به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، «خانه عمو حسین» نوشته مصطفی زمانی‌فر چندی پیش از سوی انتشارات سوره مهر روانه بازار کتاب شد. او از نویسندگان و خاطره‌نگاران جوان در حوزه دفاع مقدس است که در این کتاب، سراغ تیپ مستقل ۱۸ الغدیر یزد رفته و به بیان یک حماسه تاریخی پرداخته است.
کتاب «خانه عمو حسین»؛ روایت واقعه رزمندگان یزدی در خط پدافندی کوشک یا منطقه پاسگاه زید است که در ۲۵ مهرماه ۱۳۶۳ مورد حمله و تک غیرمنتظره رژیم بعثی قرار می‌گیرد و یزدی‌ها با دفاع جانانه و ابتکارات خود، مقابل رژیم بعثی ایستادند و اجازه پیشروی به آنان را ندادند.
میرجهانی معروف به «عموحسین» اهل اردکان، رزمنده مخلص و مقنی (چاه کن) خبره جبهه‌های نبرد حق علیه باطل بود که با استفاده از هنر حفر تونل زمینه دسترسی رزمندگان به پشت خطوط دفاعی دشمن را فراهم می‌کرد. وی سال ۱۳۹۷ و در سن ۸۴ سالگی دارفانی را وداع گفت.
زمانی فر در گفت‌وگو با خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس درباره نگارش این کتاب اظهار داشت: بیش از یک دهه است که در عرصه ادبیات پایداری مشغول کار هستم و با گردان‌های یزد که در هشت سال جنگ تحمیلی هم حضور پررنگی داشته‌اند، آشنایی و ارتباط دارم. برای تالیف کتاب «خانه عموحسین» سراغ یکی از همین گردان‌ها رفتم و از تیپ مستقل ۱۸ الغدیر نوشتم. چهار سال برای نگارش کتاب زمان صرف کردم و پس از آن با همکاری حوزه هنری استان یزد آن را در انتشارات سوره مهر به چاپ رساندم.
این نویسنده درباره جذابیت کتاب «خانه عموحسین» گفت: «خانه عمو حسین» بیانگر یک روایت تاریخی است و در کنار آن خصوصیات کلی رزمندگان هم بیان شده است. همین موضوع علاوه بر جذب مخاطب بیشتری باعث رابطه حسی عمیق‌تر بین خواننده و وقایع شده است. چون همان‌قدر که موضوعات مهم و جدی جنگ مطرح می‌شود، در کنارش شوخی‌ها و حال‌وهوای رزمندگان هم بیان شده و حس‌وحالی واقعی به مخاطب می‌دهد.
این مولف با بیان اینکه در «خانه عموحسین» تلاش کردم همه جزئیات را کامل و واقعی بیان کنم، تصریح کرد: مثلا رزمندگان و شهدایی را که خوش‌خلق یا بدخلق بودند در کتاب مطرح کردم. سعی نکردم قسمتی از خصوصیات پنهان شود. ساختن یک تصویر واقعی از افراد در ذهن مخاطب، به ارتباط و تاثیرگذاری بیشتر کمک می‌کند. خواننده متوجه می‌شود که آنها هم از جنس بشر بودند و همین سبب الگوسازی در جامعه می‌شود.
زمانی‌فر خاطره‌نویسی را اتفاقی مهم دانسته و اظهار داشت: خاطره اصیل و واقعی است و باید با آن برخوردی واقعی داشت. یعنی در پرداخت آن دقت کرد که رنگ‌ولعاب‌دادن به آن از یک حدی نگذرد و تنها دستی به خاطرات کشیده می‌شود. چون هر چه خاطره اصیل‌تر و واقعی‌تر باشد قوی‌تر است.
این نویسنده بیان کرد: پایه و مواد اولیه رمان نویسی، خاطره نگاری و حتی تاریخ شفاهی است. رمان‌ها همان خاطرات با عناصر بیشتر هستند. عناصر بسیاری همچون زیباسازی، تخیل و ... . البته هر چقدر جزئیات بیشتری در خاطرات بیان شود به بهبود کیفیت رمان کمک بیشتری می‌کند و بین خاطره نگاری و رمان ارتباط مستقیمی وجود دارد. ارتباطی که امیدوارم به درستی برقرار شود و با انتشار رمان‌های خوب و فیلم‌های خوب دفاع مقدس از مظلومیت خارج شود.
به گفته وی، باید خاطره‌های شهدا و رزمندگان را پیش از اینکه آنها و کسانی که در اطرافشان بودند از میان ما بروند، جمع آوری کنیم. باید کتاب‌های بیشتری در این زمینه منتشر شود. باید سعی شود هرآنچه که واقعیت است نشر داده شود. خاطرات جنگ دفاع مقدس به عنوان تاریخچه کشور هستند و باید در حفظ و نگهداری آن کوشید.
انتهای پیام/
