فابیو کاناوارو هنوز هم بسیار باارزش است، و در بازار فعلی بیش از ۱۰۰ میلیون پوند ارزش دارد. کاناوارو کاپیتان سابق تیم ملی ایتالیا و اسطوره فوتبال این کشور، در سال ۲۰۰۶ هم قهرمان جهان شد و هم توپ طلا را به‌دست آورد. او دوران حرفه‌ای خود را در تیم‌های اینتر، یوونتوس و رئال مادرید سپری کرد.
او در مصاحبه با نشریه «سان» دیدگاهش در مورد ارزش فعلی خودش، مدافعان لیگ برتری، قهرمانی در جام‌جهانی و حضور در رقابت‌های لیگ برتر انگلیس به‌عنوان را بیان کرده است.
ارزش مدافعان
از نظر کاناوارو مدافعان کلید اصلی قهرمانی هستند. همه از اینکه منچستریونایتد در سال ۲۰۱۸ با مبلغ ۸۵ میلیون پوند هری مگوایر را از لستر خرید تعجب کردند. اما کاناوارو معتقد است که مدافعان رده بالا باید هم امتیاز بالایی داشته باشند. او خرید مگوایر و جان استونز را که با مبلغ ۴۷٫۵ میلیون پوند به منچسترسیتی پیوست را درست می‌داند اما فکر میکند که آنها میزان برتری که جورجو کیلینی از آن برخوردار است را کم دارند. کاناوارو گفت: «استونز و مگوایر در سال‌های اخیر خیلی خوب بازی کردند. هردوی آنها خیلی خوب بازی می‌کنند و از کسی نمی‌ترسند. آنها هم به صورت انفرادی و هم در همکاری با دیگر مدافعان از هماهنگی خوبی برخوردارند. در قلب تیم‌های منچستریونایند و منچسترسیتی قرار دارند و بدون شک دو تا از بهترین مدافعان انگلیسی هستند. در شرایط سخت مسئولیت تیم را به عهده می‌گیرند و از انجام کارهای جدید ترسی ندارند. اما کیلینی همچنان از روحیه تدافعی ایتالیایی برخوردار است و چنین سطح تمرکزی برای متوقف کردن مهاجمان حریف نیاز است. مگوایر و استونز فوتبال کاملاً متفاوتی بازی می‌کنند و ممکن است بازی بدی نداشته باشند، در صورتی که جورجو گاهی دارد.»
انگار کاناواروی ۴۸ ساله از حدوداً یک دهه پیش که بازنشسته شد، اصلاً پیر نشده است و با لبخند در هتل میفر در مرکز لندن نشسته است و به سؤالات جواب می‌دهد. او اضافه میکند: «بازیکنان بزرگی مثل مگوایر همیشه باارزش هستند و از اینکه باشگاه‌های بزرگ چنین مبالغ هنگفتی بر روی بازیکنان بااستعداد سرمایه‌گذاری می‌کنند نباید تعجب کرد. در ایتالیا می‌گوییم مهاجمان بزرگ بلیت می‌فروشند اما مدافعان بزرگ بازی را می‌برند. امروزه به خاطر پول‌هایی که در بازی‌ها رد و بدل می‌شود، به درستی بر روی بازیکنان هزینه می‌شود و بازیکنان مهره‌های اصلی هستند.»
گلادیاتور رومی
کاناوارو در ادامه گفت: «قهرمان جام جهانی شدن باعث می‌شود یک بازیکن معمولی به اسطوره تبدیل شود. برنده توپ طلا شدن هم خارق‌العاده بود اما فقط نتیجه عملکردهایم در جام جهانی بود. نمی‌دانم امروز ارزش من چقدر است. مطمئناً بعد از جام جهانی ۲۰۰۶ باید حدود ۱۰۰ میلیون پوند ارزش داشته باشم.»
لبخند دلپذیر و رفتار مهربانانه کاناوارو کاملاً با روحیه جنگجوی او در خط دفاع در تضاد است. اصلاً نمی‌توان تصور کرد که کمتر از دو سال دیگر ۵۰ ساله می‌شود. و او هنوز هم حال و هوای شکست‌ناپذیری دارد، درست مانند گلادیاتور رومی که با ترس غریب است.
با این حال، مدافعان در لیگ برتر اغلب از قد و قامت بلندی برخوردارند. کاناوارو فقط ۵ فوت و ۹ اینچ (۱۷۵ سانتی‌متر) قد دارد. می‌تواند با این قد و قامت در فوتبال امروزی هم جایی داشته باشد؟ خودش می‌گوید: «اکنون یک مدافع میانی باید ۶ فوت و ۳ اینچ یا ۴ اینچ (۱۹۲ تا ۱۹۵ سانتی‌متر) باشد. فوتبال دائماً تغییر میکند و بازیکنان باید خود را با آن وفق دهند. اما اگر فوتبالیست خوبی باشی می‌توانی در هر سطح و در هر دوره‌ای بازی کنی.»
مقابل مهاجمان لیگ برتر
اما همیشه یک دوره از دوره‌های دیگر برجسته‌تر است. برای کاناوارو سری‌آ ایتالیا در دهه ۹۰ که قلب‌ها و توجه‌ها همه حتی انگلیسی‌ها را ربوده بود از همه دوره‌ها برجسته‌تر بود. در این باره می‌گوید: «آن دوره از سری‌آ از همه بهتر بود. تمام تیم‌ها بازیکنان درجه یک داشتند و ۷ یا ۸ تیم بودند که دارای بهترین بازیکنان جهان بودند. حتی زمانی که با باشگاه‌های کوچک بازی داشتی با بازیکنان بزرگی که برای تیم ملی بازی می‌کردند روبه‌رو می‌شدی. من بازی‌های جالبی در انگلیس دیدم اما فوتبال آنها پتانسیل این را دارد که از این هم بهتر شود. بعضی از باشگاه‌های لیگ برتر بازیکنان نابغه و مربیان بزرگی دارند، اما از نظر کیفیت هنوز هم سری‌آ برتر است.»
علیرغم تمام سوپراستارهایی که لیگ برتر را خانه خود می‌دانند، کاناوارو قاطعانه مواضع خود را حفظ کرده است. از نظر او دو بازیکن تاتنهام از همه چالش‌برانگیزتر هستند: «سون و کین خیلی خیلی قوی هستند. بازیکن کره‌ای بیشتر از هرکسی من را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. اوبامیانگ مانند رونالدو فوق‌العاده است. اما اگر من بودم از آنها نمی‌ترسیدم. برای همه بازی در مقابل کاناواروی قبلی سخت است.»
آمدن به لیگ برتر؟
دوران حضور کاناوارو در تیم چینی گوانگژو اورگراند با توافق دوطرفه در ماه سپتامبر به پایان رسید. و همچنین تیم دیگری به نام تیانجین کوانجیان را هم به بالاترین سطح رساند. اکنون کاناوارو به دنبال فرصت بعدی می‌گردد و بدش نمیاید که دستی هم در فوتبال انگلیس داشته باشد. اضافه میکند: «یک مربی نباید برای خود محدودیت ایجاد کند، من پذیرای هر تجربه‌ای هستم. من دوست دارم در انگلیس مربیگری کنم، اما به فرانسه و ایتالیا هم علاقه‌مندم. اگر پروژه مهمی به من پیشنهاد شود روی آن فکر می‌کنم. وظیفه من این است که به یک تیم تعادل ببخشم، نوک حمله را تقویت کنم و خط دفاعی قدرتمندی بسازم. من دوست دارم تیمم از عقب بازی کند، اما همه چیز به بازیکنانی که در اختیارم است بستگی دارد. تیم‌های من رو به جلو بازی می‌کنند اما یک مربی باید زیرک باشد و شرایط را بسنجد.»
