به گزارش برنا، سیستم های بهداشتی در سراسر جهان در هنگام ابتلا به بیماری همه گیر کووید -۱۹ تحت فشار قرار گرفتند و همچنان درگیر مهار و کاهش شیوع این بیماری و ارائه مراقبت های ماثر هستند. بسیج متخصصان بهداشت در همه کشورها با دشوار بسیاری همراه بود و در برخی از کشورهایی که زیرساخت‌های مناسب بهداشتی و درمانی نداشتند این مشکل دو چندان بود. پاندمی کرونا به تمام دنیا آموخت که سیستم های بهداشتی حتی در کشورهای پیشرفته آمادگی مقابله با بیماری همه گیر را ندارند.
همچنین پیش بینی روند تولید ناخالص داخلی منطق‌های نشان می دهد که اقتصاد جهانی در سال 2020 تا چه اندازه از همه گیری بیماری کووید -۱۹ ضربه خورده است. در حالی که چشم انداز اقتصاد جهانی در ژانویه تا حد زیادی مثبت بود، اکنون کارشناسان پیش بینی می کنند که تولید ناخالص داخلی جهانی 4.2% در سال 2020 کاهش می‌یابد و در اقتصادهای نوظهور و در حال توسعه 2.5% کوچک می‌شود که بدترین عملکرد آنها از آغاز 1960 است. آثار منفی بیماری کووید -19 بر اقتصاد جهان نشان داد که سلامت جوامع و اقتصاد جهانی چقدر به هم گره خورده است.
در سال ۲۰۱۹، نرخ بیکاری در جهان ۴٫۹ درصد، نرخ بیکاری در کشورهای در حال توسعه ۴٫۹ درصد و نرخ بیکاری در کشورهای پیشرفته ۴٫۸ درصد بود. با این حال، به دلیل همه‌گیری کووید -19، این انتظار وجود دارد که تعداد بیکاران تا نیمه‌ی سال ۱۲۰۲ افزایش یابد. در حالی که برنامه‌های کاری کوتاه‌مدت، یارانه دست‌مزد و حمایت از بنگاه‌ها می‌تواند به کاهش بیکاری کمک کند؛ ولی بیماری همه‌گیر کرونا تأثیر جدی بر بازار کار کشورها گذاشته است و نرخ بیکاری در سال ۲۰۲۰ در تمام کشورهای جهان افزایش یافته است.
همچنین بحران کووید -19 بیشترین تأثیر را بر اشتغال کارگران نسبت به دیگران مشاغل داشته است و جوانان و زنان در میان بیشترین خطر بیکاری و فقر قرار دارند، آنها معمولاً دارای مشاغل کم ایمن و غیر تخصصی هستند و در بخش‌هایی مانند گردشگری و رستوران‌ها فعالیت دارند که همه گیری کووید -19 بیشترین آسیب را به این مشاعل زده است. این موضوع به همه کشورها نشان داد که چگونه یک بحران می تواند نابرابری های عمیق در اشتغال و حمایت اجتماعی را برای گروه های خاص ، به ویژه جوانان و زنان تسریع کند.
بحران کووید -19 باعث شد بسیاری از مدارس در سراسر جهان در طی همه گیری این بیماری مجبور به تعطیل شوند و آموزش را از طریق فضای مجازی دنبال کنند، اما محروم ترین دانش آموزان بدون دسترسی به رایانه خانگی یا دستگاه دیجیتال بیشتر در معرض خطر عقب ماندن از آموزش قرار گرفتند و این مورد این می تواند شکاف‌های یادگیری موجود را در بین دانش آموزان افزایش دهد. این بهبودی فراگیر بدون تلاش واقعی برای از بین بردن شکاف دیجیتالی در داخل و بین کشورها امکان پذیر نیست. این درس بزرگی به تمام کشورهای جهان بود که چقدر به ابزارها و زیرساخت های دیجیتال وابسته هستیم تا زندگی، جوامع و اقتصاد خود را ادامه دهیم.
در این بحران کووید-19 همه مردم جهان اهمیت حمایت اجتماعی و داشتن خانواده و دوستان را درک کردند که در صورت بروز بحران بتوانند روی آنها حساب کنند. پژوهش های بین الملی نشان می‌دهد افرادی که می گویند خانواده و دوستانی دارند که در مواقع مشکلات می توانند به آنها کمک کنند، همیشه بیشترین رضایت را از سلامتی شخصی خود دارند. این تحقیقات نشان می‌دهد انزوای اجتماعی و تنهایی باعث آسیب جدی به شرایط جسمی و روانی فرد می گردد.
