عصرایران؛ مصطفی داننده- در هفته‌ای که گذشت برخی از مسئولان حرف‌هایی زدند که انگشت به دهان ماندیم که مگر می‌شود و مگر داریم؟ که البته بعد به این نتیجه رسیدیم که هم می‌شود و هم داریم که در ایران هیچ کاری غیر ممکن نیست و باید هر آینه منتظر اتفاقاتی باشی که انتظار آن را نداری. آخرین نمونه آن هم تصمیم مجلس برای وارد کردن خودرو به شرط صادر کردن خودروی داخلی است. مثلا پراید بده، بنز بگیر!
حالا اما برخلاف همه تصمیمات و حرف‌های عجیب و غریب، دو تصمیم درست از سوی قوه قضاییه و وزارت ارشاد، حال‌مان را حسابی جا آورد. وقتی از کارهای غلط حرف می‌زنیم باید این رفتارهای درست را هم ببینم.
اول: با آمدن حجت الاسلام محسنی اژه‌ای، قوه قضاییه دچار تحولات مثبتی شده است و اقدامات رئیس قوه قضا، امید را به این دستگاه در بین مردم زنده کرده است. استقبال طیف‌های گسترده جامعه از تصمیمات قوه قضاییه به خوبی این تغییر را نشان می‌دهد.
آخرین نمونه رفتار درست قوه قضاییه؛ تبرئه خبرنگاری است که پرده از حقوق چند ده میلیونی مشاور وزیر و مدیر کل دفتر وزارتی وزارت نفت، برداشت.
وزارت نفت از دو خبرنگار و یک کانال تلگرامی که فیش حقوقی رییس دفتر وزیر نفت را منتشر کرده بودند شکایت کرد اما ادسرای فرهنگ و رسانه این شکایت را رد کرد و فیش حقوقی رئیس دفتر وزیر نفت را محرمانه تشخیص نداد.
بازپرس پرونده نیز در همین ارتباط گفته است:« آگاهی مردم از روند اداری کشور باید تضمین شود.اقدامات برخی مدیران در رابطه با اسناد غیرمحرمانه و نامه‌های اداری که به صورت بلاوجه ممهور به مهر محرمانه شده‌اند نباید سدی در مقابل آگاهی مردم باشد.»
دوم: با رفتن ریحانه پارسا بازیگر پیشین سینما و تلویزیون به ترکیه، اهالی هنر از خود می‌پرسیدند تکلیف فیلم گشت ارشاد 3 که آخرین بازی او در ایران است چه می‌شود؟ معمولا صداوسیما و وزارت ارشاد، جلوی فیلم‌ها و سریال‌هایی که بازیگران آن مهاجرت کرده‌اند را می‌گیرند و دیگر اجازه پخش آن را نمی‌دهند. به طور مثال فیلم درخشان «میم مثل مادر» به کارگردانی مرحوم رسول ملاقلی‌پور، بعد از مهاجرت گلشیفته فراهانی، در حالی که می‌توانست به خاطر موضوع خاص و ویژه‌اش به راحتی از تلویزیون پخش شود به بایگانی سپرده شد.
وزیر ارشاد دولت سیزدهم اما در تصمیمی غافلگیرانه و امیدوار کننده اجازه پخش گشت ارشاد را داد. محمدمهدی اسماعیلی گفته است:« اگر یک تهیه‌کننده و یا کارگردانی ۱۰ میلیارد هزینه می‌کند و یک فیلم سینمایی می‌سازد، نباید سرمایه این افراد برای رفتار یک بازیگر به خطر بیفتد.»
همین دو اتفاق نشان می‌دهد که می‌شود مردم را با خود همراه کرد. واقعا در سیل مشکلات معیشتی با گرفتن تصمیمات درست در حوزه اجتماعی و فرهنگی می‌شود به جامعه درمانده از اقتصاد، رنگ امید پاشید و کبوتر اعتماد را دوباره به پشت بام خانه‌های مردم برگرداند.
