در ساختار سینماها بیشتر بودجه های خصوصی و پروژه های خیلی زیادی که تولید شده، ۴۰۰ فیلم در نوبت اکران که حالا تعدادی از این ۴۰۰ فیلم، فیلم هایی بوده است که در این سالها ساخته شده با سرمایه گذاری بخش خصوصی که حالا در حال اکران است و با اقبال عمومی بیشتری پیش‌بینی می شود
اما در تئاتر به این شکل نیست در تئاتر هیچ تولید تئاتری که از قبل برنامه‌ریزی شده باشد و بخواهد اجرا برود نیست و متاسفانه هیچ ایده و یا برنامه‌ریزی خلاق و یا مثلا راه حلی که تئاتر بخواهد نگرانش باشد و آن را برگرداند به وضعیت رونقش وجود نداشته است
در سال های کرونا که از هیچ حمایت و هیچ امکاناتی بهره مند نشدند یعنی اساساً این افرادی که تئاتر کار می کنند شغلیه که در حقیقت وابسته است و آن جایگاه فرهنگی کشور را ندارد و نباید از آنها حمایت بشود و انگار در این دو سالی که این افراد بیکار بودند هیچکس به این فکر نکرد که خب چطور باید گذران زندگی کنند و اوضاع تئاتری ها تعداد زیادی از افراد شاغل در زمینه فرهنگ و هنر هستند هیچکسی را نگران به برنامه‌ریزی نکرد
درحال حاضر هم که بیشتر سالن های دولتی که فقط دنبال این هستند تعهداتی که از گذشته داشتند را در حقیقت انجام بدهند و سالن های خصوصی هم که سعی میکنند
