به نقل از ارث، انجمن پیشبرد علوم آمریکا (AAAS) به رهبری میچل لی درباره مداخلات غذایی ضدپیری بررسی انجام داد و هدف آن درک این موضوع بود که آیا این روش‌های غذایی ضدپیری، مکانیسم افزایش زندگی یکسانی دارند یا خیر.
به نظر می‌رسد در نمونه‌های زنده مانند موش، مگس و قارچ مداخلات غذایی مکانیسم‌های مولکولی پیری را به تاخیر می‌اندازد یا معکوس می‌کند.
محققان اظهار کردند: در حال حاضر نمی‌دانیم که آیا رژیم‌های غذایی مشابه بر پیری بیولوژیکی انسان نیز تاثیرگذار است یا خیر.
آنان بیان کردند: «ما چندین مورد از محبوب‌ترین رژیم‌های غذایی ضد پیری ازجمله محدودیت کالری، اجتناب از مصرف موادغذایی، رژیم‌های کتوژنیک (محدودیت در مصرف مواد غذایی مانند کربوهیدرات، چربی و پروتئین)، تغذیه با زمان محدود، محدودیت پروتئین و محدودیت اسیدهای آمینه ضروری را ارزیابی کردیم.
با توصیف این مداخلات تغذیه‌ای در مقایسه با محدودیت کالری (CR، نوعی رژیم غذایی با کم‌کردن کالری دریافتی بدون به وجود آوردن عوارضی مانند سوءتغذیه یا کاهش مواد مغذی در بدن) بینش‌های متعددی به دست آوردیم.
بسیاری از نتایج مطالعات به دلیل ناتوانی در کنترل کاهش دریافت کالری نتوانستند تاثیرات رژیم CR را بیان کنند. لازم است بدانید که اثرات CR بر طول عمر به شدت به ژنوتیپ (برخی از ویژگی‌های ژن) وابسته است و اگرچه اغلب مفید است اما در برخی موارد باعث کاهش بقا می‌شود. این مطالعات علیرغم محدودیت‌هایشان، درک ما از پاسخ سلولی به دسترسی اندک مواد غذایی را تا حد زیادی بهبود بخشیده است.
مطالعات انسانی مرتبط و کنترل‌شده با مزایای سلامتی رژیم غذایی CR سازگار است. با این‌حال، مشخص نشده است که آیا این مزایا نتیجه تعدیل فرآیند پیری یا نتیجه اجتناب از چاقی است.
محققان گفتند: مطالعات آینده باید بر درک بهتر میانجی‌های سلولی و مولکولی رژیم‌های ضد پیری تمرکز کنند.
این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.
انتهای پیام
