بر کسی پوشیده نیست که زندگی برای جامعه توانیابان ذاتا با چالش ها و دشواری های خاص خود همراه است که کمر معلولان و خانواده هایشان را زیر بار این فشار خم می کند .
هرچند که بنظر می رسد این چالش ها و مشکلات در کشور ما با توجه به کمبود امکانات توانبخشی و همچنین ضعف علوم پزشکی چند برابر می شود اما نکته ی قابل تأملی که در این خصوص باعث کاهش نشاط جامعه توان یابان و به تبع آن دل آزاری آنها می گردد،اظهار از جامعه نظرهای لحظه ای است که هیچ پشتوانه فکری ندارد و بدون درنظر گرفتن کرامت انسانی افراد اتخاذ می شود.
از صاحب نظران سیاسی و اجتماعی که اتفاقا تعدادشان هم کم نیست انتظار می رود که سنجیده تر رفتار کنند و بجای اظهار نظرهای جنجالی که بنظر می آید بیشتر ناشی از عدم توانایی در کنترل هیجانات فردی باشد،فکری بحال بهبود شرایط و نهایتا مرتفع کردن خیل کثیر مشکلات معلولان بکنند. سوالی،که اذهان عمومی را به خود مشغول می نماید این است که آیا بهتر نیست پیگیری اوضاع اشتغال و خدمات درمانی معلولان، جایگزین تخلیه هیجانی این صاحب نظران شود؟ یقینا اینگونه اظهار نظرهای مخرب راه به جایی نمی برد لذا توصیه می شود قبل از سخن گفتن کرامت انسانی افراد را در نظر بگیرید.
