به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، «40 سال از فعالیت ورزش رزمی ایرانی‌الاصل رزم آوران می‌گذرد. خانواده این رشته در دوران دفاع مقدس 2400 شهید و جانباز تقدیم کرده و چون اصالتاً ایرانی است، متاسفانه با وجود دستور به فدراسیون شدن، دست‌های پشت‌پرده اجازه این کار را نمی‌دهند. رزم‌آوران در حال حاضر می‌توانند با مدرک، ادعا کنند که کاملترین و فنی‌ترین ورزش رزمی در دنیا هستند.
کشور نیاز به ورزش رزمی بومی دارد. در حال حاضر رزم‌آوران در تمام استان‌ها و در سه رده نونهالان، نوجوانان و جوانان در بخش آقایان و بانوان در حال فعالیت است. در این ورزش برای نامگذاری تمام فنون از نام‌های فارسی استفاده شده و برخلاف ورزش‌های شرقی که سعی می‌کنند همه چیز را بسیار پیچیده و پر رمز و راز جلوه دهند و یک عمر طولانی از پیروان خود صرف کنند تا چیزهایی را آموزش دهد، کاربردی ندارد، اما در ورزش رزم آوران تلاش می‌شود که فنون به ساده‌ترین شیوه‌ها و در کوتاه‌ترین زمان ممکن به علاقه‌مندان آموزش داده شود. تمام کلمات در ورزش رزم آوران فارسی است.
ایستادن به حالت آماده در رزم‌آوران قیام نام دارد، برای ادای احترام و ورود به کلاس از کلمه درود استفاده می‌شود و با ورود استاد به کلاس تمامی رزم‌آوران با فرمان ارشد کلاس رو به استاد حالت قیام می‌ایستند و به او درود می‌گویند و استاد نیز متقابلا به رزم‌آوران درود می‌فرستد، در پایان کلاس و برای خروج، از کلمه بدرود استفاده می‌شود.»
این متن درخواست تعدادی از مخاطبان خبرگزاری فارس است که در بخش «فارس من» مطالبه خود را عنوان کرده‌اند که می‌توانید درخواست آنها را در اینجا به صورت دقیق مطالعه کنید. مطالبه و سؤال مخاطبان از مسئولان ورزش این است که چرا پس از 40 سال فعالیت ورزش‌نوین و پیشرفته رزم‌آوران، همچنان از فدراسیون شدن آن جلوگیری می‌شود؟
نکته مهم و حائز اهمیت این است که تاسیس یک فدراسیون مجزا در کشور مراحل سخت، پیچیده و جدی را به همراه دارد. اینکه صرفاً یک رشته با ذوق بالای طراحان آن خلق شده و در آن از کلمات فارسی استفاده می‌شود، به تنهایی نمی‌تواند دلیل مناسبی برای صرف بودجه و راه‌اندازی یک فدراسیون مستقل باشد. به صرف اینکه تعدادی ورزشکار حرکات جدیدی را طراحی کرده و نام فارسی روی آن گذاشته‌اند نمی‌توان امیدوار بود که مسئولان برای تاسیس یک فدراسیون قانع شوند.
گفته می‌شود که یکی از عمده‌ترین دلایلی که می‌توان ورزش رزم آوران را مطابق با فرهنگ ایران اسلامی دانست، توأم بودن این ورزش رزمی همراه با تربیت روحی ورزشکار است و باید گفت رزم آوران یک ورزش صرفا جسمی برای رسیدن به بالاترن حد توانایی‌ها نیست، بلکه نوعی از ورزش است که در کنار توانایی‌های جسمانی، ورزشکار را به بالاترین مقام انسانی می‌رساند، اما این موارد هم نمی‌تواند دلیل قانع کننده‌ای برای مسئولان ورزش باشد تا با صرف هزینه‌های زیاد اقدام به تاسیس یک فدراسیون مجزا برای این رشته بکنند.
تهیه و تدوین برنامه‌های راهبردی و عملیاتی، تعیین کادرهای فنی و مدیریتی تیم‌های ملی، ایجاد بانک اطلاعاتی در تمامی امور، تشکیل سازمان اداری (دپارتمان‌ها)، کمیته‌ها و کارگروه‌ها، انتشار یا ترجمه کتاب، جزوه یا نشریه در حوزه اهداف فدراسیون و اطلاع‌رسانی، انجام فعالیت‌های تولیدی، اقتصادی و خدماتی با رعایت قوانین و مقررات مربوطه، ایجاد بسترهای حمایتی از ورزشکاران، دست‌اندرکاران و پیشکسوتان رشته‌های مرتبط بر اساس مقررات، ایجاد زمینه‌های لازم برای حضور ورزشکاران، پیشکسوتان، داوران، مربیان و سایر دست‌اندرکاران ورزشی در عرصه‌های داخلی و خارجی، استقرار نظام استعدادیابی، ایجاد زمینه‌های مناسب برای طراحی، ساخت و تولید و توزیع وسایل و لوازم استاندارد در رشته مربوطه، تبادل دانش، تجربه و توانمندی‌ها با مجامع داخلی و بین‌المللی و... تنها گوشه‌ای از وظایف عمومی یک فدراسیون به شمار می‌رود که به نظر می‌رسد رسیدن به آن کار آسانی نباشد.
انتهای پیام/
