به گزارش "ورزش سه"، با اقبال یحیی گل‌محمدی به سیستم سه دفاعه، حالا دو تیم محبوب پایتخت با یک سیستم مشابه بازی می‌کنند. هر چند این موضوع که گل‌محمدی و مجیدی بر چه مبنایی این سیستم را برای تیم خود انتخاب کرده‌اند نیاز به بررسی دقیق دارد اما نمایش دو تیم در برابر رقبای خود در هفته پنجم لیگ نشان داد که دو تیم چه کمبودهایی برای بازی با این سیستم به صورت مداوم و نه به عنوان سیستم آلترناتیو دارند.
طبیعی است که استقلال که از فصل قبل و با آمدن مجیدی به سیستم سه چهار سه در حمله روی آورده، بهتر از پرسپولیس قادر به پیاده کردن این سیستم باشد تا پرسپولیسی که تا کنون سه نیمه‌ی فوتبالی با آن به مصاف رقبا رفته است. اما آنچه مشخص است در پرسپولیس این سیستم هنوز ضعف خط دفاعی قرمزها نسبت به فصل قبل را برطرف نکرده و بر قدرت این تیم در گرفتن مالکیت توپ نیز تاثیر نگذاشته است. از آن طرف استقلال نیز نشان داده که در برخی پست ها جانشین مناسبی که آگاه به وظایف تاکتیکی در این سیستم باشد را برای بازیکنان اصلی ندارد.
در سیستم انتخاب شده توسط گل‌محمدی و مجیدی، دو بال کناری نقش مهمی در برقراری تعادل بین فاز دفاعی و حمله دارند و فضاهای زیادی را نسبت به بقیه باید با دوندگی خود پوشش دهند. بیراه نیست اگر میزان دوندگی وریا غفوری و جعفر سلمانی در استقلال را بیشتر از بقیه تصور کنیم. اما غیبت وریا غفوری در بازی مقابل نساجی نشان داد که حتی یامگا با آن توان بدنی و تکنیک نیز قادر به ارائه موثر نقشی که وریا در بازی‌های قبل بر عهده داشته نیست. از آن طرف تعادل بین پوشش فضا در عمق و کناره‌های دفاعی در بین سه مدافه مرکزی این تیم دیده نمی‌شود و همین موضوع فضاهای مناسبی را در گوشه‌هاس محوطه جریمه به حریف خواهد داد.
در پرسپولیس این فضای کناری بارها در بازی با مس رفسنجان به حریف داده شد. فضاهایی که نشان می‌داد تمایل به جمع شدن سه مدافع میانی در کنار تردید دو بال کناری در پوشش دادن فضاها، چه بسا مشکلات دفاعی پرسپولیس را نسبت به سیستم چهار دفاعه زیادتر هم کند. از آن طرف شیری و آقایی به عنوان دو بال کناری که به نوعی بدیل وریا غفوری و جعفر سلمانی در استقلال هستند تقریبا کارایی زیادی در فاز حمله ندارند و همین موضوع گردش توپ و بازی مالکانه را در پرسپولیسی که یک نفر از خط میانی‌اش کاسته شده را سخت‌تر کرده.
هر دو تیم استقلال و پرسپولیس در هفته پنجم لیگ، ضعف خود در ارائه بازی مالکانه در مقابل رقبایی که هوشمندانه پرس می‌کنند و فضاها را پوشش می‌دهند نشان دادند و این موضوع بی‌ارتباط به کاهش جنگندگی خطوط میانی دو تیم نیست. جایی که یحیی و فرهاد با اضافه کردن یک بازیکن به مدافعان میانی، مجبور شده‌اند تا از خط میانی خود کم کنند و اگر در جریان بازی مجبور به اضافه کردن مهاجم شوند، آنگاه درصد مالکیت توپ‌شان با از دست دادن میانه میدان کاهش خواهد یافت.
به نظر می‌رسد سیستم سه دفاعه در دو قطب فوتبال ایران، هنوز فاصله‌ی زیادی تا اجرای بهینه دارد و مربیان هوشمند حریف، قادر خواهند بود از ضعف‌های دو تیم به واسطه بازی با این سیستم بهره ببرند.
حجت شفیعی
