به گزارش روز چهارشنبه ایرنا به نقل از روزنامه "لا وانگواردیا" اسپانیا، این شمارش و اعداد ارائه شده هر چند واقعی است اما شاید درک میزان دقیق آن چندان آسان به نظر نرسد. برای ارائه تصویری این آمار ۵۱ تریلیونی حجم آلودگی می‌توان تصور کرد که ۸۰۰ برج ایفل، ۱۴ هزار و ۲۸۵ هواپیمای ایرباس A۳۵۰ و یا ۳۴ جزیره منهتن به دریا انداخته شوند.
به نوشته لاوانگواردیا، این مورد آخر (۳۴ جزیره منهتن) از قضا در واقعیت نیز صدق می‌کند، چرا که جزایر زباله در نقاط مختلف کره زمین وجود دارند.
بزرگترین جزایر زباله، بین کالیفرنیا و هاوایی واقع شده است که وسعت آن به ۱.۶ میلیون کیلومتر مربع، یعنی سه برابر مساحت فرانسه (۵۵۰ هزار کیلومتر مربع) می‌رسد.
اما این تنها جزایر وسیع زباله در جهان نیست. یک مورد در اقیانوس آرام، دو جزیره در اقیانوس اطلس و یک مورد در اقیانوس هند نیز وجود دارد. بنابراین اگر وضعیت به همین منوال ادامه یابد، تا سال ۲۰۵۰ تعداد پلاستیک در دریاها بیشتر از تعداد ماهی‌ها خواهد بود.
در ادامه این گزارش آمده است: بنابراین مشکل اصلی نه فقط تولید پلاستیک به دست ما است، بلکه پیامدهای آن است که علاوه بر تحت تاثیر قرار دادن اکوسیستم دریایی، انسان‌ها را درگیر می‌کند.
این آلاینده ها در تمام عمق آب دریاها و اقیانوس ها حضور دارند و باعث تجمع آلاینده ها مانند آلاینده های نفتی و فلزات سنگین در زنجیره غذایی می شوند که پیامد آن از بین رفتن بسیاری از جانداران و گونه های دریایی و تهدید سلامتی انسان ها است.
بر اساس گزارش «آلودگی با پلاستیک؛ یکی از بزرگترین چالش‌های زیست‌محیطی قرن بیست‌ویک»، مردم بدون آنکه بدانند این پلاستیک‌ها را می‌خورند. طبق این گزارش که توسط «رصدخانه بهداشت و محیط زیست دی‌کی‌وی»، ما معادل یک کارت اعتباری در هفته (۲۱ گرم در ماه) پلاستیک مصرف می‌کنیم.
ماریو رودریگس بارگاس کارشناس «بنیاد محیط زیست و توسعه ای‌کودز» در توضیح علمی این مسئله می‌گوید «ما این مقدار پلاستیک را به شکل میکروپلاستیک‌ها که قطعات ریز با قطر کمتر از پنج میلیمتر (اندازه بین مورچه و یک ویروس) هستند، مصرف می‌کنیم».
میکرو پلاستیک ها به دلیل اندازه کم و امکان ورود آنها به بدن موجودات آبزی از اهمیت بسیاری برخوردار هستند.
اما پرسشی که مطرح می‌شود اینکه آنها چگونه وارد بدن می‌شوند؟ مانند همه ذرات حتی اگر قابل مشاهده نباشند، ما آنها را تنفس می‌کنیم، می‌نوشیم و می‌بلعیم. به گفته این محقق، منشا این میکروپلاستیک‌ها به دو شکل ایجاد می‌شود. برخی از آنها عمدا در این اندازه تولید می‌شوند؛ همچون اجزای موجود در خمیردندان‌ها، اسکراب‌ها، مواد شوینده و حتی در بسیاری از محصولات دیگر برای مصارف صنعتی و کشاورزی که به طور مستقیم از طریق هوا، زهکشی‌ها و یا با بارش باران به رودخانه‌ها، مخازن و دریاها وارد می‌شوند.
برخی دیگر از میکروپلاستیک‌ها مشتق شده از محصولات بزرگتر هستند که در اثر قرار گرفتن در معرض نور فرابنفش، باد، آب یا میکرو ارگانیسم‌ها تخریب شده اند.
با این حال مرسوم‌ترین راه ورود پلاستیک‌ها به بدن انسان، آب آشامیدنی است. طبق شواهد به دست‌آمده و به رغم متغیرهای منطقه ای، الیاف پلاستیکی در آب‌های لوله کشی در سراسر جهان یافت شده است. به عنوان مثال الیاف پلاستیکی در ایالات متحده و هند، دو برابر بیشتر از اروپا و یا اندونزی مشاهده شده است.
ماریو بارگاس در توضیح تاثیرات پلاستیک‌ها بر سلامتی انسان می‌گوید: آنها مواد سرطان‌زای بالقوه هستند و ناباروری مردان، مشکلات باروری در زنان، مشکلات قلبی عروقی، اختلال سیستم عصبی و اختلالات غدد درون ریز برخی از آسیب‌ها در بدن است. انجمن بین‌المللی غد درون‌ریز هشدار می‌دهد که ورود این مواد به بدن قادر به تغییر سیستم هورمونی و به دنبال آن بلوغ زودرس دختران، دیابت نوع ۲، چاقی و آسیب به رشد مغز کودکان می‌شود.
