هفت سال پیش در چنین روزی یعنی صبح ۲۸ آبان ماه ۱۳۹۲ در کویت بودم که با خبر «فوری» زیرنویس شبکه المیادین و الجزیره و بعد هم سایر شبکه‌ها، یکه خوردم. باورم نمی‌شد. عین صاعقه بر سرم فرود آمد. آتش گرفتم.
خبرهای فوری، قطره‌ای یکی پس از دیگری بر صفحات تلویزیون نقش می‌بستند:
- شنیده شدن صدای انفجار در منطقه بئر حسن در حومه جنوبی بیروت.
- یکی از انفجارها ناشی از انفجار خودروی بمب‌گذاری شده که یک فرد انتحاری آن را می‌راند و انفجار دوم به وسیله یک موتور بمب‌گذاری شده به وقوع پیوسته است.
- انفجار در منطقه بئرحسن در جنوب بیروت نزدیک رایزنی فرهنگی ایران روی داد.
- در ساخت این بمب از تعداد زیادی ساچمه فلزی استفاده شده بود تا بیشترین تلفات را به بار آورد.
- وزیر بهداشت لبنان: در دو انفجار تروریستی امروز پنج نفر به شهادت رسیدند و ۸۰ نفر نیز زخمی شدند.
- ابراهیم انصاری، رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در بیروت از مجروحان این اقدام تروریستی است.
خلاصه اینکه وقوع حادثه تروریستی انفجار در نزدیکی سفارت کشورمان در بیروت و زخمی شدن دوست قدیمی و همکار ارجمندم شیخ محمد ابراهیم انصاری، خبر بسیار تلخ و ناگوار این روز بود.
لحظه به لحظه پیگیر خبرها بودم. از طریق شبکه‌های تلویزیونی، خانواده، تهران، بیروت و دوستان با همه تماس گرفتم.
خبرها فراز و نشیب داشت و با بیم و امید همراه بود. جالب است که دوستان مشترکمان با نگرانی خبرها را از من می‌خواستند!
دکتر حمد کواری وزیر فرهنگ قطر با دستپاچگی تمام، تماس گرفت و گفت: «عباس! این شیخ همان شخصی است که در هتل آزادی با ایشان آشنا شدیم؟ همانه؟». با چشمانی اشک‌بار و صدایی لرزان پاسخش دادم : «آری! همان است!». اظهار تأسف کرد و گفت: «انسان نجیب و وارسته‌ای است. خداوند شفایش دهد»
از لحن سخنانش، مشخص بود که سخت اندوهناک است.
سرانجام، سریال «خبرهای فوری» به‌پرده آخر خود رسید و خانم مرضیه افخم سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان در گفت‌وگویی اعلام کرد: «صبح امروز ۲۸ آبان‌ماه (۱۳۹۲)، حجت‌الاسلام ابراهیم انصاری رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در لبنان در حمله مزدوران رژیم صهیونیستی به ساختمان سفارت کشورمان در بیروت به شهادت رسید».
یک هفته پیش از حادثه تلفنی جویای حالش بودم. گفته بود که دارد در لبنان به اصطلاح جا می‌افتد. فعلاً دهه محرم است و باید به همه مجالس حسینی سرک بکشد. چهل روز از مأموریتش به لبنان نگذشته بود که این اتفاق افتاد.
با شهید انصاری انس و دوستی دیرینه‌ای داشتم.در سال‌های اخیر او مدیر کل فرهنگی آفریقا-عربی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی بود. یعنی مسئول و رئیس مستقیم من! ولی هیچگاه این «سمت رسمی» بر «روابط عاطفی» مان تأثیر نگذاشت.
در سفر به کویت و هنگام برگزاری هفته فرهنگی کشورمان همراه با ریاست وقت سازمان، دکتر خرمشاد در نمایشگاه حضور پیدا کرد. فرصت خوبی بود که بیشتر بشناسمش و به صفات انسانی و اخلاق والایش پی ببرم.
این حادثه برای کویتی‌ها هم که آن زمان رایزن فرهنگی کشورمان در آنجا بودم، غمبار بود، همه او را می‌شناختند. چندین سال در دوره جوانی‌اش در آنجا مقیم و فعال بود و منبر هم می‌رفت. موج پیام‌های تسلیت، تماس‌های تلفنی و رفت و آمدهای کویتی‌ها به رایزنی فرهنگی‌مان آغاز شد تا یادش را گرامی بدارند.
شهید انصاری، عارفی جلیل و فرزند حوزه و دانشگاه بود و در راه دفاع و گسترش ارزش‌های انقلاب مبارزه و استقامت کرد و مجاهدت‌ها به خرج داد و تمام توان خود را در این راه به کار بست.
او الگوی برجسته یک رایزن فرهنگی و زیبنده نمایندگی کشورمان در خارج از کشور بود و طی ۵ سال فعالیت در سودان و در زمان عهده‌داری مدیریت اداره فرهنگی آفریقا-عربی توانست در راستای تقریب بین مذاهب اسلامی بر اساس ارزش‌های مکتب اهل بیت(ع)، گام‌های مهمی بردارد. وی در مجمع جهانی اهل بیت(ع) نیز نقش به سزایی داشت.
انصاری حقیقتاً شهید اقتدار فرهنگی بود. یادش گرامی و راهش پررهرو باد.
* رایزن فرهنگی ایران در لبنان
* منتشر شده در ایکنا
