عصرایران؛ مصطفی داننده- این روزها به مرحله‌ای رسیده‌ایم که فکر می‌کنم برخی از مسئولان هیچ احترام به شعور ما نمی‌گذارند و فکر می‌کنند با عده‌ای صغیر روبرو هستند که هرکاری دل‌شان می‌خواهد می‌توانند با آنها انجام دهند.
دو نمونه از این رفتار را برایتان ذکر می‌کنم:
*علی جدی عضو کمیسیون صنایع مجلس گفته است:« در حال حاضر میلیاردها دلار صادرات داریم و قطعه سازان داخلی به برندهای خارجی و اروپایی صادرات انجام می دهند؛ حتی برخی از شرکت های بخش خصوصی در حوزه قطعه سازی و نیرو محرکه به کشور آلمان و شرکت هایی همچون بنز و بی ام و صادرات انجام می دهند.»
*تصویر برهنه قهرمان داستان دهقان فداکار از کتاب‌های درسی حذف شده است و تصویر ریز علی خواجوی با زیر پیراهنی جایگزین آن شده است. برهنه بودن ریز علی اما یک دلیل مشخص داشت. او لباسش را آتش زده بود تا قطار را نجات دهد.
چرا این دسته از مسئولان هرچه به ذهن‌شان می‌آید به کلام می‌آورند یا اجرا می‌کنند؟
از این نماینده مجلس درخواست می‌کنیم به صورت شفاف بگویید چه شرکت‌هایی، چه قطعاتی به بنز و بی‌ام‌و صادر می‌کنند. و چرا همین شرکت‌ها، قطعاتی با این کیفیت را برای تولیدات داخلی خودمان نمی‌سازند که مردم مجبور نباشند جان ومال‌شان را پای قطعات چینی بگذارند؟
این شرکت‌ها تا الان کجا بودند که حرفی از آنها نبود. چرا باید بعد از این همه سال برای اولین بار از زبان یک نماینده مجلس بشنویم به شرکت‌های بنز و بی‌ام‌و که معتبرترین شرکت‌های خودرو سازی جهان هستند، قطعه صادر می‌کنیم؟ مثل آن است که بشنویم ایران به دو شرکت هواپیماسازی بوئینگ و ایرباس قطعات می‌دهد؛همین قدر عجیب!
عجیب‌تر از حرف این نماینده سانسوری است که در کتاب‌های درسی صورت گرفته است. چگونه می‌شود به همین راحتی یک بخش از تاریخ را ساسنور کرد. اصل داستان ریز علی لخت شدن او و آتش زدن پیراهن بود! حالا چگونه داستان را تعریف می‌کنیم؟ اصلا اینکه او لخت نقاشی شده باشد چه اشکالی دارد؟ تا به حال از لخت بودن نقاشی ریز علی چه ضربه‌ای به جامعه وارد شده است که برخی قیم مآبانه، حکم به حذف آن دادند؟
ریز علی همانگونه لخت جان مردم را نجات داد. تصویری که از او سال‌ها در ذهن ما نقش بسته بود همان نقاشی کتاب درسی بود. یاد بگیریم به تاریخ احترام بگذاریم و همانگونه که بوده آن را روایت کنیم. نمی‌شود کروات زدن دکتر شریعتی یا سیگار کشیدن آیت‌الله طالقانی را حذف کرد؛ چون بخشی از سبک زندگی آنها بوده است.
با این کارها هیچ کمکی به تاریخ نمی‌کنیم و باعث می‌شویم مردم فکر کنند که هر تاریخی روایت می‌شود، دروغ و دستکاری شده است.
آنهایی که تصمیم می‌گیرند شاید فکر می‌کنند در حال کمک به ارتقای جامعه‌اند اما دراصل در حال توهین به شعور مردم هستند.
