به گزارش ایسنا، فررفتگی لپ‌هایشان از حد گذشته است. استخوان‌های دنده، از فرط گرسنگی از روی لباس نمایان می‌شود. بوی عفونت دهان‌های ِلب به خوراک نزده و بدن‌های بیمار و البته هزار و یک نعشی که اجداد ما هر روز با آن مواجه می‌شدند. این یک عفونت تاریخی است. عفونتی که دست‌های انگلیس و روسیه را به خون میلیون‌ها ایرانی آلوده کرد.
قحطی بزرگ از ۱۲۹۶ تا ۱۲۹۸ هجری شمسی و تقریبا مصادف با جنگ جهانی اول در ایران اتفاق افتاد. علی رغم اعلام صریح بی‌طرفی حکومت ایران در جنگ، روس‌ها در قسمت شمالی کشور و انگلیسی‌ها در جنوب کشور ساکن شدند. بلاخره منابع حیاتی ایران برای ادامه جنگ ضرورت داشت. قربانیان جنگ نیز اجداد ما بودند که به اصطلاح نه سر پیاز بودند و نه ته آن.
خشکسالی از سال‌ها پیش دامن ملک و مملکت را گرفته بود. حالا حضور انگلیس و چپاول ایران مزید بر علت شد تا اینکه ذخیره غلات جنوب شرق به نظامیان بریتانیایی فروخته شود و قیمت هر خروار گندم به ۲۰ تومان افزایش یابد. تاریخ‌نگاران ایرانی و بین المللی در بررسی اسناد به جان باختن میلیون‌ها ایرانی رسیده‌اند.
روایت‌های دم دستی از کشته شدن ۹ میلیون ایرانی در این حادثه مرگبار خبر می‌دهد حال آنکه بعضی اسناد تاریخی جمعیت ایران آن زمان را تا ۱۰ میلیون تخمین زده است اما به صراحت پای کشته شدن ۴۰ درصد جمعیت ایران در میان است. شاید رقم دقیق کشتار روشن نباشد اما آنچه تاریخ بر آن نور تابانده است؛ یتیم خانه شدن ایران بود. اتفاقی که مصادف با عباراتی است شبیه جنایت علیه بشریت، کشتار جمعی، نسل کشی و یا همان هولوکاست خودشان.
حالا و پس از گذشت حدود یک قرن از این قصه غمین، سالن چرچ‌هوس شهر لندن میزبان برگزاری یک دادگاه است. یک دادگاه نمادین در یک مکان تاریخی که نخستین جلسه شورای امنیت سازمان ملل در آن برگزار شد. شورایی که ادعای پاسداری از امنیت و صلح بین‌المللی دارد اما تا کنون دادگاهی در مورد کشته شدن میلیون‌ها ایرانی در جریان جنگ جهانی اول تشکیل نداده است.
برگزارکنندگان دادگاه که احتمالا خود متهم به جنایت علیه بشریت هستند، اظهار کردند که در تلاشند تا به این پرسش پاسخ بدهند که آیا در جریان حوادث آبان ماه "جنایت علیه بشریت" رخ داده یا نه؟ استنادشان هم به گزارش سازمان عفو بین الملل است که آمار جانباختگان را ۱۱۷۶ نفر پایین‌تر از ادعای خبرگزاری بریتانیایی رویترز اعلام کرد.
رویترز انگلیسی در ادعای بی پایه و اساسی گفته بود که هزار و ۵۰۰ نفر در جریان حوادث آبان ماه جان باخته‌اند. حال آنکه سازمان عفو بین الملل در یک گزارش کشته شدگان را ۳۰۴ نفر و در گزارشی جدید عدد ۳۲۴ را اعلام کرده است. ۳۲۴ نفری که البته ۶۵ تن از آنها کاملا بدون هویت هستند. جانباختگانی بدون نام، نام پدر و مشخص بودن سنشان. البته در میان سایر نام‌های منتشر شده از سوی سازمان عفو بین الملل، اسم‌هایی به چشم می‌خورد که یا بر اساس اقرار شخصی خودشان زنده هستند و یا به‌گفته سازمان ثبت احوال علت فوتشان بیماری یا تصادف یا چیز دیگری غیر از اعتراض و ماجرای آبان ماه است.
روایت‌های رسمی جمهوری اسلامی ایران از کشته شدگان حوادث تلخ آبان ۹۸ اما چیز دیگری است. رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس دهم در خرداد ماه ۱۳۹۹ در حاشیه جلسه اجتماعی انتظامی ستاد مقابله با کرونا در وزارت کشور تعداد کشته‌های آبان را ۲۳۰ نفر اعلام کرد که البته ۶ تن از آنها مأموران امنیتی بودند. وزیر کشور وقت هم تلویحا با اشاره به چنین آماری اظهار کرد که حدود ۴۰ یا ۴۵ نفر یعنی حدود ۲۰ درصد کشته‌شدگان، افرادی بودند که با سلاح‌هایی کشته شدند که سلاح سازمانی نبود و آنها شهید هستند.
به هر حال، این روزها پدران و مادران داغداری وجود دارند که جوانان خود را از دست داده‌اند. پدران و مادران شریفی که رهبر انقلاب چند دستور مهم در موردشان صادر کردند. ایشان پس از دریافت گزارش دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی به شهید نامیده شدن شهروندان عادی که بدون داشتن هیچگونه نقشی در اعتراضات جان باختند؛ تأکید داشتند. همچنین پرداخت دیه و دلجویی از خانواده‌های قربانیانی که در جریان اعتراضات به هر نحو جان خود را از دست داده‌اند و البته این فرموده مهم که «حساب خانواده‌های موجه و آبرومند از فردی که اقدام به عمل مجرمانه نموده جدا شود و خانواده‌های آنان متناسبا مورد توجه و دلجویی قرار بگیرند.»
دستوری که دریابان علی شمخانی، نماینده مقام معظم رهبری و دبیر شورای عالی امنیت ملی را وادار کرد که صبح روز پنجشنبه ۲۱ آذر ماه با سفر به شهرستان‌های غرب استان تهران به خانواده جان باختگان حوداث آبان ماه سال جاری دیدار کرد و به خانواده‌های این جانباختگان امیررضا عبداللهی، ابراهیم مهدی‌پور، سیدجلیل امام‌قلی، حمزه علی نعمتی و چندین و چند خانواده جان‌باخته دیگر در اقصا نقاط ایران تسلیت گفت.
حال پس از گذشت یک سال از این ماجرای تلخ، شاید بیش از پیش به انسجام و همدلی ملی احتیاج داشته باشیم تا برگزاری دادگاهی در بریتانیا. بریتانیای مدعی حقوق بشر که در طول تاریخ دست به هزاران عمل جنایت کارانه زده است. مصداق بارز نسل کشی ایرانیان در ماجرای جنگ جهانی اول. انگلیسی که در جریان جاه‌طلبانه جنگ جهانی، نفت و نان ما ربود و ما را کشت و حالا بر تلی از جنازه‌های اجداد ما ایستاده است تا ما را به جنایت علیه بشریت متهم کند.
انتهای پیام
