیدمی کرونا در جهان، افزایش مرگ و میرها، افزایش تعداد مبتلایان و فوت پرستاران باعث شد فشار روحی و روانی زیادی به پرستاران وارد شود.
عضو شورای عالی نظام پرستاری اضافه کرد: یکی دیگر از علل خستگی و فشار روحی روانی پرستاران، نبود نیروی کافی پرستار و افزایش شیفت ها و ساعت کاری آنها بود باعث می شد، پرستاران فشار مضاعفی را تحمل کنند.
وی ادامه داد: از طرف دیگر منابع حمایتی کافی در دسترس پرستاران نبود و پرستاران با خانواده هایشان ارتباطی نداشتند، همین موضوع فشار مضاعفی را برای آنان تحمیل می کرد، استرس بیماری و انتقال به خانوادهایشان به نوبه خود سبب بروز اختلال های روحی و روانی در بین آنها شد.
یزدان نیک بیان کرد: در ابتدای کرونا به علت شناخت ناکافی از ویروس برای مردم، جامعه نسبت به پرستاران ترس و وحشت داشت. این موضوع به نوبه خود تاثیر منفی روانی برای پرستاران داشت، و این نگرش برای آنان ایجاد شد که فداکاری و خدماتشان در جامعه دیده نمی شود.
عضو شورای عالی نظام پرستاری اضافه کرد: در خصوص مشکلات روحی و روانی پرستاران نیاز بود یک کار روانشناسی انجام شود و سازمان های روانشناسی در دل جامعه و بیمارستان ها حضور داشته باشند و در این خصوص خدماتی را ارائه دهند که متاسفانه این کار انجام نشد یا اگر هم انجام شده به صورت پراکنده و محدود بوده است.
ضعف نظارت بر مراکز آموزشی کمک پرستاری
یزدان نیک گفت: تقویت نیروی کمک پرستاری باید بر اساس استانداردهایی باشد و طی یک برنامه مدون آموزش نیروها وجود داشته باشد تا شرایط آموزش و برنامه های درسی بر اساس یک استاندارد واحد انجام شود. در این خصوص برای جلوگیری از مراکز غیر استاندارد نیاز است یک واحد نظارتی وجود داشته باشد، تا مراکز غیر رسمی خارج از مجوز شرع به ارائه آموزش و تربیت نیرو کمک پرستار نکند.
وی ادامه داد: در کشور شاهد این هستیم که برخی مراکز بدون برگزاری دوره به افراد مدرک می دهند، یا اگر هم دوره ای برگزار می شود خارج از استاندارد آموزشی است و در این خصوص نظارتی بر عملکرد این مراکز وجود ندارد.
عضو شورای عالی نظام پرستاری تصریح کرد: درخصوص نظارت بر مراکز غیر رسمی نابسامانی وجود دارد و پیشنهاد می شود بحث نظارت بر این مراکز را به سازمان نظام پرستاری محول کنند یا در زمینه آموزشی فقط به موسسه های دارای مجوز واگذار شود تا هرچه سریعتر جلوی این نابسامانی ها و تخلفات آموزشی در جامعه گرفته شود.
